Student daagt HR om verblijfsvergunning en stage
Gepubliceerd: 10 June 2015 • Leestijd: 3 minuten en 2 seconden • Uitspraak Dit artikel is meer dan een jaar oud.Door krampachtig vast te houden aan een afgewezen stage zet een uitwisselingsstudent zijn verblijfsvergunning op het spel. Hij stapte naar de rechter.
Het is oktober 2014. Een student international business and management studies (ibms) ontvangt een bericht van de hogeschool. Hij is een uitwisselingsstudent en zijn studievoortgang moet elk jaar worden beoordeeld voor de immigratie- en naturalisatiedienst (IND). Vorig schooljaar heeft hij te weinig studiepunten gehaald. Niet genoeg punten – van de jaarlijkse zestig punten moeten uitwisselingsstudenten er minimaal dertig halen – betekent een melding dat er sprake is van onvoldoende studievoortgang. Een melding kan betekenen dat je verblijfsvergunning wordt ingetrokken.
Januari 2015. Dezelfde student krijgt bericht van de IND. Zijn verblijfsvergunning zal inderdaad worden ingetrokken. De student raakt in paniek, want hij is bijna klaar met zijn studie. Alleen een stage en een scriptie, en dan kan hij met een diploma op zak terug naar zijn thuisland. Hij schakelt een advocaat in en er wordt bezwaar aangetekend tegen het besluit van de IND. Dit heeft een schorsende werking, wat betekent dat de student deze periode kan gebruiken om stage te lopen en een scriptie te schrijven zodat hij toch nog op tijd kan afstuderen. In september volgt een nieuwe uitspraak.
Einde verhaal, zou je denken. Niet helemaal. Een stage was er namelijk al, die was er zelfs al in september 2014, nog voordat de student überhaupt bericht kreeg over de melding. Die stage is alleen nooit ter goedkeuring voorgelegd aan de hogeschool. De student is er zonder toestemming aan begonnen toen het schooljaar begon. De hogeschool keurde de stage in oktober alsnog af, omdat deze niet voldeed aan de voorwaarden voor een geschikte stageplaats. Of de door de student gekozen stageplek alsnog aan die voorwaarden kan voldoen, wordt onderwerp van discussie bij de rechter.
Kort geding
Mei 2015. De hogeschool en de student ontmoeten elkaar in de rechtszaal. De student wil dat de melding aan de IND wordt ingetrokken en de afgewezen stage onder de loep wordt genomen. Aan deze vorderingen is een dwangsom gekoppeld.
Dat de stage in oktober is afgekeurd, is de schuld van de hogeschool, zo stelt de student. Hij zou te weinig begeleiding hebben gekregen en niet weten dat de stage niet in orde was. Onzin, vindt de hogeschool. De student heeft meerdere keren e-mails ontvangen waarin hem verzocht werd contact op te nemen met het stagebureau. Als hij een stage had gevonden, kon deze worden voorgelegd en als die was goedgekeurd, zou hij kunnen starten. De student is hier nooit op ingegaan, tot oktober, toen hij al begonnen was. Als hij volgens het boekje had gewerkt, was de stage destijds meteen afgewezen.
Intensieve begeleiding is nu zeer aan de orde, zo stelt de advocaat. Als de stage niet wordt goedgekeurd, moet de hogeschool de student helpen een nieuwe stage te vinden. Daarna moet er maandelijks een ontmoeting gaan plaatsvinden met de student om er zeker van te zijn dat alles goed verloopt.
Uitspraak
De hogeschool vindt de intensieve begeleiding van de student wat betreft de stage geen enkel probleem, maar kan en mag de melding aan de IND niet intrekken omdat er geen omstandigheden zijn die dat rechtvaardigen. Geen familieomstandigheden, persoonlijke problemen of ziekte, de student heeft nou eenmaal gewoon zijn studiepunten niet gehaald. De partijen spreken af dat de hogeschool de IND zal informeren over de studievoortgang omtrent stage en scriptie.
De rechter legt de afspraken vast in een vonnis door de vorderingen ten aanzien van de studiebegeleiding toe te wijzen en het intrekken van de melding bij de IND én de dwangsom af te wijzen. De vraag is echter wat de student met dit vonnis opschiet.
Heeft het zin gehad?
In januari lijkt er nog hoop te zijn. Door bezwaar aan te tekenen zal zijn verblijfsvergunning waarschijnlijk tot september geldig zijn. Ook heeft hij dan al zijn niet behaalde punten van schooljaar 2013-2014 behaald. Hij heeft nog genoeg tijd om een nieuwe stage te vinden, deze succesvol af te ronden en een scriptie te schrijven.
Nu, ruim vier maanden later, ziet de situatie er echter een stuk somberder uit. In plaats van op zoek te gaan naar een nieuwe stage, is de student dit kort geding tegen de hogeschool begonnen en heeft hij verder stil gezeten. Hij wil perse aan de slag bij zijn afgewezen stageplaats. Over de stageplaats zijn nu afspraken gemaakt, maar hij heeft kostbare tijd verloren. Hoewel de student door de met de hogeschool gemaakte afspraken in ieder geval verder kan met zijn studie, zal hij er hard voor moeten werken om die op tijd af te ronden en zal hij moeten duimen dat hij zijn verblijfsvergunning niet voor die tijd verliest.
Femke Radder
Ik ben geneigd de student gelijk te geven.
Ten eerste: het Stagebureau heeft drie keer mijn stage-overeenkomsten verloren (“Had je ze wel ingeleverd? We kunnen het niet vinden”)
Drie stages van mij werden bijna ongeldig verklaard en dus ben ik in mijn derde jaar bij al mijn oude stagescholen langs geweest om ze opnieuw te laten ondertekenen. (Dit jaar heb ik geen stage-overeenkomst bij ze ingeleverd. Ik houd ze liever bij me voor het geval ik weer iets moet bewijzen dat zij toch niet zouden hebben ingevoerd of bewaard.)
Ten tweede: In het eerste en tweede jaar worden zogenaamd stageplekken geregeld vanuit de Hogeschool. Dus niet! Ik heb meer dan eens meegemaakt dat de stageschool geen stagiairs wilde, dat het bureau er niet van op de hoogte was en dat ik weer zelf een school moest vinden.
Conclusie: De student heeft ongelijk, maar het Stagebureau moet beter functioneren.
Ik zou zeggen dat er op een ander punt lering getrokken kan worden uit dit verhaal. Zo is het enorm belangrijk om je, zeker als buitenlandse student, in te zetten tijdens je studie en het minimum van 30 studiepunten te halen. Mocht hij/zij hiervan niet op de hoogte zijn geweest dan had de informering van de kant van de Hogeschool beter gekund. Aan de andere kant had de student ook naar wet- en regelgeving kunnen vragen voor hij/zij aan de uitzending begon (of andere buitenlandse studenten kunnen vragen naar aandachtspunten). Het lijkt mij een belangrijk deel van de benodigde voorbereiding uit te zoeken wat de gewoonten/gebruiken en regelgeving zijn in het land waarin en de school waarop je wenst te gaan studeren.
Natuurlijk is de situatie vervelend en ben je als student op sommige punten erg afhankelijk van de informatieverstrekking en behulpzaamheid van de Hogeschool, dit geeft echter geen vrijwaring voor het volgen van je eigen pad zonder vooraf te controleren in hoeverre dit binnen de Hogeschool mogelijk is.
Conclusie: de intiële fout lag bij de student zelf. Wanneer je niet instaat bent om in een schooljaar 30 punten te behalen (zonder dat medische of andere omstandigheden je hierbij belemmeren), is het moeilijk de uiteindelijk schuld te verschuiven naar de school of instelling.
Of de student niet capabel genoeg was, te veel tijd in andere activiteiten stopte of gewoonweg last had van overweldigende tentamenstress laat ik hierbij in het midden.
Dat een stage altijd van te voren afgestemd dient te worden met school en dat hiervoor goedkeuring moet worden verkregen, lijkt vanuit mijn opleiding een logische gedachte. Hierdoor lijkt de student in mijn ogen willens en wetens zijn eigen weg te hebben vervolgd, zonder de Hogeschool op de hoogte te stellen van zijn keuzes. Dat de Hogeschool hem hierop vervolgens aangaf dat zijn stage niet aan de vastgestelde normen voldeed (stage normen zijn normaliter online te vinden) is dus wederom te verwijten aan het beperkte vooronderzoek en de slechte communicatie van de student. Natuurlijk had de afwijzing vanuit de Hogeschool wel eerder plaats kunnen vinden. Een goed idee lijkt om in het vervolg de stages in een eerder stadium te laten toetsen, bijvoorbeeld per 1 juli van het voorgaande jaar (bij een stage in september). Omdat ik niet op de hoogte ben van de processen binnen het IBMS zal ik het bij dit voorstel laten.
Het blijft echter altijd de verantwoordelijkheid van de student om zijn schooltraject te behalen en alle schoolzaken zelf te regelen en vooraf af te stemmen. Dat de Hogeschool hierbij helpt vrijwaart hem niet van zijn (controle)plicht.
Zeker na het aangaan van deze rechtzaak zou men verwachten dat de student veelvuldig contact heeft gehad met de Hogeschool en dat hem meerdere malen het advies is gegeven een nieuwe stage te zoeken. Wellicht heeft de Hogeschool hem hierbij zelfs getracht te helpen. Het feit dat de student koppig bij zijn initiële stage blijft geeft aan dat de student niet van plan is zijn afstuderen zo soepel mogelijk te behalen, maar eerder dat hij/zij graag zijn eigen weg vervolgt. Het is natuurlijk niet vreemd dat de student tracht zijn, op dat moment huidige, stage af te maken. Het vreemde is dat de student niet voldoende heeft overlegd om te beseffen dat zijn gewenste stageadres niet voldoet en dit waarschijnlijk in de toekomst ook niet zal doen. Hij had hier wellicht beter kunnen kiezen voor de weg van de minste weerstand en voorstellen vanuit de Hogeschool meer overweging kunnen geven (zeker gezien de vermelding dat hij niet bij het huidige stageadres zou blijven, maar met zijn diploma terug zou gaan naar zijn thuisland). Al met al heeft de student zich meerdere keren in de vingers gesneden en eerder om hulp moeten verzoeken. Het gaan van je eigen weg is niet altijd mogelijk, zeker niet wanneer je je in een afhankelijke positie bevind (hij had immers zijn benodigde aantal punten niet en goedkeuring nodig voor zijn stageadres).
Een leerpunt voor de Hogeschool is natuurlijk het beter informeren van de (buitenlandse)studenten met betrekking tot studievoortgang en aanverwante zaken.
Per blok een verplichte bijeenkomst inplannen voor buitenlandse studenten had hier wellicht geholpen bij het tijdig waarschuwen van de gevolgen van het tekort aan punten en mogelijk geholpen bij het tijdig afstemmen van een stageadres.
Natuurlijk staat de Hogeschool er om bekend dat hun informatievoorziening dramatisch chaotisch is. Hoewel er vele punten voor verbetering zijn, is de beste oplossing voor de individu daar verstandig op in te spelen, en alles vast te leggen wat je verteld is, zodat je volledig duidelijk hebt waar jij jouw initiatieven op gebaseerd hebt.
Als ik in het buitenland zou gaan studeren en rekening moet houden met de vele regels die er aan verblijfsvergunningen kleven, zou ik uit alle macht voorkomen dat ik überhaupt in zo’n benarde situatie zou belanden. Dat de student al niet aan dertig studiepunten komt is meerendeels eigen schuld. Om deze specifieke reden wordt zijn verblijfsvergunning afgepakt en dat is volgens de afspraken terecht. Dat hij dit aanvecht, zodat hij de benodigde tijd kan winnen om alsnog zijn studie te voltooien, is wellicht een briljante zet. Echter is de STUDENT nog steeds aansprakelijk voor het proces dat in gang is gezet.
Dom daarentegen was – vergunning of niet – een stage te beginnen, zonder hiervoor een officiële goedkeuring te hebben. Ja, de Hogeschool Rotterdam heeft, door wanorganisatie en anti-communicatie, er een hand van om dingen kwijt te raken – maar dat is geen enkel excuus om gewoon vast te beginnen. Dit kan goed aflopen, dit kan slecht aflopen, maar in het laatste geval ligt de schuld simpelweg volledig bij jezelf. Het is een algemeen bekend gegeven dat stageplekken goedgekeurd moeten worden, de mails worden aan iedere student verstuurd, het belang van het volgen van de mededelingen op hint.hro is heel veel benadrukt, je Nederlandse medeleerlingen zijn vaak op de hoogte… Verzaken hier kennis van op te nemen valt voor mij onder nalatigheid. Zorg dat je de eigen stappen vastlegt: al je mailcontact, al je documenten, laat het inleveren van een fysiek document schriftelijk vastleggen en ondertekenen…
Maar zeker, zo benadruk ik nu weer, vanuit het buitenland zou ik juist extra buigen voor de oplossingen die jouw school (waar je zelf voor gekozen hebt) aanlevert – luxe of niet. Ten zeerste zou ik niet weigeren een andere stage te zoeken. Mocht je daar toch voor kiezen: toon eerst bijvoorbeeld aan dat er geen andere beschikbare stage is. Zorg dat je grond hebt om op te staan, lever bewijs van gedane moeite. Echter: het risico om het land uit gezet te willen worden is een grens die niemand überhaupt op zou moeten willen zoeken.