Column Bart Siebelink: Waarom we allemaal racisten zijn
Gepubliceerd: 13 October 2015 • Leestijd: 1 minuten en 36 seconden • Bart Siebelink Dit artikel is meer dan een jaar oud.Sinterklaas kan zo niet langer, vinden de Verenigde Naties. Ben jij daar boos over, dan heb je waarschijnlijk last van ‘white fragility’. Dat is de officiële term voor blanke overgevoeligheid als het aankomt op racisme.
Het sinterklaasfeest zelf is een voorbeeld van het zogenoemde ‘institutioneel racisme’, ofwel: zo ingeburgerd dat structureel racistische tendensen niet eens meer opvallen.
Voordat je nu nóg bozer wordt, is het misschien goed om even te zeggen dat ik deze termen niet zelf heb verzonnen. Ze komen uit de koker van lieden die ervoor hebben doorgeleerd. Nog zo’n woord, ‘micro-agressie’, verwijst naar opmerkingen die niet beledigend of discriminerend bedoeld zijn, maar wel zo worden opgevat (Jij bent niet helemaal Nederlands, hè?). Vervolgens heb je nog het ‘white privilege’, wat staat voor alle doodgezwegen voordelen voor blanken (de sollicitatiebrief die kansrijker is als er een Nederlandse naam onder staat). Ter afsluiting het zogenoemde ‘hipsterracisme’. Je bent blank, hoogopgeleid, walgt van PVV-xenofobie en daarom mag jij van jezelf best af en toe een foute racistische grap maken.
Wat mij nu het meest stoort, is dat al deze termen zo weinig verklaren. Ze geven namelijk geen antwoord op de hamvraag waarom racisme (en het daaraan nauwverwante verschijnsel discriminatie) zo onuitroeibaar is. Aandacht voor deze vraag mis ik node in het publieke debat. En begin nu niet over het koloniale verleden, want dat verklaart nog steeds niet waarom racisme ook voorkomt tussen etnische groepen onderling.
Heb jij je nooit afgevraagd waar racisme vandaan komt? Ik heb het antwoord niet, maar ik zou geneigd zijn het verder terug te zoeken dan die paar duizend jaar historie. Zou het bijvoorbeeld een uitvloeisel kunnen zijn van de diep ingebakken menselijke neiging om eigen familie te bevoordelen? Denk aan alle opa’s en oma’s die hun eigen kleinkinderen specialer vinden dan die van een ander? Geloven de meeste mensen diep in hun hart niet dat je, als het erop aankomt, meer steun kan verwachten van familieleden dan van anderen? En wie heeft als kind niet te horen gekregen dat je nooit zomaar vreemde mensen moet vertrouwen?
Onschuldige voorbeelden, zou je denken. Maar als het om schaarse middelen gaat, betekent het bevoordelen van de één altijd het uitsluiten van de buitenstaander. We vinden dat legitiem als het om eigen familie gaat. Maar vervang het woordje ‘familie’ door ‘de eigen groep’ en de stap naar discriminatie is geen grote meer. Daarom wortelt racisme volgens mij veel dieper dan de meeste mensen willen toegeven.
Dit is een docenten-wisselcolumn.
Bart Siebelink is docent text & copywriting aan de Willem de Kooning Academie en deelt deze column met Bart Bijl (IVL).
Een andere oorzaak dan die van “our Family” (waar komt eigenlijk het “aangetrouwd is maar aangedouwd” gezegde vandaan?) zou misschien ook uit een, naar ik meen, bijna op het niveau van instinct liggende houding kunnen voortkomen, namelijk een houding die met onbekend en angstig te maken heeft. Angst voor het onbekende, angst voor het onzekere, angst voor het niet voorspelbare maakt volgens mij ook dat mensen de andere groep, de vreemdeling, hij of zij die niet bij ons hoort, niet van dichtbij komt, uitsluit of op afstand wil houden. Niet voor niets immers “maakt onbekend onbemind.”. Het is dan ook daarom dat interculturele sensitiviteit onderwijzen en ervaren in bijvoorbeeld international classrooms zo belangrijk blijft. Die angst voor het onbekende, gecombineerd met een (NL-) cultuur van alles en iedereen in hokjes en/of categorieën willen plaatsen maakt “us and them” discussies vaak een kwestie van “voor of tegen”, “erin of eruit”, “legaal of illegaal” of “zwart of wit” Misschien zou het helpen om minder in “OF” en meer in “EN” te denken? US AND THEM?
‘doorgeleerd’
“You’re all individuals”
https://www.youtube.com/watch?v=QereR0CViMY
Een verfrissend stukje tekst over een bijna ‘grijs gepraat’ onderwerp. Iedereen heeft wel een mening m.b.t. racisme en momenteel vooral ook over de massale komst van de vluchtelingen. De meningen zijn behoorlijk zwart wit en stevig. Eindelijk weer iemand die weer een wat neutraler beeld wil geven…
En toch ligt het aan (X). Vul maar in, de makkelijkste weg.
Als niemand hier (hier= over het wij-gevoel) dan over praat (wat volgens mij ook zo is) waarom zorg jij er dan niet voor dat mensen er over gaan praten? Want gewoon iets zeggen is één ding maar het ook ECHT uitvoeren is een tweede. We leven in een digitaal tijdperk waar iedereen bereikbaar is, dus met een paar goeie argumenten gekoppeld aan jou hypothese kun je volgens mij best wel wat mensen overtuigen van jou goed ondervonden mening of op z’n minst genoeg mensen ervan overtuigen om dit toe te kunnen voegen aan de publieke discussie. Dus start je Facebook en je Twitter maar op en begin maar. (plz.)