Blog Vivian: Cum laude afstuderen of toch liever een hertentamen?
Gepubliceerd: 5 April 2016 • Leestijd: 1 minuten en 38 seconden • Vivian Dit artikel is meer dan een jaar oud.Sinds ik ben begonnen met mijn studie heb ik nog geen enkele onvoldoende gehaald, geen enkele keer een hertentamen hoeven maken. Mijn laagste cijfer was een 6 voor een vak waar verder bijna de hele klas voor zakte, en verder is mijn overzicht van 10 laatste cijfers op Osiris een pronkkamer van achten, negens en zelfs een paar tienen.
Maar dat is sinds een paar weken anders: ik haalde een O voor een ingeleverd dossier omdat er wat informatie miste en hoewel die inmiddels aangevuld is en ik ervan overtuigd ben dat de O binnenkort misschien wel in een U verandert, is het me een doorn in het oog. Want tja, het is toch een soort van eerste onvoldoende. Een saboteur in mijn stiekeme plan om cum laude af te studeren.
Ik stel me weleens voor hoe het zou zijn, een hertentamen. De paniek bij het zien van de onvoldoende, het redeneren: oké misschien was het maar een klein foutje, de herkansing haal ik vast wel maar wat nou als ik hem niet haal dan heb ik een probleem enzovoorts. Het afwegen van de keuze van het wel of niet inkijken van het tentamen, het ontwijkingsgedrag als de tentamenweken eraan zitten te komen. Het zenuwslopende leerproces, het steeds opnieuw en opnieuw herhalen van de lastige dingen, het soggen. En dan het moment van de toets, het koortsachtig nagelbijten tijdens het beantwoorden van de vragen, het stressen naderhand en het verbeten wachten op het cijfer. Het is iets wat ik aan de ene kant best eens zou willen meemaken, maar aan de andere kant houd ik me er liever verre van.
Want cum laude afstuderen lijkt me wel wat. Stel je nou eens voor… in de twee à drie jaar die er nog gaan komen geen enkele onvoldoende halen. Op het randje misschien, maar geen onvoldoende. Elke hertentamenweek heerlijk doen waar ik zin in heb, terwijl klasgenoten zich in het zweet werken voor wat misschien al wel hun derde herkansing is. De hoeveelheid topcijfers in Osiris zien groeien. Complimenten krijgen van docenten. En dan een prachtige lijst mee naar huis na het afstuderen, om trots te laten zien bij sollicitaties en de masterstudie. Misschien zelfs een extra loftuiting tijdens de afstudeerceremonie.
Ergens weet ik wel dat er misschien nog wel vakken zullen komen die me echt helemaal niet liggen en waarvoor een onvoldoende onvermijdelijk is, en op dat moment is dat vast ook oké. Hoewel de stap van het expres verknoeien om maar mee te maken hoe het is een beetje te groot is, ben ik stiekem wel benieuwd hoe ik me dan zal voelen en hoe het gaat zijn. Want zonder minstens één keer een hertentamen te hebben gehad, heb je als student niet echt geleefd. Toch?
Leuk!
Oef, het hele stuk komt niet heel bescheiden over, Vivian…. Ontzettend fijn dat jij je er zo goed doorheen slaat, maar er zijn vele studenten die met moeite een 6 kunnen scoren. Dan kan het een beetje hard overkomen als je zegt dat het je wel leuk lijkt eens een herkansing te hebben.
Vooral de eerste alinea komt over als de lofzang van een ouder voor een kind en wellicht niet iets wat je over jezelf op moet schrijven. Onthoudt: bescheidenheid siert de mens!
@Studente HR: ik snap je punt, maar zo is het natuurlijk absoluut niet bedoeld 🙂 vandaar ook dat ik er hier en daar wat zelfspot doorheen heb willen gooien, om het allemaal niet te zwaarmoedig te doen overkomen.
Erg fijn dat het met jou zo goed gaat Vivian. Ik moet me driemaal in de rondte werken om vervolgens alsnog onvoldoendes te halen en nóg meer studievertraging op te lopen door m’n beperking. Dus je maakt me een beetje jaloers.
Een nieuw hobby uitzoeken zou een optie kunnen zijn? En anders niet klagen over je passie die school heeft en verder zweten.
Beste Vivian. Ik kan je aanraden om eerst de regels door te lezen wat Cum Laude afstuderen precies betekent. Het gaat om je gemiddelde cijfer over vier jaar. Overigens leert iedere student van het maken van fouten, dus ook van het halen van herkansingen. Daar is niks mis mee. Daarnaast gaat het tegenwoordig bij sollicitaties veel meer om je personal branding. Cijfers zeggen werkgevers niet altijd wat. Iemand met een studievertraging heeft doorzettingsvermogen en kan om die reden eerder aangenomen worden dan een Cum Laude afgestudeerde student. Wat maakt jouw uniek en wat zijn jouw kwaliteiten, los van de cijfers?
Cijferlijsten bij sollicitaties? Zonder netwerk en werkervaring wordt je echt niet eerder aangenomen hoor 😉
Weten hoe het moeten maken van (veel) hertentamens voelt? Slapeloze nachten, depressieve gevoelens, jankbuien, piekeren over stoppen met de opleiding, (ontwikkelen van) faalangst.. Helaas heb ik er maar al te veel ervaring mee. Hoewel ik snap dat lezers je column ook met een korrel zout moeten nemen, valt ‘ie toch niet helemaal goed bij me.