Openbaring
Eric Bos: 61 jaar
Vierdejaars sociaal pedagogische hulpverlening
Werkt in een activiteitencentrum voor mensen met niet-aangeboren hersenletsel

‘Ik doe deze studie niet voor een papiertje, een hoger salaris of om opgestuwd te worden in de vaart der volkeren. Ik doe het voor mezelf. Tot 2006 had ik een eigen eetcafé. Toen ik daarmee stopte, kwam ik bij toeval in de zorg terecht. Op zich is het nog niet eens zo’n rare overstap. Ook in de horeca moet je goed met mensen kunnen omgaan. Toch kreeg ik behoefte om meer te weten, om een basis te hebben van waaruit ik mijn werk kan doen. Zoek maar uit wat je wilt studeren, zei mijn baas, en zo kwam ik hier terecht, bij sph.
Ik vind de studie geweldig. Ik heb veel interessante mensen ontmoet. De klas is heel divers, sommigen werken in de gevangenis, anderen in de psychiatrie of begeleid wonen. We leren veel van elkaar. Dat ik altijd de oudste ben – zelfs ouder dan mijn docenten – vergeet je snel. We zijn een groep geworden, en leeftijd is dan niet meer relevant.
‘Ik had niet verwacht dat ik door mijn studie nog zou veranderen. Ik was 57 toen ik begon en had een berg levenservaring. Toch hoor ik dat ik de dingen nu anders doe. Waar ik vroeger bijvoorbeeld in de verdediging ging, sta ik nu meer open. Voor mij is dat misschien wel de grootste openbaring.’

Nieuwsgierig
Tineke Zuidgeest: 60 jaar
Vierdejaars lerarenopleiding Nederlands
Geeft Nederlands aan handel- en administratiestudenten op het ID College in Woerden

‘Ik ben doctorandus in de sociale wetenschappen en heb bijna mijn volledige werkzame leven bij ABN AMRO gewerkt, onder andere als opleider. Na een aantal woelige jaren op het hoofdkantoor was ik klaar om mijn droom na te jagen: ik wilde voor de klas staan en Nederlands geven. Daarvoor moest ik weer de schoolbanken in. Op m’n 56ste was dat best een schok. Ik moest weer dit en dat, zus en zo doen. Het was allemaal heel schools en dat wekte een behoorlijke allergie op. Ik heb mezelf streng moeten toespreken: “Zuidgeest, als je wilt studeren, hoort dit er ook bij. Dus slikken en doorgaan.” Het hielp. Ik heb alle jaren keurig in de pas gelopen, zelfs toen ik in het derde jaar een bijna fulltimebaan kreeg. Ik ging twee avonden per week naar school en werkte ook twee dagen aan m’n huiswerk. Zo deeltijd is zo’n deeltijdopleiding niet. Wat leuk is aan studeren op latere leeftijd is dat je veel bewuster de stof in duikt. Medestudenten vinden me fanatiek en dat kan ik me wel voorstellen. Ik probeer alles uit m’n opleiding te halen. Ik vind voltijdstudenten soms ongeïnteresseerd. Ze laten alles zo op zich afkomen en laten daardoor kansen liggen. Als het goed is, haal ik einde van dit schooljaar m’n diploma. Het kriebelt om hierna Nederlands te gaan studeren, maar ik wil mezelf eerst als docent naar een hoger niveau tillen.’

Weer een papiertje
Ina Verrijp: 60 jaar
Vierdejaars human resource management (hrm)
Werkt op een woongroep voor mensen met een verstandelijke beperking

‘Ik werk bij een zorginstelling in Middelharnis. De helft van de tijd sta ik op een woongroep voor mensen met een verstandelijke beperking, de andere helft zit ik in de ondernemingsraad. Het werk op de groep is zwaar en onregelmatig. Een paar jaar geleden begon het me te dagen dat ik dit niet tot m’n pensioen kan blijven doen. Ik besloot human resource management te gaan studeren. Hrm heeft ook raakvlakken met mijn werk in de ondernemingsraad, dus dat leek me een mooie nieuwe stap. Ik zit nu in mijn vierde jaar en ben bijna klaar. De schoolbanken delen met jongeren vind ik heel normaal: ik heb vaak stagiaires die even oud zijn als m’n klasgenoten. Het studeren an sich gaat me ook goed af. Ik leer graag. Toen ik m’n propedeuse haalde, dacht ik: toch weer mooi een papiertje op zak. En zo ga ik steeds een blok verder. Dat werkt voor mij het beste. Hiervoor heb ik rechten gestudeerd aan de Open Universiteit en na hrm wil ik eigenlijk wel geschiedenis gaan studeren. Toen ik op de middelbare school zat, werd het me afgeraden omdat er geen werk in te vinden was. Als ik straks met pensioen ben, lijkt me dat geen probleem meer.’

Feestelijk
Karen van Huijstee: 60 jaar
Zevendejaars lerarenopleiding Nederlands
Geeft les op het Albeda College

‘Feestelijk.’ Zo beschrijft Karen haar eerste jaren als deeltijdstudent op de HR. ‘Mijn kinderen waren het huis uit en mijn vriend woonde in Amsterdam. Anders was het toch maar: wat doen we met moeders? Nu ging ik na mijn werk naar de hogeschool. Daar druppelde iedereen binnen en dan aten we samen. Het was vooral een heel gezellige tijd.’
Er braken vier jaren aan van hard studeren en genieten. In het tweede studiejaar maakte Karen bij het Albeda College de overstap van hoofd studievoorlichting naar docent. ‘Dat was wat ik wilde, maar het was ook ontzettend zwaar. In het begin gaf ik op maandag tien uur les. Aan het eind daarvan kon ik amper ademhalen.’
Toch hield Karen haar studie vol – ‘wonderbaarlijk’ vindt ze zelf – tot het moment dat een van haar twee afstudeerscripties werd afgekeurd. ‘Ik had bijna alles in een keer gehaald, vier jaar lang familie en vrienden op de tweede plaats gezet en nu dit. In het vijfde jaar heb ik het nog geprobeerd, maar het hielp niet dat ik een heupoperatie had ondergaan. In jaar zes heb ik vanwege mijn gezondheid en het verlies van twee dierbaren bewust geen afstudeerpoging gedaan. En zo zijn we dus in het zevende studiejaar beland. Ik ga het zeker afmaken. Ik wil een fantastisch feest kunnen geven, en daar ben ik maar zes studiepunten van verwijderd.’

Tekst: Esmé van der Molen & Tosca Sel
Foto’s: Bob van der Vlist