Van der Jagt-Garcia wisselt moeiteloos tussen Engels en Spaans als ze haar klas vertelt wat ze die komende twee uur te wachten staat. Ze leren een restaurant kiezen, de kaart bestuderen, eten bestellen, informeren naar ingrediënten en naar de dieet-wensen van hun tafelgenoten.

Als de docente praat en je je ogen dicht doet, zou je je kunnen voorstellen dat je ergens ver weg van de Kralingse Zoom bent. Tot ze het huiswerk ter sprake brengt. ‘Heeft iedereen de woordenlijsten en zinnen doorgenomen?’ Er klinkt zo hier en daar ontkennend gesnuif. ‘Dat maakt de les een stuk makkelijker voor de volgende keer. ¿Vale?’

De les op niveau is door een mix van tekst, plaatjes en geluidsfragmenten goed te volgen. Op het smartboard verschijnen plaatjes van verschillende Rotterdamse restaurants. Sushi-toko Sumo, hoe ziet dat eruit? Exótico! En de MacDonalds, hoe zou je die omschrijven? De studenten mompelen zachtjes wat voor zich uit. In het Spaans noemen ze fastfood Comida Rápida, snel eten. En de inrichting van de MacDonalds? Sencilla. Basic.

Als iedereen er een beetje lekker in zit, komen de lesboeken op tafel. Van der Jagt-Garcia moet drie keer in het Spaans het paginanummer noemen voordat iedereen de oefening over Russel en Judith heeft gevonden. De twee tekstboekstudenten gaan bij een gastgezin in Sevilla wonen en moeten hun dieetwensen doorgeven zodat hun gastouders weten wat ze wel en niet eten.

Er moet een lijstje ingevuld worden. Volgen ze een dieet? Wat vinden ze wel en niet lekker? Drinken ze alcohol? Tener alergia a los lácteos (lactose)? A los cacahuetes (pinda’s)? Wanneer duidelijk is wat de twee tekstboekstudenten wel en niet eten, moeten de studenten een driegangenmenu samenstellen op basis van een menukaart. Daarna krijgen ze een geluidsfragment te horen waarin Russel en Judith hun bestelling doorgeven aan de ober.

En dan moeten de studenten ook zelf praten. In groepjes van twee krijgt één een menukaart en de ander de uitleg van het menu. Ze moeten eten bestellen en wat lastige vragen over de ingrediënten stellen. ‘¿Qué es paella?’ verzucht een jongen met een bril. Ja, leg dat maar eens uit.

Na een kwartiertje intensief praten over Spaans eten, kondigt de docente pauze aan. ‘Van al dat praten over eten hebben jullie vast honger gekregen, ik wel!’ Terwijl de klas leegloopt, trekt ze – heel internationaal – een plastic zakje met bruine boterhammen uit d’r tas. ¡Buen provecho!

Tosca Sel