Als je het niet weet, rijd je er misschien spontaan voorbij. Midden in een woonwijk op de grens van Kralingen en Crooswijk vind je in een wijkgebouw de Buurtkantine Het Lachende Varken*. Al twintig jaar komen daar de lekkerste gerechten van het fornuis en wordt het restaurant bijna volledig gerund door vrijwilligers die van gezond en vegetarisch eten houden.
In het begin was Het Lachende Varken een restaurant waar mensen terecht konden met een zogenoemde Melkert-baan. Toen die subsidies opdroogden, ging Het Varken noodgedwongen een tijdje dicht, maar in mei 2013 opende de buurtkantine weer haar deuren. ‘Sindsdien werken we met leden’, vertelt Kathinka van Donkelaar die vroeger als klant kwam en inmiddels bestuursvoorzitter is. ‘Als je bij ons eet, word je voor een klein symbolisch bedrag lid. Met die ledenlijst op zak kunnen wij onze horecavergunning behouden en een biertje of wijntje bij het eten schenken.’ Ruim twintig vrijwilligers runnen inmiddels het restaurant waarbij alleen de vijf vaste koks een kleine vergoeding krijgen.

Van het seizoen

Voor alle koks die er werken, is het een uit de hand gelopen hobby. Zo was de een hiervoor banketbakker en een ander archeologe. Wat overeenkwam, was hun passie voor vegetarisch koken. Iedere week wisselt het menu dat is afgestemd op het seizoen en de oogst van de boeren.
Dat is dan ook de reden dat ik bij mijn bezoek vooraf een soep van bloemkool en broccoli krijg, als hoofdgerecht een stoof van paprika en tomaat en toe een appelcrumble. Allemaal groenten en fruit die je in de herfst verwacht en absoluut geen ingevlogen producten. Waar het gevaar van een flauwe smaak bij vegetarisch eten nogal eens op de loer ligt, zijn de mooi opgemaakte borden goed op smaak en doet vooral de stoof echt niet onder voor ouderwetse goulash of draadjesvlees.
Ook fijn: nu het steeds hipper is om vegan of vega te zijn, weet ook een jonger en ander publiek de buurtkantine te vinden. Het Varken maakt zich gewoon lachend op voor de volgende twintig jaar.

Buurtkantine Het Lachende Varken
Vlinderstraat 3

Tekst: Jonathan van Noord
Fotografie: Astrid Zuidema