Een typisch gevalletje welles nietes. De student verklaart enkel kladpapier bij zich te hebben gehad tijdens het examen, maar volgens de surveillant ging het om een spiekbriefje. Wie spreekt de waarheid?

Lieve Tosca,

Bij het nieuwe collegejaar horen nieuwe WhatsAppgroepen. Nu vind ik het echt superhandig om via m’n telefoon op de hoogte gehouden te worden van roosterwijzigingen, de voortgang van m’n werkgroepen, m’n bijbaantje en feestjes/verjaardagscadeautjes, maar als ik even niet kijk heb ik honderden gemiste berichtjes. En daar krijg ik dus stress van. Hoe ga ik hiermee om? Ik wil ook niet die eikel zijn die steeds gesprekken verlaat terwijl de rest nog gezellig doorbabbelt.

Lfs, Appie

Zoveel nieuws zal de begroting vanmiddag niet bevatten voor het hoger onderwijs, is de verwachting. Het nieuwe kabinet kan immers alles weer veranderen. Toch is het vermoedelijk geen wegwerpbegroting.

De Hogeschool Rotterdam wordt steeds vaker gevonden door mensen met een vluchtelingachtergrond. Niet alleen is het aantal bachelor- en Ad-studenten sterk gestegen, ook de taalcursussen krijgen meer aanmeldingen dan er plaats is.

Aan het eind van het vorige collegejaar had ik kritiek op het ‘inclusieve karakter’ van de HR.  Ik wilde de hogeschool aan het denken zetten door een blog te schrijven vanuit mijn perspectief: het perspectief van iemand met meerdere beperkingen. Het was een succes.

Na zijn ‘echte’ pensioen begon Jan Grobbe (89) via het uitzendbureau aan zijn werk bij de Hogeschool Rotterdam. Dat was in 1993. Vandaag neemt de oudste medewerker van de HR feestelijk afscheid van zijn collega’s. 

De centrale medezeggenschapsraad (cmr) gaat de raad van toezicht vragen een uitspraak te doen over het in juli afgepakte instemmingsrecht.

Studentlid Marjolein Verbeek is uit de centrale medezeggenschapsraad (cmr) gestapt. Ze is niet te spreken over de manier waarop cmr en collegebestuur omgaan met het ingetrokken instemmingsrecht. Ook de door haar als dreigend ervaren uitlatingen van mede-cmr-lid Petra van Gelderen, tijdens interne vergaderingen, schoten haar in het verkeerde keelgat.

Vroeger had ik een stripverhaal dat Prins en Bedelknaap heette. Het was een bewerking van een of ander klassiek verhaal waarin een prins en een jonge bedelaar van plaats wisselen, zodat de prins zich geheel incognito onder het gewone volk kan begeven. Hij wordt natuurlijk niet als prins herkend en dat levert hem verrassende inzichten op.