Zeven peercoaches voor LHBT’ers, maar hebben de LHBT’ers er behoefte aan?
Gepubliceerd: 26 September 2018 • Leestijd: 1 minuten en 45 seconden • Nieuws Dit artikel is meer dan een jaar oud.De eerste HR Pride, een jaar geleden, was ook de start van een netwerk voor LHBT’ers op de hogeschool. Student aan Zet telt inmiddels zeven peercoaches voor deze doelgroep. Maar weet (de rest van) de doelgroep die coaches wel te vinden?
‘Dát we zeven LHBT-studenten hebben gevonden om peercoach te worden, dat vinden we al heel mooi’, stelt Ercan Yilmaz, sinds vorig jaar november bij Student aan Zet in dienst om onder andere LHBT’ers te ondersteunen.
Een peercoach kan een klankbord zijn als een student uit de kast wil komen. Yilmaz: ‘Op zo’n moment kan een buddy best handig zijn. Maar er zijn ook veel LHBT’ers die hun contacten vooral buiten school zoeken en op school helemaal niet bezig zijn met hun geaardheid.’
Animo voor peercoaches beperkt
De animo bij studenten om ‘gepeercoacht’ te worden is tot nu toe beperkt. Yilmaz: ‘Vorig jaar was er één student, maar die ging uiteindelijk ergens anders studeren. En dit jaar heb ik er eentje voor wie ik een match aan het zoeken ben.’
Het heeft tijd nodig, denkt Yilmaz. ‘We zijn goed begonnen, maar pas een jaar bezig en er zijn nog steeds veel studenten die niet weten wat Student aan Zet is. Ik merk dat er echt wel behoefte is. Zo weet ik bijvoorbeeld dat decanen zo nu en dan vragen krijgen over seksuele geaardheid.‘
Soms wil iemand nog niet uit de kast komen
Decanen wijzen de bewuste studenten op de peercoaches, maar de student moet wel zelf de stap zetten naar Student aan Zet. Yilmaz: ‘Soms komt er iemand langs die vertelt dat hij tot de doelgroep behoort, maar dat ie nog niet uit de kast wil komen. Of ze vragen wat voor werk ik doe. Dan kan ik niet zeggen: jij behoort tot de doelgroep en hen een peercoach opdringen. Soms komen ze na een tijdje weer terug om meer te vertellen.’
Vanaf afgelopen november heeft Yilmaz gesprekken gevoerd met zo’n twintig studenten. De ene keer was dat één gesprek, een andere keer waren dat zes gesprekken met dezelfde student.
Ondertussen organiseren de peercoaches activiteiten voor de doelgroep, zoals de HR Pride van vanmiddag. Yilmaz: ‘Ook denken ze mee over de viering van Coming Out Day op 11 oktober. En door met andere studenten te praten over hun activiteiten en hun geaardheid werken ze ook mee aan de acceptatie op de hogeschool van LHBT’ers.’
Jos van Nierop
Vanmiddag, 26 september, organiseren Student aan Zet en de expertisegroep inclusiviteit vanaf 16.00 uur de HR Pride met als thema ‘Get2gether’. Op de Willem de Kooning Academie (Wijnhaven 61) spreken Herman Meijer (voormalig politicus en activist) en Anwar (gevlucht uit Egypte) over de ontwikkelingen van de LHBT-emancipatie door de jaren heen. Er is muziek en vanaf 17.30 uur een borrel.
ik vind het supertof dat er niet alleen studenten zonder problemen op de HR kunnen studeren, maar ook studenten die bicultureel, of LBHT zijn, zijn altijd welkom en worden ze super begeleidt.
Ik zou zeggen dat het niet uitmaakt of je Lhbt bent of niet. Je moet gewoon goed zijn voor de functie, en dat is lesstof uitleggen. Seksuele orientatie maakt helemaal niks uit.
Als de LHBTQI A t/m Z community als ”normaal” wil worden gezien, moeten ze stoppen met dat continue aandacht vragen zoals een Pride of speciale peercoachers (serieus, waarom). De meeste mensen vinden dit ook onzin gezien de animo. De mensen die moeite hebben met homo’s moeten keihard worden aangepakt, maar de mensen die homo zijn moeten we niet op een podium zetten omdat het ”zo knap is dat zij homo zijn en daarvoor uit willen komen” want het is gewoon normaal.
Ik denk dat het iets genuanceerder ligt dan het feit dat ‘wij’ dat normaal vinden. Er zijn studenten die uit minder tolerante culturen of geloofsgemeenschappen komen en die steun kunnen gebruiken vanuit deze school. Het is fijn om te weten dat het normaal gevonden wordt door de meeste mensen, maar het is zeker geen vanzelfsprekendheid.
Ik vind dat iedereen lekker moet doen waar hij of zij zin in heeft en van alles en nog wat moet kunnen vinden, ook als zij niks hebben met de lhbt-gemeenschap. Het gaat dan misschien bergafwaarts met de vrijheid van meningsuiting als je niet in het narratief past, we hebben ook ook nog steeds vrijheid van denken.
Het is een geheel andere kwestie als studenten te maken krijgen met uitsluiting, pesten, intimidatie, discriminatie of geweld en daar moet de lijn worden getrokken. Of dat met een pride moet valt te bediscussiëren, dat is een kwestie van smaak, maar te weten dat de school achter je staat, dat er ruimte is voor diversiteit en je geaccepteerd wordt is voor ons misschien normaal, maar voor veel mensen en zeker ook jongeren in deze tijd een luxe.
Keihard aanpakken van intolerantie is lastig, maar in een samenleving waar men zich voorstaat op diversiteit hoort de schaamte wel bij de intoleranten te liggen en niet bij de lhbt’ers (als dat een woord is) en daar kan de school zeker een rol in hebben.
Binnen Hogeschool Rotterdam is er veel aandacht voor culturele, etnische en religieuze diversiteit. Ook seksuele diversiteit verdient aandacht. Graag ga ik daarom in op de reacties:
@John de Mol: natuurlijk gaat het erom wat je kunt en niet om je geslacht, etniciteit, religie, seksuele voorkeur etc. Toch blijkt het in de praktijk moeilijker te zijn om je staande te houden in de maatschappij als je niet voldoet aan een bepaald plaatje. Om die reden denk ik dat het goed is om met elkaar te praten over onze verschillen, te accepteren dat we verschillend zijn, elkaar te leren kennen en aandacht te besteden aan diversiteit. Ik zou het fantastisch vinden als mensen in Nederland enkel nog worden beoordeeld op hun kwaliteiten en niet op hun afkomst, geslacht, seksuele voorkeur etc.
@Grote Kloek: wat fantastisch dat je het allemaal gewoon normaal vindt. Dat vindt echter niet iedereen. Bij Rotterdam Pride vragen we aandacht voor seksuele diversiteit, omdat het voor veel mensen nog heel moeilijk is om ‘gewoon’ zichzelf te kunnen zijn. In het artikel komt naar voren dat Ercan wél 20 studenten heeft begeleid die tegen problemen aanliepen rondom seksuele diversiteit. Het is toch goed dat er iemand is waar studenten terecht kunnen als ze bijvoorbeeld problemen ervaren met de acceptatie van hun geaardheid binnen het gezin? Blijkbaar is er (nog) niet veel animo voor een daadwerkelijke peercoach, maar van een vertrouwenspersoon wordt al blijkbaar wel gebruik gemaakt. Het is voor veel studenten al best spannend om over dit onderwerp te praten en dan is het fijn dat dit kan met iemand die hier speciaal voor is aangesteld.
Zelf sta ik achter de Pride, omdat dit de manier is om extra aandacht te vragen voor zaken die nog niet goed gaan in Nederland rondom seksuele diversiteit. Zolang mensen in Nederland nog ‘uit de kast’ moeten komen en zolang deze mensen enkel getolereerd worden en niet geaccepteerd, is er nog een weg te gaan.
Ik vindt de Pride Nodig om aandacht te vragen voor de problemen die er zijn. Echter vraag ik mij soms af of het zo overdreven en gek moet? Dit lijkt me juist schadelijk voor het beeld voor homo acceptatie, bijvoorbeeld.
Mensen met een seksuele voorkeur voor hetzelfde geslacht staan normaal helemaal niet zo gek te doen.