Het stond niet direct in de sterren geschreven dat Joyce Buitelaar (29) hbo-docent zou worden, en dan ook nog eens de beste van de Hogeschool Rotterdam in 2016. Buitelaar is een echte stapelaar. Ze begon op het vmbo. ‘Als klein meisje was ik onzeker. In aanloop naar de Cito-toets was ik op van de zenuwen. En dat was terug te zien in mijn lage score. Toch ging ik naar het gewone vmbo waar het hartstikke goed ging, en via het mbo ben ik op het hbo gekomen, bij small business aan de Hogeschool Rotterdam.
‘Het was mijn droom om ooit een bachelordiploma in handen te hebben. Op de HR kwam ik voor het eerst docenten tegen die inspireerden. Vanaf het tweede jaar werd ik projectbegeleider op de opleiding, zeg maar hulpdocent, een functie die nu niet meer bestaat. Toen ontdekte ik hoe leuk ik het vond om voor de klas te staan. De periodemeters waarin studenten mij evalueerden, waren steeds goed en toen ik bijna was afgestudeerd ben ik bij de onderwijsmanager langsgegaan om te vragen of ik na mijn afstuderen zou mogen blijven als docent.’

‘Op handen gedragen’

Zo kwam het dat Buitelaar direct na haar afstuderen in 2012 in dienst kwam bij de opleiding small business. Ze haalde haar lesbevoegdheid aan de Vrije Universiteit en ging aan de slag, vooral in jaar 1 en 2 van de opleiding. Dat ze is verkozen tot beste docent heeft haar enorm verrast. ‘De dingen die de studenten aan mij waarderen, horen voor mij gewoon bij mijn dagelijks werk. Het leukste aan het docentschap vind ik het persoonlijk contact met studenten. Het is heel fijn om terug te krijgen dat studenten dat merken.’

‘Het leukste aan het docentschap vind ik het persoonlijk contact met studenten.’

In het juryrapport geven de studenten van de opleidingscommissie Buitelaar op elk onderdeel de maximale score. Zowel voor haar capaciteiten als docent als voor haar ‘people skills’. Buitelaar geeft lessen van hoge kwaliteit, is behulpzaam, geïnteresseerd en heeft inlevingsvermogen. Ze wordt bovendien volgens de studenten ‘op handen gedragen’, omdat ze ‘een sterke vrouw’ is. In 2015 verloor Buitelaar haar man Mark de Groot op 28-jarige leeftijd aan kanker, maar zes weken later stond ze alweer voor de klas. ‘Sommige mensen vonden dat knap, maar ik ging door omdat ik niet anders kon. Het was ook fijn om een plek te hebben waar ik goed kon functioneren; waar alles oké was. Daarnaast ben ik heel goed opgevangen door de twee onderwijsmanagers Berry Andeweg en Janine Slootmaekers. Ook zij verdienen een pluim, net als de hele opleiding trouwens. In mei 2015 gingen 37 tweedejaarsgroepen tijdens een projectweek aan de slag met inzamelingsacties voor de Mark de Groot Foundation. In deze stichting zamelden we geld in voor behandelingen die niet door de ziektekostenverzekeraar werden vergoed. De studenten haalden maar liefst 26.279 euro op. Dat heeft niet alleen op mij, maar op de hele opleiding een onuitwisbare indruk gemaakt.’

60-punten bsa

De tweedejaars van toen zijn inmiddels vierdejaars en de nieuwe lichting studenten kent deze geschiedenis niet. ‘Het is niet zo dat ik het verzwijg, maar ik ga dit ook niet standaard aan elke groep vertellen. Ik sta gewoon als docent voor de klas.’
In die hoedanigheid was Buitelaar ook betrokken bij de omslag naar het 60-punten bsa in 2015. ‘Dat was een leerzame periode waarin we met z’n allen heel hard hebben gewerkt aan een nieuw curriculum. Ik ben vooral blij met de periodes van vier in plaats van acht lesweken. Studenten worden gelijk na die periode getoetst en daardoor lukt het hen om de focus vast te houden met als gevolg dat de resultaten beter zijn dan voorheen.’
Naast de vakken marketing en skills, de stagebegeleiding in het derde jaar en haar werk als leerjaarcoördinator hoopt Buitelaar dit voorjaar haar NIMA-marketingdiploma te halen, en dan – als ze aan de beurt is – te starten met een master. ‘Ooit droomde ik van een bachelordiploma, nu is daar de droom van een master voor in de plaats gekomen.’

Tekst: Esmé van der Molen
Foto: Wouter Le Duc