‘India heeft me zelfstandig gemaakt’
Gepubliceerd: 9 March 2015 • Leestijd: 2 minuten en 31 seconden • Nieuws Dit artikel is meer dan een jaar oud.Madhawie Bansidhar is net terug uit India. De afgelopen vijf maanden heeft ze stage gelopen in een weeshuis in Gujarat, west-India. De 22-jarige pedagogiekstudente vindt dat iedereen naar het buitenland zou moeten tijdens zijn studie.
Het buitenland
‘Ik heb altijd al geweten dat ik graag naar het buitenland wilde. India was voor mij een makkelijke keuze, daar liggen mijn roots en ik spreek de taal – Hindi – goed. Mijn ouders hadden dit weeshuis, Jeevan Prabhat, al eens bezocht en durfden mij met een gerust hart te laten gaan. Ik leefde vijf maanden lang letterlijk in het weeshuis. Omdat het niet heel veilig is in India, heb ik in een gastkamer in het weeshuis geslapen. Ik had mijn eigen bed, bureau en badkamer en heb me geen moment onveilig gevoeld.’
De weeskinderen
‘De weeskinderen, allemaal tussen de vier en twintig jaar oud, hebben ervoor gezorgd dat ik met heel veel mooie herinneringen ben teruggekeerd naar Nederland. Ik gaf daar Engelse les, dansles en trainingen. Vooral de trainingen en gesprekken hebben me veel voldoening gegeven. Mensen in India zijn heel erg gesloten. Het is niet gebruikelijk om openlijk over je gevoelens te praten. In het kader van mijn studie heb ik een clubje opgericht voor jonge meiden om hier juist wél over te praten. Dit vonden ze ontzettend fijn en daar zijn heel mooie gesprekken uit gekomen.’
Guinness Book of World Records
‘Tijdens mijn verblijf deed ik – als enige Europese deelnemer – mee met een dansevenement. 2100 dansers probeerden een nieuw dansrecord te vestigen voor het Guinness Book of World Records. Mijn deelname had nogal wat voeten in de aarde, want ik kon in eerste instantie niet meer meedoen. De inschrijving was al gesloten. Ik heb toen zelf de organisatie benaderd en kon uiteindelijk toch nog worden ingeschreven. Ik zag dit als een van de grootste lessen van mijn buitenland-avontuur. Vroeger had ik me misschien neergelegd bij het feit dat de inschrijving gesloten was. Nu dacht ik: ik ga er alles aan doen om er voor te zorgen dat ik mee kan doen. En dat is gelukt.’
Aanrader
‘Ik vind eigenlijk dat veel meer studenten een stage of minor in het buitenland zouden moeten doen. Het is zo’n gave, mooie ervaring en je leert er zo veel van. Ik kan iedereen aanraden om dit te doen, maar het valt me op dat weinig studenten hiervoor kiezen.
Hoe dat komt? Ik kan wel wat redenen bedenken. Het is natuurlijk iets dat in je moet zitten, maar ik denk dat de school zelf meer kan doen. De informatie is er, maar je moet er zélf achteraan en vaak kost dat ook nog veel tijd en moeite. Ik merk dat er veel onduidelijkheid is over bijvoorbeeld beurzen. Ik heb zelf gezocht en heb drie beurzen gekregen. Van andere studenten hoorde ik achteraf dat zij helemaal geen beurs hebben gekregen, terwijl dit wel had gekund. Zonde natuurlijk.’
Levensles
‘Mijn stage in India heeft me zelfstandig gemaakt. Ik ben heel erg dankbaar voor deze ervaring en ben erg blij dat ik in dit weeshuis terecht ben gekomen. Ik kreeg geen stagevergoeding. Sterker nog, ik heb het weeshuis zelf financieel ondersteund. Ik bewonder hun werk en besef heel goed hoe goed ik het in Nederland heb. Dit was mijn manier om hen te bedanken voor mijn tijd in India.’
Femke Radder
Madhawie kreeg voor haar stage drie beurzen: De explorer beurs, Fundatie van de Vrijvrouw van Renswoude en de Van Beek-Donner stichting.
Benieuwd welke beurzen op jou van toepassing zijn? Kijk eens op www.wilweg.nl.
It is a really nice story to read.
And I would like to repeat what Madhawie Bansidhar is telling us: “Ik vind eigenlijk dat veel meer studenten een stage of minor in het buitenland zouden moeten doen. Het is zo’n gave, mooie ervaring en je leert er zo veel van. Ik kan iedereen aanraden om dit te doen, maar het valt me op dat weinig studenten hiervoor kiezen. Hoe dat komt? Ik kan wel wat redenen bedenken. Het is natuurlijk iets dat in je moet zitten, maar ik denk dat de school zelf meer kan doen.”.
I totally agree. So let us tell these stories also in a world-language and maybe this also contributes to the feeling “dat de school zelf meer kan doen.”, or “dat de school meer doet!”.
Wat een inspirerend verhaal Madhawie! En wat goed dat je 3 beurzen hebt ontvangen: jij hebt je vooraf ook goed voorbereid!
Cees, thank you very much for your comment. Nice to read how you think about it!
Fiona, leuke reactie. Ja, dat klopt… een goede voorbereiding zorgt voor veel duidelijkheid en soms moeten we er zelf achteraan gaan als studenten… maar daar leer je ook van!
Wat een leuk verhaal! Is het dansrecord nog gelukt?
Op het moment doe ik nu ook een (afstudeer)stage in Suriname en ben met je eens dat iedereen een gedeelte van de studie in het buitenland moet hebben gedaan. Wanneer je een stage doet in het buitenland, leer je dat bepaalde dingen anders kunnen. Dit komt o.a. door het meemaken van een ander cultuur, gewoontes, gebruiken etc. Ik denk dat dit het out-of-the-box denken en dus innovatie bevorderd zowel tijdens als na de stage.
Hi Yashwind,
Dankjewel (Femke vooral voor het schrijven ervan).
Ja, het dansrecord is gelukt! Met 2100 klassieke dansers hebben we een nieuw dansrecord geplaats in het ‘Guinness Book of World Records’
Wat mooi om te lezen dat je een afstudeerstage doet in Suriname, heel goed van je.
Ik denk ook dat het zeker de out-of-the-box denken en innovatie bevorderd… het is een unieke levenservaring ;-).
Succes met alles!
Mooi om te lezen dat je zoveel hebt ‘meegenomen’ uit India, en dat je zoveel hebt gebracht! Niet iedereen krijgt die kans, maar jij hebt die kans gewoon gegrepen! Het verbaast me niks, want jij bent een go-getter!