Tot 2013: civiele techniek
Nu: calculator/werkvoorbereider bij Visser & Smit Hanab

Martik Petrosjan kwam op zijn tiende met z’n ouders en twee broertjes vanuit Armenië naar Nederland. Zijn ouders konden daar niet blijven vanwege hun geloof en politieke overtuiging en het hele gezin Petrosjan kwam in Doetinchem terecht. Martik was een klein boefje met oudere vrienden en school was niet zijn eerste prioriteit, al was het maar omdat het hem niet gemakkelijk afging.
‘Tot groep 6 van de basisschool zat ik in Armenië op school en kon ik goed leren’, vertelt Petrosjan. ‘In Nederland was het moeilijk omdat ik te maken had met een taal- en cultuurbarrière. Ik ging naar het vmbo-tl en na twee jaar vielen de cijfers zo tegen dat ik eigenlijk zou moeten afzakken naar kaderniveau. Omdat het niet gemakkelijk ging, dacht ik echt dat studeren niets voor mij was. Ik besteedde er ook geen aandacht aan want ik zou toch op m’n zestiende stoppen, dacht ik. Dat idee veranderde toen ik een inzichttoets biologie mocht maken en zomaar een 7,3 haalde terwijl de gemiddelde score van de klas een 4,8 was. M’n docente nam me apart, pakte me bij de kraag en schudde me door elkaar. “Met twee vingers in de neus haal je zo’n goed cijfer, waarom ga je niet leren?!” Ik ging m’n best doen en het werkte. Ik haalde alleen maar hoge cijfers en ging van vmbo-tl-2 naar havo-3.’

Bruggen bouwen
‘Ondertussen ging ik dromen over een studie. Eigenlijk wilde ik geneeskunde studeren, ik vond biologie interessant en het leek me leuk om arts te worden. Maar toen ik ontdekte dat de studie zes jaar duurt en dat je dan pas basisarts bent, ging ik iets anders zoeken. Ik was net een decaan, ik wist alles van alle opleidingen. Tot een jongen op de sportschool zei dat hij op de technische universiteit zat om bruggen te leren bouwen. Ik ging het googelen en ontdekte dat het een perfecte studie voor mij is, ik kreeg kriebels in mijn buik toen ik zag wat voor enorme bruggen er gebouwd worden.

Geleerd op de HR:
‘Oplossingsgericht denken voor maatschappelijke problemen en heel veel vakkennis.’

‘Ik zakte uiteindelijk op een tiende punt voor m’n eindexamen, maar ging in het volwassenenonderwijs verder. In een jaar haalde ik mijn havodiploma met twee profielen: natuur & gezondheid en natuur & techniek, m’n propedeuse en m’n rijbewijs. Iedereen zei dat ik dat niet moest doen omdat het een veel te zwaar traject zou zijn, maar dat soort dingen moet je niet tegen mij zeggen want dan wil ik bewijzen dat ik het wel kan.’

Goed voorbereid door opleiding
Petrosjan kiest voor de opleiding civiele techniek aan de HR en in 2011, het tweede jaar van z’n studie, wint hij een door bouwbedrijf Strukton uitgeschreven ideeënwedstrijd. Met een medestudent bedenkt hij de ‘smartroad’. Een weg die elektrische auto’s oplaadt terwijl ze eroverheen rijden. De weg is er nog niet, maar het levert hem een mooie stage bij Strukton op en een reeks krantenartikelen. Binnen vier jaar haalt hij zijn diploma en nu werkt hij bij bouwbedrijf Visser & Smit Hanab als calculator/werkvoorbereider.
Petrosjan: ‘Als de Gasunie of andere nutsbedrijven een leiding willen leggen, dan bereken ik wat het kost om dat te doen. Ik kijk daarbij naar de kosten aan materiaal, handelingen, tijd en mensen. Mijn opleiding heeft me goed op deze baan voorbereid. Door de vele praktijkprojecten heb je al praktische ervaring als je begint aan je eerste echte baan. Dat is heel fijn.
‘Wat ik mezelf over vijf jaar zie doen, kan ik niet precies zeggen. Ik wil zo veel mogelijk ervaring opdoen binnen mijn vakgebied om uiteindelijk te kunnen zeggen wat het beste bij me past. Ik zou het tof vinden om mee te werken aan mooie civiele projecten. In het ene project kan dat zijn in de functie van calculator/werkvoorbereider, in een ander project wellicht als tender manager (ook wel bid manager, red.). Als ik mijn steentje maar kan bijdragen.’

Gemist op de HR:
‘Engels spreken en schrijven. En les in het Engels.’

Hoogopgeleide vluchtelingen
‘Ook hoop ik dat ik naast m’n werk tijd houd voor mijn vrijwilligerswerk bij UAF en New Dutch Connections, stichtingen voor hoogopgeleide vluchtelingstudenten. Ik mag als afgestudeerde presentaties geven. Ik vertel dan uit eigen ervaring hoe het is om als een vreemdeling in Nederland te studeren. Ook adviseer ik beleidsmakers hoe ze naar mijn mening deze studenten het beste kunnen steunen en begeleiden. Ik doe dit graag want ik ben dankbaar voor alle tijd en moeite die mensen ooit in mij hebben geïnvesteerd en ik wil graag wat terugdoen. Wat ik studenten wil meegeven, is dit: Hoe zwaarder de strijd, hoe zoeter de overwinning. Ga door tot je doel is bereikt.’

Tekst: Tosca Sel
Fotografie: Levien Willemse