Najaar 2013. Derdejaars studenten ergotherapie moeten in groepen aan een project werken dat gebaseerd is op een (ergotherapeutisch) probleem bij een externe opdrachtgever. Vera Maan is een van de studenten en weet meteen wat ze aan wil pakken: collegezaal RS 02.116 op de tweede verdieping van locatie Rochussenstraat.

Héél weinig beenruimte
Vera: ‘Aan het begin van ons jaar 3 was er een enorme toename van studenten en dus werden er in de zomer snel een paar noodlokalen ingericht. Vooral in de collegezaal op de tweede verdieping zat je verschrikkelijk. De banken waren keihard en je had maar héél weinig beenruimte. Wij hadden er soms drie uur les, dat was eigenlijk niet te doen.’

De noodzaal bleek langer nodig dan gedacht en dus stapte Vera naar onderwijsmanager Jan van Veen, die bereid was de rol van opdrachtgever op zich te nemen. De ergotherapiestudent vond voor haar projectgroep vijf medestudenten (Joyce van Briemen, Robin van Schijndel, Moniek Roovers, Leonie Spronk en Sophie Schoonderwoerd) met wie ze aan de slag ging.

Onderrug en billen
Uit de uitgezette enquête werd duidelijk dat Vera niet de enige was die zich aan de collegezaal ergerde. Vera: ‘Van de 700 enquêtes die we verstuurden (aan studenten en docenten die gebruik maakten van de zaal, red.) kregen we er maar liefst 420 ingevuld terug. De mensen zagen er blijkbaar het belang van in. En uit de antwoorden werd duidelijk dat heel veel mensen last kregen van hun onderrug en billen.’
Robin: ‘We deden ook onderzoek naar het licht en het geluid in de zaal, maar het ergste vonden de studenten de harde en krappe zittingen en de te kleine tafelbladen.’

De projectgroep deed ook literatuuronderzoek naar de juiste zithouding en naar de regels die erover bestaan. Vera: ‘Er zijn Europese normen, en aangepaste normen voor Nederland omdat Nederlanders gemiddeld wat langer zijn. Daarnaast zijn er Arbo-regels over beenruimte en over de grootte van je werktafel waarmee zoveel mogelijk rekening mee moet worden gehouden.’

Vanuit ergonomisch oogpunt zijn er daarnaast maatstaven over onder andere de zitdiepte, het horizontale deel van een zitting. Waar deze volgens de zogenoemde Nederlandse praktijkrichtlijn NPR 1813 tussen de 38 en 48 centimeter lang moet zijn, was die in RS 02.116 slechts 35 centimeter. Te kort dus, concludeerden de studenten.

23 aanbevelingen
Het onderzoek van de studenten leverde een rapport op met in totaal 23 aanbevelingen. Hoewel het geld ervoor eigenlijk ontbrak, maakte onderwijsmanager Van Veen zich hard voor het opknappen van de collegezaal. En met succes want sinds het einde van de kerstvakantie is de nieuwe zaal een feit.

‘Ze hebben veel aangepast’, vertelt Joyce. ‘Maar niet alles. We wilden de zaal eigenlijk verplaatsen omdat je in de zaal onvoldoende hoogteverschil kunt maken. Zou dat wel kunnen, dan kunnen studenten achterin de zaal het scherm en de docent beter zien. Ook wilden we dat de zaal een kwartslag gedraaid zou worden om daarmee het zicht op het bord te verbeteren. Maar dat kon niet vanwege brandveiligheidseisen.’

Mooi voorbeeld
De studenten zijn hoe dan ook blij dat de hogeschool openstond voor de aanbevelingen. Vera: ‘Het resultaat van het project is ook een mooi voorbeeld van hoe studenten en de hogeschool samen kunnen werken.’

Voor het projectvoorstel kreeg de studentengroep een 8, voor het wetenschappelijk onderzoek een 9. Joyce: ‘Maar dat de zaal ook daadwerkelijk gerealiseerd is, geeft de meeste voldoening. Wij zelf maken er geen gebruik meer van, maar ik heb gehoord dat studenten het een hele verbetering vinden.’

Jos van Nierop