Docenten met een vast contract voelen zich meer verbonden met de Hogeschool Rotterdam, denkt het college van bestuur. Vandaar dat sinds 2013 het voornemen is om de flexibele schil te verkleinen. Niet zeven maar acht van de tien werknemers mogen een vaste aanstelling hebben.

In de begroting van 2016 is echter nog geen greintje vooruitgang te zien: nog steeds heeft dertig procent van het personeel een flexibele aanstelling. Tien procent is ‘personeel niet in loondienst’. Dit zijn mensen die via een ander bedrijf of als zelfstandige ingehuurd worden. En twintig procent van het personeel heeft een tijdelijke aanstelling, van bijvoorbeeld zes maanden of een jaar.

Nu is het niet zo heel moeilijk om tijdelijk personeel een vast contract te geven. Dus waarom is de flexibele schil na meer dan twee jaar nog steeds ruim dertig procent? Dat heeft een simpele reden, legt lid van het college van bestuur Jan Roelof uit: we hebben afgelopen jaar nogal veel nieuwe docenten aangenomen. En die beginnen nu eenmaal op een tijdelijk contract.

In 2015 groeide het docentenkorps op de instituten met bijna tweehonderd fte, blijkt uit cijfers van Jan Roelof. Met een gemiddelde taakomvang van 0,75 fte zijn er in een jaar dus zo’n 270 docenten bij gekomen (op een totaal van ruim 2200 instituutsdocenten). Deze nieuwe aanwas telt mee als flexibel personeel.

Verwachte daling bleef uit
Een goed docententeam opbouwen kost tijd, zegt Jan Roelof. Hij wil dat docenten met elkaar en met studenten een band opbouwen. Daarom besloot het college eind 2013 dat de flexibele schil best van 30 naar 20 tot 15 procent kan.

De flexibele schil moet ervoor zorgen dat de hogeschool makkelijk van personeel af kan komen als er plots veel minder studenten naar de hogeschool komen. Maar: ‘Het komt zelden voor dat een opleiding ineens twintig of dertig procent minder studenten trekt’, zegt Roelof.

Na ‘Inholland’ heeft het college nog even aan de dertig procent willen vasthouden. ‘Na de zaak Inholland stegen de studentenaantallen hier hard. We gingen er destijds vanuit dat die ook wel weer flink zouden dalen. Maar dat gebeurt tot nu toe niet’, aldus Roelof.

Tevreden werknemers
Twee jaar geleden sprak de vakbond in de cao af dat hogescholen het aandeel flexibele contracten moet terugdringen. ‘Dus daar houden we ons braaf aan’, zegt Jan Roelof lachend (het voornemen van de HR dateert immers al van vóór deze nieuwe cao, blijkt uit verslagen van de medezeggenschapsraad). ‘Maar ons belangrijkste argument is de band tussen student en docent. Een team met tevreden werknemers zorgt voor tevreden studenten, zien we in de cijfers.’

Of een vast contract per definitie leidt tot een betere band met collega’s en studenten kan Jan Roelof ook niet met zekerheid zeggen. ‘Maar ik denk wel dat op termijn de band met de opleiding toeneemt, en dus ook de band met studenten.’

Dat is één van de argumenten die de centrale medezeggenschapsraad vele jaren inbracht tegen de in hun ogen veel te grote flexibele schil van de HR. Bovendien, zegt cmr-voorzitter Fons van Maldeghem, is het natuurlijk kapitaalvernietiging om steeds nieuwe mensen in dienst te nemen en in te werken.

Overdreven voorzichtig
Jan Roelof laat nu doorschemeren dat de HR misschien overdreven voorzichtig is geweest. ‘Het is allemaal wel erg lang geleden nu, maar we hebben rond het jaar 2000 serieuze geldproblemen gehad. Stel dat je net je huis met verlies hebt verkocht. Als je weer een nieuw huis gaat kopen, ben je daarna toch extra voorzichtig.’

Mocht de hogeschool toch ineens veel minder studenten trekken, dan voorziet Jan Roelof nu geen rampen. Jaarlijks zoeken honderd tot honderdvijftig medewerkers sowieso een nieuwe baan en talloze medewerkers zitten tegen hun pensioengerechtigde leeftijd aan, zegt Roelof. Bovendien krijgt de hogeschool haar geld voor de studenten die hier nu rondlopen altijd met twee jaar vertraging. Dat geeft genoeg tijd en mogelijkheden om op een plotse daling in te spelen. ‘De flexibele schil kan veilig omlaag. Vijftien procent is nog steeds ruim voldoende.’

Omdat er afgelopen jaar zoveel nieuwe docenten zijn bijgekomen, duurt het nog even voor het percentage flexibel personeel echt daalt. ‘Het beleid is nu om nieuw personeel in principe na één jaarcontract in vaste dienst te nemen’, zegt Jan Roelof. Hij wil daarom best beloven: vóór het einde van het jaar is de krimpende flexibele schil ook terug te zien in de cijfers.

Olmo Linthorst