Als junior consultant bij CBRE adviseert Brian eigenaars en gebruikers over het huren, verkopen en kopen van vastgoed. Dat doet hij nu een paar maanden, tijdens zijn afstuderen als stagiair en nu als werknemer, fulltime. Tijdens het afstuderen was hij als cmr-lid (centrale medezeggenschapsraad) ook nog volop bezig met de bsa-perikelen. ‘Nu heb ik meer rust in m’n hoofd, en ben ik vooral bezig met m’n werk.’

Kan je de cmr loslaten? De raad is nog steeds bezig met het ingetrokken instemmingsrecht…

‘Ja, dat intrekken was niet zo netjes. Het collegebestuur kreeg te maken met een uitkomst die niet beviel en daarna werd dat recht ingetrokken. Heel bijzonder.’

Maar COM en ipo voldeden wat betreft de hogere bsa aan de vooraf gemaakte afspraken. Dat het college die hogere bsa’s niet meer als experiment wilde zien, is niet zo vreemd…

‘Dat klopt, maar er is ook nog zoiets als voortschrijdend inzicht. Je hebt nu bijvoorbeeld ook te maken met het leenstelsel. Met 60 punten hebben studenten geen lucht meer, en kun je eigenlijk geen fouten maken. Bovendien wordt compenseren steeds meer toegestaan. Het lijkt daarmee een luchtkasteel: je verhoogt de norm om het onderwijs uitdagend te maken.

‘Net als de HR wil ook de sgmr zo veel mogelijk studenten binnenboord houden. Maar is een bsa van 60 punten daarvoor dé manier? Ik geloof het niet. Misschien moet je toe naar een kwalitatieve bsa waarbij enkele kundige slc-coaches bepalen of je goed genoeg bent om naar het tweede jaar te gaan. Eigenlijk zoals bij het afstuderen, waarbij drie personen bepalen of je bent geslaagd.’

Ben je teleurgesteld over het bsa-dossier?

‘Ja en nee. Het was namelijk ook wel heel cool dat we als studenten van de cmr, met onze stem, hebben kunnen laten zien wat we vonden. Je zit er in het begin met studenten die je niet kent, en je kent elkaars agenda niet. Uiteindelijk wordt dat, jaar op jaar, een steeds productievere groep. Dat is gaaf om te zien.’

Is het leerzaam, lid zijn van de cmr?

‘Ja, je leert om mensen te overtuigen. En dat je discussies goed moet voorbereiden. Ik heb geleerd van de gesprekken met medewerkers uit de cmr, bijvoorbeeld hoe je bepaalde onderwerpen het beste kunt aanpakken. En met die medewerkers zoek je ook de samenwerking binnen de cmr op. Als cmr-lid leer je de organisatie kennen en de belangen die er spelen, en dat het binnen een organisatie lang kan duren voordat iets geregeld is.’

Zoals je pleidooi dat opleidingen moeten stoppen met het hardcopy moeten inleveren…

‘Ja, dat heeft heel veel tijd gekost. Er ligt nu een toezegging, maar het staat nog niet in de hogeschoolgids. Ik vind dat het echt niet meer kan dat je werkstukken op papier moet inleveren. Als sgmr hebben we dat op verschillende manieren proberen aan te pakken. We hebben gewezen op duurzaamheid, maar ook op de extra printkosten die studenten moeten maken.’

Maar als student heb je dus wel invloed?

‘Zeker. Dankzij de sgmr is bijvoorbeeld de organisatie rond de tentamens verbeterd. Eerst moest je tijdens je tentamen je legitimatie trekken, nu gebeurt dat ervoor. Dat zijn mooie dingen. Vaak moet je compromissen sluiten, maar je kunt dus echt invloed uitoefenen. Wel moeten we beter in de gaten gaan houden wat er met aangenomen adviezen van ons is gedaan. De sgmr is daarmee bezig.’

Hoe zie je de toekomst van de medezeggenschap op de HR? Er is een tendens dat instituutsraden (imr) meer, en de cmr minder te zeggen krijgt…

‘Als je het lager in de organisatie legt, ook bij de opleidingscommissies, heb je meer mensen nodig. Hebben we daar de juiste mensen voor? En voldoende? Zijn deze mensen ook geïnteresseerd en bevlogen genoeg? In de imr’en zijn veel vacante zetels. Daar moet de grootste verandering gaan plaatsvinden. Het is nu te onbekend en er is weinig interesse in, en dat op een moment dat medezeggenschap juist lager in de organisatie wordt gelegd en je meer mensen nodig hebt.

‘Medezeggenschap moet gaan leven. Als dat niet gebeurt, vrees ik voor de invloed van de student op het onderwijs. Daarnaast moet er iets veranderen op het gebied van scholing: je moet echt weten wat je rechten zijn en waar je het verschil kan maken. Als ik een beetje om mij heen kijk, merk je dat dat niet overal zo is.’

En een aparte studentenraad, los van de cmr. Is dat dan wat?

‘In beginsel heeft de studentenraad minder te zeggen als de raad wordt gescheiden. Als studentenraad moet je in dat geval heel goed onderhandelen over je rechten. Daarnaast vind ik de samenwerking met de pgmr (personeelsgeleding van de raad, red.) juist ook heel waardevol. Zoals ik eerder zei heb ik van een aantal pgmr-leden veel geleerd. Uiteindelijk gaat het erom dat besluiten juist, transparant en weloverwogen worden genomen. Ik wens de cmr daarmee de komende tijd veel wijsheid toe.’

Jos van Nierop
Archieffoto: Frank Hanswijk