Mediatheekmedewerkers van andere locaties van de HR zijn soms jaloers op de extra handen die collega’s op locatie Museumpark tot hun beschikking hebben, vertelt Leonore Hoogerland van de mediatheek op Museumpark. ‘Bij ons werkt een client van Pameijer. Dat is inderdaad handig maar je moet het niet onderschatten; begeleiden kost namelijk veel energie’.

Van nut zijn en zelfvertrouwen opbouwen

Cliënten van Pameijer hebben een verstandelijke beperking of psychische problemen. Pameijer biedt hen dagbesteding. Meer concreet: een plek, in dit geval de HR, waar ze van nut kunnen zijn, zelfvertrouwen kunnen opbouwen en een dagritme hebben. Doel is doorstroming naar een betaalde baan. Vijf jaar geleden startten zes ‘Pameijer-collega’s’ op de HR (locatie Museumpark). Later werden dat er 25 en op dit moment zijn het er 16, vertelt begeleider Shemara Vingerhoets.

Patrick, Alejandro en Rawin zijn drie van de medewerkers op locatie Museumpark. Alejandro vertelt dat hij wel moest wennen aan de drukte op de hogeschool. Patrick houdt van de gezelligheid van zijn baan: ‘Dat ik met de begeleiding kan praten, dat ik met collega’s kan praten en dat ik met docenten kan praten, dat vind ik echt leuk.’ In het filmpje vertellen ze over het werken op de hogeschool.

Het is vooral belangrijk dat er een juiste match is met de directe collega’s van de Pameijer-client.

‘We willen weer naar die 25, maar het is vooral belangrijk dat er een juiste match is met de directe collega’s van de Pameijer-client. Het is aan mij om de medewerkers te vertellen over de beperking of beperkingen van de client, en om een goede samenwerking op de werkplek proberen te bewerkstelligen.’

‘Een juiste match is er niet altijd’

De Pameijer-collega’s werken, op vrijwillige basis, op het bedrijfsbureau bij ISO (instituut voor sociale opleidingen), de Ladagerie, de dienst FIT en zoals gezegd in de mediatheek. Een ‘juiste match’ is er niet altijd, vertelt Hoogerland van de mediatheek. ‘We hebben iemand gehad die soms ging vloeken en schelden. Na een tijdje moest hij weg; wij zijn er ook niet voor opgeleid om met zulke mensen om te gaan.’

Tim, de huidige medewerker via Pameijer, benadert mensen vrij direct, vertelt Hoogerland die Tims eerste aanspreekpunt is en ook weleens wordt geconfronteerd met zijn directheid. ‘Ik moest een keer in het Engels iets uitleggen aan studenten, toen hij zei: “Nou Leonore, zal ik het even doen? Mijn Engels is stukken beter”.’

Trotse medewerker die zich verantwoordelijk voelt

Maar Tim is een trotse medewerker die zich verantwoordelijk voelt voor dat wat hij wordt geacht te doen: hij houdt heel erg van ordenen en zorgt ervoor dat de boeken en het andere uitleenmateriaal op de juiste plek staan. Hoogerland: ‘Hij neemt ons echt werk uit handen; anders zouden wij dat werk moeten doen terwijl we daar eigenlijk geen tijd voor hebben. Daarnaast vind ik het ook een goed iets, dat de HR heeft besloten hieraan mee te werken.’

Dat vinden ze bij het bedrijfsbureau van ISO ook, maar daar ligt de inzet van Pameijer-clienten vanwege het type opleidingen ook wat meer voor de hand. Bianca Vasenna: ‘Tijdens de introductieweek worden de studenten bewust gemaakt dat deze mensen hier een rol hebben.’

‘Ze horen er gewoon bij’

Zou het bedrijfsbureau zonder de twee huidige cliënten kunnen? Vasenna: ‘Ze horen er gewoon bij. Ze plakken adresstickers op enveloppen, vullen in lokalen de voorraad stiften aan en hangen de roosters op. Het is fijn dat zij het doen; anders zouden we het zelf doen.’

Ze plakken adresstickers op enveloppen, vullen in lokalen de voorraad stiften aan en hangen de roosters op.

De bedrijfsbureaumedewerkers zien dat de plek die ze de Pameijer-collega’s bieden van nut kan zijn. ‘Afroditi durfde eerst geen contact te zoeken, dat heeft ze hier echt geleerd. En voor een paar dagen in de week gaat ze naar een betaalde baan.’

‘Een Pameijer werkt nu in loondienst in de keuken’

Ook anderen zien ‘hun’ bijzondere collega’s groeien. ‘Pauline, bij ons caissière, durfde in het begin de gasten niet eens aan te kijken maar nu doet ze haar werk vol zelfvertrouwen en trots, en ze is ook trots. Dat is mooi om te zien en maakt ook mij trots’, vertelt Marco van Leeuwen van de Ladagerie. ‘Ik heb ook een van de medewerkers van Pameijer overgenomen, hij werkt inmiddels al enige tijd in loondienst in de keuken op locatie Rochussenstraat.’

Patrick Prinse, hoofd FIT (faciliteiten en informatietechnologie) op Museumpark, ziet andere Pameijer-collega’s zich ontwikkelen. ‘Je ziet sommigen heel timide binnenkomen en later veel zekerder worden. Ze zijn ook trots dat ze hier werken en door hun ongedwongenheid zorgen ze voor een bepaalde vrolijkheid. Dat is mooi om te zien. Ik vind het ook goed dat we als organisatie aan studenten laten zien dat we zorg hebben voor een bepaalde groep mensen.’

‘Ik vind het ook goed dat we als organisatie aan studenten laten zien dat we zorg hebben voor een bepaalde groep mensen.’

‘Niet meer dan mijn plicht om hierin te participeren’

Zo zit Van Leeuwen er ook in. ‘Ik vond het in het begin best spannend. “Hoe kijken mijn gasten ernaar?”, “Hebben mijn reguliere medewerkers de tijd en het geduld om extra aandacht te geven en hun collega’s te helpen?” Maar vooropstond het sociale aspect en ik vond het niet meer dan mijn plicht om hierin te participeren. Ik heb er ook zeker geen spijt van.’

Van Leeuwen ziet dat de Pameijer-collega’s veel persoonlijke aandacht nodig hebben (‘daar helpen de begeleiders van Pameijer ons geweldig bij’) en wat vaker afwezig zijn. Van Leeuwen: ‘Omdat ze zo geïntegreerd zijn in ons team mis je ze dan echt.’

‘Studenten nemen eerder iets van hen aan dan van ons’

Ook bij de huismeesters maken ze ‘echt deel uit van het team’ en worden ze ook uitgenodigd voor teamuitjes, vertelt Prinse. Dat teamgevoel was er niet meteen. Prinse: ‘Huismeesters moesten eraan wennen en dachten: word ik nu ook aangezien voor een Pameijer-client? En ze vreesden dat hun werk zou worden overgenomen.’ Maar nu gaat het goed, meestal. ‘Het komt weleens voor dat het met een Pameijer-collega niet lukt, dat die persoon niet luistert of gedrag vertoont waardoor hij niet mag blijven.’

Namens FIT halen de Pameijer-collega’s onder andere oud papier en kantinedienbladen op. ‘Als ze het werk niet doen valt het meteen op en moet het door iemand van ons gedaan worden’, vertelt Prinse die merkt dat ze door collega’s maar zeker ook door studenten worden gerespecteerd. ‘Enkelen spreken ook studenten aan om in de kantine hun eigen rommel op te ruimen; studenten nemen dat eerder van hen aan dan van ons!’

Video: Asli Kosker
Tekst: Jos van Nierop

Wil je op donderdag (rond lunchtijd) het heetste nieuws van afgelopen week in je mailbox ontvangen? Meld je aan voor onze nieuwsbrief.