Kan een diverser docententeam uitval van allochtone studenten voorkomen?
Gepubliceerd: 19 May 2016 • Leestijd: 8 minuten en 49 seconden • Longread Dit artikel is meer dan een jaar oud.We kunnen er niet omheen: het docentenbestand van de HR is overwegend wit. Iedereen lijkt het erover eens dat dit moet veranderen. Nu de uitval onder niet-westerse studenten toeneemt, staat het onderwerp hoger op de agenda dan ooit.
‘Diversiteit in het personeelsbestand moet je niet aan het toeval overlaten ‘, zei burgemeester Aboutaleb afgelopen december tijdens een bezoek aan de HR. Hiermee doelde hij vooral op de etnische diversiteit van docenten. De cijfers van de hogeschool spreken voor zich: slechts 4,5 procent van de docenten op de HR heeft een andere nationaliteit dan de Nederlandse. Cijfers over docenten met een dubbele nationaliteit zijn niet bekend. Die vallen in de statistieken onder ‘Nederlands’.
Hoe dan ook: wie door de school loopt, ziet dat de verhoudingen scheef liggen. De studentenpopulatie is namelijk veel diverser dan die van de docenten. In 2014 was 37 procent van de studenten op de HR allochtoon.
Afgelopen februari was de HR medeondertekenaar van het Charter (manifest, red.) Diversiteit waarmee de hogeschool de intentie uitspreekt om de diversiteit van haar personeelsbestand te vergroten. Maar het besef dat diversiteit een kracht kan zijn voor de hogeschool was er bij veel instituten al. Het ideaalbeeld: een docentenbestand dat een afspiegeling vormt van de Rotterdamse bevolking waarvan bijna 38 procent van niet-westerse afkomst is.
De docent als rolmodel
‘Elke student heeft een voorbeeld nodig, een held’, zegt Gyzlene Kramer-Zeroual, programmamanager van de opleiding Ad ondernemen (RAC) en Nederlandse van Marokkaanse afkomst. ‘Dat kan een vrouw zijn of een docent met een beperking, een andere seksuele voorkeur of iemand met een andere culturele achtergrond. Dat is diversiteit.’
Awni Sedra, docent civiele techniek (IGO) en Egyptenaar, ziet zijn afkomst als voordeel voor zijn studenten. ‘Ik voel wel dat ik hier op school een rolmodel kan zijn voor studenten met een andere etnische achtergrond. Ik wil laten zien dat ook buitenlanders zoals ik goede kansen hebben op een mooie functie.’ Met studenten praten over religie of politieke spanningen in andere landen, doet Sedra niet. ‘Dat vind ik nergens voor nodig. School is school.’
Maar de rol die niet-Nederlandse docenten juist op dit punt kunnen vervullen, blijkt groot. In het proefschrift Presteren op vreemde bodem van Rick Wolff lezen we dat het regelmatig voorkomt dat niet-westerse studenten in hun contacten met studiegenoten en docenten van vooral autochtone afkomst geconfronteerd worden met hun ‘anders-zijn’. Wolff: ‘Niet-westerse studenten zullen het moeilijker vinden om autochtone docenten en studentbegeleiders te benaderen en zich minder deel voelen uitmaken van de leeromgeving. Het zal deze studenten meer moeite kosten om de gewoonten en gebruiken op de opleidingen te doorzien en hiermee om te gaan, wat een negatieve invloed kan hebben op hun studiesucces.’
‘Elke student heeft een voorbeeld nodig, een held.’
Wat hierbij ook niet helpt, is dat veel niet-westerse studenten uit een schaamtecultuur komen, zegt Yamina, docent accountancy (IFM) en Nederlands-Marokkaanse. ‘Ze hebben moeite met het uitspreken van bepaalde dingen. Ik kan me goed verplaatsen in deze studenten, ik weet waar het vandaan komt. Ik merk wel dat zij met persoonlijke zaken sneller naar mij toekomen dan bijvoorbeeld naar een vijftigjarige autochtone docent. Maar misschien heeft dat ook met mijn open houding naar studenten toe te maken, dat weet ik niet.’
Gebrek aan zelfvertrouwen
Machteld de Jong, associate lector diversiteit in organisaties bij hogeschool Inholland, deed onderzoek naar de identiteitsvorming van Marokkaans-Nederlandse hbo-studenten. In haar boek Ik ben die Marokkaan niet! schrijft ze dat Marokkaanse studenten zich vooral ‘de Marokkaan’ of ‘de moslim’ in het contact met docenten voelen, met alle negatieve associaties die hieraan kleven. Het zou ertoe leiden dat veel studenten zich in contacten met autochtone docenten nooit helemaal vrij voelen en het idee hebben iets te moeten goedmaken of compenseren.
‘Studenten komen met persoonlijke zaken makkelijker naar mij toe dan naar een oudere autochtone docent.’
De uitval onder studenten met een allochtone achtergrond is dan ook hoger dan onder autochtonen. Kramer-Zeroual: ‘Ik vind het jammer dat we best veel studenten met een andere achtergrond verliezen. De reden voor deze uitval is naar mijn idee een combinatie van factoren: sociale problemen, het ontbreken van goede rolmodellen, het gebrek aan zelfvertrouwen en vertrouwen in het systeem, wat nog eens versterkt wordt door de verharding in de samenleving. Als HR kunnen we terrein winnen op het gebied van crossculturele vaardigheden en begeleiding. We zouden eens een keer de moeite moeten nemen om studenten te vragen hoe we ze binnenboord kunnen houden. Ze weten zelf waar ze behoefte aan hebben.’
Kan allochtone docent het verschil maken?
Uit het onderzoek van De Jong blijkt ook dat Marokkaanse studenten hun relatie met autochtone docenten meer als instrumenteel beschouwen: wat krijg ik ervoor terug? Hun focus zou gericht zijn op het behalen van het hbo-diploma en niet op het opbouwen van relaties en netwerken.
Is het dan echt zo dat alleen een docent van allochtone afkomst hier het verschil kan maken? Volgens Rob Elgershuizen, directeur van de lerarenopleidingen (IvL), wel. ‘Wij investeren ook in cursussen waarbij docenten multiculturele competenties aangeleerd krijgen, maar dat blijft een lapmiddel. Ik kan me best in de Marokkaanse cultuur verdiepen, maar dat is anders dan wanneer ik zelf Marokkaans ben. Hetzelfde geldt voor het voeren van maatschappelijke discussies. Neem het thema radicalisering. Ik denk dat je een stap verder komt als je ook met docenten met een andere culturele achtergrond over dit thema kan praten. Want wat weten mijn autochtone docenten daarvan? Die moeten zich er echt in verdiepen en dan nog is het een eenzijdig beeld.’
Actieve werving
De vraag is hoe de HR ervoor kan zorgen dat docenten met een andere culturele achtergrond ook daadwerkelijk de HR binnenkomen. Want waar een divers docententeam vormen volgens Kramer-Zeroual bij de Ad ondernemen heel natuurlijk gaat, gaat het bij andere opleidingen stroef. Als een allochtone docent toevallig solliciteert, wordt die kans met beide handen aangegrepen. Volgens veel directeuren hebben allochtone kandidaten een streepje voor. ‘Wij werven niet actief, maar als uit een sollicitatiebrief blijkt dat een docent een multiculturele achtergrond heeft, wordt hij of zij zeker uitgenodigd’, zegt bijvoorbeeld Wijnand van den Brink, directeur bij IGO.
Maar kennis over het vakgebied staat altijd voorop. Zo moet IvG (gezondheidszorg) de norm van 70 procent van de docenten met een master nog halen. Toch zegt directeur Hans van der Moolen dat het soms nodig is om zo’n eis tijdelijk in de koelkast te zetten. ‘We hebben een islamitische docent aangenomen terwijl zij nog bezig was met haar masteropleiding. Zij heeft verschillende allochtone studenten en ouders kunnen overtuigen om mee te gaan op introductiekamp. Het gemengd slapen en de maaltijden waren voor sommigen namelijk zorgelijk. Dat vertrouwen is mooi en daar zien wij zeker de meerwaarde van in.’
Maar een zinnetje bij een vacature over voorkeur voor allochtone kandidaten werkt niet, volgens Karen Smits, strategisch adviseur hrm. ‘We vragen docenten niet wat hun afkomst is. We doen niet aan positieve discriminatie. Docenten worden natuurlijk wel geacht de Nederlandse taal te beheersen, net zoals we van docenten van het Engelstalige instituut RBS verwachten dat ze het Engels beheersen.’
Vooroordelen
Docenten met een andere etnische achtergrond willen zelf ook geen positieve discriminatie. Yamina: ‘Als ik zou weten dat ik ben aangenomen omdat ik Marokkaanse ben, zou ik dat niet fijn vinden.’ Het blijft dus dubbel: aan de ene kant willen we meer allochtone docenten en aan de andere kant willen we docenten aanspreken en werven op hun kwaliteiten en niet op het feit dat ze allochtoon zijn.
Yamina voelt zich binnen IFM geen allochtone docent, maar gewoon een docent zoals alle andere docenten die op het instituut rondlopen. Vragen over haar achtergrond krijgt ze van studenten wel. ‘Dan leggen ze een wedje wat mijn afkomst is.’ Kramer-Zeroual heeft weleens met vooroordelen te maken, maar dat vindt ze niet meer dan normaal. ‘Je ziet niet meteen aan mij waar ik vandaan kom. Als mensen naar mijn achtergrond vragen en ik vertel dat ik Marokkaanse ben, dan zie je het ze even verwerken. Ik heb ook weleens meegemaakt dat iemand zei: “Dat is niet erg hoor!” We moeten niet de illusie hebben dat stereotypering of vooroordelen niet plaatsvinden.’
Sedra krijgt weleens opmerkingen over zijn niet-perfecte Nederlands. ‘Dat moeten ze maar accepteren. Nederlands is nou eenmaal niet mijn moedertaal.’ Maar gediscrimineerd op de HR voelen ze zich geen van drieën. Meldingen van docenten over discriminatie krijgen directeuren naar eigen zeggen dan ook niet of nauwelijks.
Inzet
Hoe belangrijk instituutsdirecteuren culturele diversiteit ook zeggen te vinden, niet overal heeft het op dit moment prioriteit. Zo wil directeur Maarten van Ogtrop van de haven- en logistiekopleidingen (RMU) bijvoorbeeld eerst inzetten op een meer gelijke man-vrouwverhouding in zijn docentenbestand. ‘Om dat bij technische opleidingen in evenwicht te krijgen is al ingewikkeld genoeg. Etnische diversiteit is belangrijk, maar voor ons is dat voor een later stadium. Bovendien is onze docentenpopulatie met ongeveer 20 procent allochtonen meer een afspiegeling van de Rotterdamse populatie dan onze studenten van wie minder dan 10 procent van allochtone afkomst is.’
De principes gelden voor de hele hogeschool, maar in de uitvoering moet er oog zijn voor wat er op opleidingsniveau speelt. De opleidingen allemaal over één kam scheren is dan ook geen optie volgens HR-collegevoorzitter Ron Bormans. De instituten moeten zelf weten waar ze staan en wat ze missen in hun team. Volgens IvL-directeur Elgershuizen moet je dit ingewikkelde vraagstuk juist niet aan de instituten overlaten, maar moet het college van bestuur (cvb) hogeschoolbreed afspraken maken. ‘Er is moed van het cvb voor nodig om het personeelsbeleid te willen kantelen.’
Charter Diversiteit
Dat het cvb die moed heeft, laat het nu zien door het ondertekenen van het Charter Diversiteit. Hiermee zegt de hogeschool te werken aan meer diversiteit op de werkvloer. Het charter is in 2004 in Frankrijk geschreven en is inmiddels door vijftien Europese landen ondertekend. Nederland is het zestiende land. Ruim zevenduizend bedrijven en organisaties in Europa hebben het charter ondertekend en afgelopen februari sloot ook de HR zich aan, tegelijk met onder andere VU Amsterdam en de Universiteit Leiden. De hogeschool belooft hiermee binnen drie maanden een projectplan op tafel te hebben.
‘Wij geloven niet in het stellen van quota.’
Volgens Ostara de Jager-Bes, directeur OeO (onderwijs & ontwikkeling) en bezig met het projectplan, moet het cvb eerst in gesprek met directeuren en onderwijsmanagers en dan het beleid doorvoeren. Maar hoe dit er in de praktijk gaat uitzien, daar valt nog weinig over te zeggen. Ook een streefcijfer lijkt nog ver weg. ‘We geloven niet in het stellen van quota. We moeten eerst gaan praten.’
Toch mag het niet bij praten blijven, zegt ook De Jager-Bes. Want hoewel de HR niet centraal wil vastleggen hoe divers de verschillende docententeams moeten zijn, verwacht De Jager-Bes wel degelijk dat de docententeams onder leiding van onderwijsmanagers gaan ‘sturen op de samenstelling van hun teams’. Het moet diverser, maar de docententeams mogen zelf uitmaken hoe.
Nieuw en spannend
Izaak Dekker, beleidsmedewerker voor de HR: ‘Wanneer in sollicitatiecommissies drie dezelfde soort mensen zitten, is de kans groot dat zij bij het werven op zoek gaan naar hun kloon. Het is de weg van de minste weerstand om te kiezen voor iemand die op jezelf lijkt. Het is trouwens niet zo dat diversiteit voor het eerst aandacht krijgt. Nieuw en spannend is dat het nu om personeelsbeleid gaat. Maar ook daar zijn verschillende experimenten mee gedaan, bijvoorbeeld in de vorm van traineeships. Een tijd geleden hebben we talentvolle allochtone studenten gescout en gekeken of zij de kwaliteit hadden om door te groeien naar het docentschap. Het leverde wel wat op, maar niet genoeg. Door het ondertekenen van het Charter Diversiteit zou dit op schaal groter uit kunnen pakken.’
‘Het is de weg van de minste weerstand om bij sollicitaties iemand te kiezen die op jezelf lijkt.’
Kramer-Zeroual is blij met deze vooruitgang. ‘Het getuigt van Rotterdams lef om hiermee aan de slag te gaan en de dingen te benoemen zoals ze zijn. Het is mooi dat Bormans visie toont en laat zien dat we hier harder ons best voor moeten doen. Het is veel te laat, dat wel.’
Kon het charter niet eerder ondertekend worden? ‘Ja’, zegt Bormans, ‘maar er was wat aarzeling omdat ik niet het signaal wil afgeven dat docenten hun werk niet goed doen. Ook vind ik dat elke docent de sensitiviteit en pedagogische kwaliteit moet en kan hebben om les te geven aan een diverse klas. Maar nu de uitval onder niet-westerse studenten ernstiger wordt, moeten we dit echt aanpakken.’
Dag en nacht
‘Het helpt om een deel van het salaris van een topman te laten afhangen van de mate waarin hij de taakstelling voor diversiteit haalt’, zei Aboutaleb afgelopen december nog tijdens een bijeenkomst op de hogeschool. Is Bormans bereid om die stap te zetten? ‘Als de hogeschool mij bij succes een aai over de bol wil geven en bij falen een draai om de oren, dan is dat prima. Voor een bonuscultuur ben ik niet. Dat brengt perverse effecten met zich mee. Strafkorting zal ik zo aanvaarden. Maar ik heb geen externe prikkels nodig om hier hard aan te werken. Ik ben intrinsiek gemotiveerd om dit op te lossen. Dag en nacht ben ik ermee bezig.’
Tekst: Saskia Stavenuiter
Illustratie: Gina Borsje
Een meer diverse docentenpopulatie is geen garantie voor het tegengaan van uitval, een meer open minded docentenkorps, ongeacht etniciteit wellicht wel.
“Het ideaalbeeld: een docentenbestand dat een afspiegeling vormt van de Rotterdamse bevolking waarvan bijna 38 procent van niet-westerse afkomst is.” Wat een onzin. Dit is appels met peren vergelijken. Het kan wel zo zijn dat 38% van de Rotterdamse bevolking van niet-westerse afkomst is, maar hoeveel procent van de populatie die in aanmerking komt voor de baan is dat? Hoeveel hoger opgeleiden mensen zijn er van niet-westerse afkomst? Als dat slechts 10% is, is het natuurlijk je reinste onzin om te streven naar 38% voor het docentenbestand!
En Eduard, fijn dat je zo’n SMART geformuleerde doelstelling met iedereen wilt delen, hier kan echt wat mee worden gedaan…
Natuurlijk kan een allochtone docent een groot verschil maken bij het lesgeven aan allochtone studenten. Als deze docent een echte voorbeeldfunctie kan laten zien, vergelijkbaar met de lokale allochtone boksscholen bijvoorbeeld, dan creëer je ook meer motivatie voor de studenten. Ik denk echter dat dit meer van toepassing is bij middelbaar onderwijs op een wat lager niveau.
Als student op de Hogeschool heb ik al vroeg kunnen constateren dat je als student wordt benadeeld op basis van de etnische achtergrond. Het gaat hier niet alleen om de autochtonen witte docenten die zich daaraan schuldig maken,maar ook de allochtone docent met een niet westerse achtegrond. Het ligt denk ik eerder aan de trend die zich voordoet waarbij men negatieve associaties van een groep gekoppeld worden aan een individu, in dit geval de student. De lijnen die hierbij getrokken zijn voeden vooral het stereoptype beeldvorming waarbij grote groepen worden afgezet als TUIG. Het is de norm om elkaar uit te maken voor crimineel, pooier, agresieveling. Dat er docenten zijn die zich hiermee in laten, heb ik helaas uit eigen ervaring mogen ondervinden. De plank wordt totaal misgeslagen als men gaat geloven in de illusie dat de allochtone docent ervoor kan zorgen dat de schooluitval van deze groep hierdoor verminderd. Het gaat erom dat er docenten zijn die verder kunnen kijken dan de oppervlakkige verankering van overtuigingen die door vooroordelen gevoed worden en door onderbuikgevoelens in stand worden gehouden. Als IK als student van deze school een persoonlijk gesprek aanga met een docent, krijg ik keer op keer een negatieve lading over mij heen op basis van mijn achtergrond. Alles wordt uit de kast gehaald, negatieve media berichten, eigen nare ervaringen en dat vervolgens schaamteloos toe willen schuiven op de individu. Tot slot kan ik constateren dat er docenten zijn die het vanuit een tunnelvisie zien en totaal geen inlevingsvermogen hebben. Het grootste goed is dan het benadelen van van de individu.
Ik denk dat dit helemaal de verkeerde kant op gaat, bij Inn Holland zijn er meer allochtone studenten en docenten, zijn die beter af. Daarnaast gaan studenten later ook werken in een organisatie die een afspiegeling is van de maatschappij? Uit mijn werkverleden bij Jeugdzorg kwam juist naar voren dat bepaalde culturen uit een zgn. schaamte cultuur juist niet met leden van hun eigen cultuur zaken bespraken. Ja, er zal meer diversiteit in het docenten korps moeten komen maar diversiteit is ook opleiding, werkervaring, levens visie en niet alleen kleur.
Mijn docent hoeft geen Surinaamse/Marokkaanse/Turkse achtergrond te hebben maar een stel hersenen. Ook maakt het niet uit of het een man of vrouw is. Ik zie niet waarom ik meer tegen een docent op zou moeten kijken omdat hij/zij dezelfde kleur heeft, als dat je issue is ben je zelf een racist en dat is een groter probleem…
Maar als jullie dit toch door willen zetten, ik wil liever ook nog een aantal Roma’s, Joden, minimaal 3 transgenders en een aantal docenten die morbide obesitas hebben. En een aantal met een handicap want anders kunnen mensen met een handicap ook geen rolmodel hebben, en weet je wat, alle ziektes moeten ook ruim vertegenwoordigd zijn… En een albino.
Dit gaat toch nergens over mensen…..
Jaren terug kwam er een groepje allochtone studenten naar mij toe. Ze lieten mij weten blij te zijn dat er ook eens een allochtone docent voor de klas stond. Het is blijkbaar toch van belang voor studenten. De afkomst van docenten was destijds onbespreekbaar in het docententeam. Misschien dat we het er nu wel over kunnen hebben? En dan zonder dat het zo beladen is.
Ik wil gewoon kwalitatief goede docenten. Ik wil geen excuusallochtonen voor de klas puur omdat men dan ergens een vinkje kan zetten op één of ander gütmenschlijstje.
Wat is nou überhaupt eigenlijk het probleem? Dat er in dit land genaamd Nederland teveel Nederlanders les geven? Dit is Nederland, hier wonen Nederlanders, en wij hebben hier onze eigen cultuur.
Ik kan echt niet voorstellen dat ik, bij wijze van spreken, naar Marokko zou emigreren om daar vervolgens te klagen dat er zo weinig Nederlanders voor de klas staan…
En laten we wel wezen, het gaat hier natuurlijk niet om álle allochtonen. Waarom Moet ik nou gelijk aan Marokkanen denken als ik lees: “Kan een diverser docententeam uitval van allochtone studenten voorkomen?”
Er wonen, werken & studeren bijvoorbeeld ook een heleboel Chinezen in Nederland. Die hoor je vrijwel nooit klagen…
Diversiteit, cultuur maar vooral identiteit, of anders “iemand zijn”, respect krijgen, niet als allochtoon ‘virtueel’ aangesproken worden of worden behandeld, maakt voor succes of falen veel uit. Culturen in culturen, urban zijn, cool of shinny, casual of fashion-killing allemaal begrippen die onze diverse jeugd duiden en waarmee ze vooral zichzelf duiden. “Lauw zijn”, niet “poop doen” maken naast NL, rekenen of economie uit. Als we dit vergeten zijn we zeker weten never nooit niet ‘Lauw’ en zullen het ook niet worden. Docenten dienen dat dan ook te begrijpen. Cultuur is er immers. Het is zoiets als de lucht om ons heen. Het is er maar je merkt er niks van. FunX, de jongerenzender, zag dit al jaren geleden en liet de DjS dan ook muziek genre en groep jongeren qua cultuur aansluiten. Muziek, Dj, cultuur, identiteit van de groep werden min of meer hetzelfde. Zie voor wat ik bedoel bijvoorbeeld deze link. Daar speelt eigen identiteit en iets zijn in eigen cultuur grote rol.
http://youtu.be/jw9VXBtvKSg
Als een allochtone student voor één vak een allochtone docent heeft, zou dat er werkelijk voor zorgen dat die student wél op de autochtone docenten voor andere vakken af durft te stappen? Ik betwijfel het. Ik vind het bizar dat er allochtone studenten zijn die (vanwege hun resultaten moeten) stoppen met hun opleiding, omdat er geen docenten van dezelfde afkomst zijn. Het probleem lijkt, zoals het beschreven staat, eerder te liggen bij de attitude van de genoemde studenten. Volgens mij is er ook sprake van discriminatie als iemand wordt voorgetrokken op basis van afkomst. Een sollicitant aannemen om zijn of haar afkomst lijkt mij dan niet helemaal de bedoeling, zeker als er andere sollicitanten waren met een betere kwaliteiten. Maar goed: er zijn evengoed 100% allochtone studenten die niet aan bepaalde criteria hoeven te voldoen voor eenzelfde cijfer als een autochtone student. Zelf ben ik ook niet 100% van Nederlandse komaf, maar er zijn 100% allochtone studenten op mijn opleiding die tóch aan bepaalde criteria (waaraan ik als 50/50 Nederlander wel moet voldoen) niet hoeven te voldoen. Voor docenten blijkt hetzelfde te gelden (er is een voorwaarde, maar daaraan hoef je niet te voldoen als je een andere afkomst hebt… Tsja… Wat wordt er dan lekker hard meegedaan aan discriminatie op die manier).
Voor mij is het belangrijk dat een docent goed verstand heeft van zijn vak én de Nederlandse taal goed beheerst. Uiteraard zijn er ook Nederlandse docenten die best eens een cursus Nederlands mogen volgen. Toch kan ik uit eigen ervaring en ervaringen van medestudenten vertellen dat de beheersing van de Nederlandse taal van sommige allochtone docenten de resultaten van studenten negatief beïnvloeden. Stel je maar eens voor dat de zinsvolgorde van een vraag op een tentamen niet klopt en je de vraag daardoor niet begrijpt. Of dat je een MC-vraag hebt, waarbij er in de vraagstelling nog ‘het’ staat, het juiste antwoord eigenlijk het lidwoord ‘de’ heeft (en je dit dácht zeker te weten), en de lidwoorden bij de antwoorden ook niet kloppen. Ja, je weet zelf ook wel dat de lidwoorden bij de gegeven antwoorden niet kloppen. Toch ga je dan echt twijfelen of je wel goed hebt geleerd, of dat het antwoord inderdaad moet beginnen met ‘het’, omdat dat ook in de vraagstelling staat. Een verslag schrijven in gewoonweg correct Nederlands, maar toch minpunten krijgen omdat het Nederlandse taalbegrip van de docent nét iets te slecht is, is niet grappig. Feedback krijgen waar je niks van kan maken, is óók bepaald niet grappig.
Allochtone docent? Prima…Als de docent de Nederlandse taal als moedertaal beheerst en diegene de beste keuze was qua kwaliteiten. Maar in dit geval is het misschien beter om dan allochtone begeleiders te hebben op de Hogeschool, speciaal voor allochtone studenten die het gevoel hebben dat zij zo iemand nodig hebben om hun opleiding af te maken.
(Goed verhaal, lekker kort ook)