Ja hoor, daar zijn we weer. Tenminste, ‘weer’, als columnist ben ik er natuurlijk voor het eerst. Dus, even opnieuw.

Daar zijn we dan! Loopt het een beetje met de studie? Mijn jaar loopt goed. Het keuzevak Spoken Word is en blijft geweldig om te geven. Ik ben dichter maar eens per week mag ik hier op de hogeschool lesgeven. Leuk joh, van je hobby je werk maken. Eén nadeel: Het schrijven loopt de afgelopen jaren zó lekker dat ik haast geen tijd meer over heb voor andere dingen. Dingen als rust en een sociaal leven. Het lijkt alsof ik op dit punt van de tekst ga klagen, maar echt niet. Ik ga iets heel anders vertellen.

Schrijven is namelijk nog steeds mijn hobby. Dat begon toen ik voor het eerst gedichtjes van Toon Hermans las en het werd alleen maar erger bij het horen van de teksten van 2Pac. Ik hield kladblokjes bij en vooral als ik me verveelde, kalkte ik de lijntjes vol met rijmpjes. Voornamelijk achter in de klas. Dat ik stotterde, hielp ook: Wie niet kan spreken, moet wel schrijven.

Naarmate ik ouder werd, werden andere dingen belangrijker dan lettertjes op papier zetten. Stoer doen, bijvoorbeeld. Héél belangrijk. Daar past poëzie niet zo goed bij. Nadenken over later werd trouwens nóg belangrijker. Daar zorgde de wereld wel voor. Iets ‘normaals’ worden, iets waar je veiligheid en vastigheid mee creëert. Het schrijven verdween naar de achtergrond.

Het had niet veel gescheeld of ik had na de middelbare school mijn studie(s) afgemaakt. Niet omdat ik dat wilde, vooral omdat het zo hoorde. En omdat ik te schijterig was om m’n eigen hobby serieus te nemen.

Om een héél lang verhaal héél kort te maken: Ik verloor de pen uit het oog en werd bijna wie ik niet ben. Dat raad ik je af. Daarna heb ik de wel héél rigoureuze keuze gemaakt om voorgoed te stoppen met studeren, om vol achter het rijmen aan te gaan. Een heel grote gok; ook geen aanrader.

Wel promoot ik de middenweg, lopende dit studiejaar: naar jezelf kijken, naar wat jou middenin je binnenin gelukkig maakt. Los van wat anderen zeggen, gewoon, waar jij blij van wordt. Wellicht heb je een studie die daarbij past. Misschien helemáál niet. Dat doet er niet toe, da’s een andere keuze. De enige keuze die ik je vraag om te maken is: Bewaar en bewaak tijd voor je hobby! Hoe maf die ook is.

Schrijven, tekenen, dansen, acteren, zingen, muziek maken, sporten, vissen, kantklossen,

garnalen pellen, postzegels verzamelen, herten fotograferen, docenten pesten; whatever. Bezuinig nooit op waar jouw hart harder van gaat kloppen. Klinkt makkelijk, is lastig want echt… De meesten lukt het niet. Wees er scherp op, helemáál in deze snelle tijd.

Succes en veel plezier, de rest van dit jaar! En geen docenten pesten hè.