Raouida en Sammy zitten in hun rolstoel, Hanna en Amelia duwen. De vier kersverse studenten ergotherapie moeten tijdens de introductieweek met een rolstoel de stad in om te ervaren hoe het is om rolstoelafhankelijk te zijn.

‘Een mondkapje is niet meer verplicht toch?’

‘Het is vandaag markt, zullen we daarnaartoe gaan’, oppert Sammy. ‘Een mondkapje is deze week niet meer verplicht toch?’ De dames vragen zich wel af of ze een mondkapje moeten dragen omdat de afstand tussen degene die de rolstoel duwt en degene die erin zit minder dan anderhalve meter is. Sammy: ‘Daar is niks over gezegd, misschien moet het wel als er iemand anders in zit?’

Ondertussen merken de studenten dat bepaalde stukken stoep prettiger lopen – of beter gezegd: zitten – dan andere stukken en dat automobilisten niet per se stoppen als een ‘gehandicapte’ over wil steken. ‘Het is ook vermoeiender dan ik dacht’, merkt Raouida als ze even zelf aan de wielen draait. Een volgende test is de lift bij de Koopgoot. Ja, hij doet ‘t!

De eerstejaars vinden het goed dat er niet alleen maar online introductieactiviteiten zijn. Raouida: ‘Ik vind het fijn om te zien bij wie je in de klas zit.’ Sammy: ‘Ja, ik vind het ook leuk om te merken dat m’n klasgenoten aardig zijn. Dat is wel fijn.’

Klassen op postcode

Er zijn, net als bij andere opleidingen, klassen gemaakt ‘op postcode’, merkten de ergotherapiestudenten. Op die manier kunnen studenten elkaar buiten school ontmoeten zonder veel te reizen. Om samen aan een project te werken, maar het kan ook om andere activiteiten gaan. Alles voor de binding. Sammy: ‘Ze willen dat je ook buiten school met elkaar omgaat, dat je bijvoorbeeld een keer met elkaar uit eten gaat.’

Op school gaan de eerstejaars elkaar komende tijd waarschijnlijk slechts eenmaal per week zien. ‘Dat is wel minder leuk’, vindt Raouida. ‘Maar we moeten het ermee doen’.

‘Fijn als het allemaal wat losser zou zijn’

Jurgen, eerstejaars technische informatica, baalt er ook best van dat-ie vaak niet op school kan zijn. ‘Ik zou het fijn vinden als het allemaal wat losser zou zijn’, zegt hij nadat zijn groepje door twee peercoaches is rondgeleid op locatie Museumpark.

Peercoach Robbin benadrukt dat studenten zich moeten houden aan de RIVM-regels en maakt ook duidelijk dat studenten gebruik moeten maken van de gemarkeerde looproutes waardoor je soms een rondje om moet lopen om ergens te komen. ‘En afstand houden is erg belangrijk, anders krijgen we gezeik.’

Manoevreren in de gangen

Afstand houden tijdens het introductierondje gaat redelijk maar is een uitdaging als je als groep een andere groep treft die in een van de smalle gangen de andere kant op loopt. Als Robbins groep uit het Stadslab komt (dit studiejaar in de kelder van locatie Museumpark) manoeuvreert de peercoach zijn groep eerst even naar rechts de doodlopende gang in. Daar wordt even gewacht totdat de volgende groep zich in het Stadslab bevindt.

Voor Robbin en zijn collega-peercoach, beiden tweedejaars studenten, is het allemaal nieuw ook omdat hun opleiding is verhuisd naar Museumpark. ‘Als het gezeik allemaal over is, gaan we weer naar Wijnhaven.’

Tido is te laat…

Technische bedrijfskunde zit nog steeds ‘gewoon’ op locatie Academieplein. In een van de lokalen luisteren elf (later twaalf, Tido is te laat omdat hij dacht pas morgen op school te moeten komen) eerstejaars naar studieloopbaancoach Willem Werner.

Hij vertelt over keuzevakken, het bindend studieadvies, de ongeschreven regels van MS Teams (‘Vorig jaar zat er iemand met ontbloot bovenlijf in beeld, dat lijkt mij niet de bedoeling’), de cijfers in Osiris en dat studenten met individuele gesprekken te maken krijgen. ‘Héél veel gesprekken, allemaal via de computer.’

In groepjes van vier gaan de studenten aan de slag met een eerste opdracht. ‘Houd rekening met de afstand en per groep hebben we één stift: degene die schrijft houdt de stift vast en blijft ook schrijven.’

‘Ze moeten niet aan elkaar gaan hangen’

In het lokaal lukt het afstand houden prima, in de gangen is ook hier zeker niet altijd sprake van anderhalve meter. Peercoach Abdel, vanmiddag ook actief met spellen in de stad, ziet dat ook. ‘Ik moet er wel op toezien dat ze niet aan elkaar gaan hangen ofzo. Als ze met z’n allen op elkaar staan, zeg ik dat ze dat ze dat niet moeten doen.’

Uiteraard is Abdel er ook voor het beantwoorden van vragen die met de opleiding te maken hebben. Het is voor hem, op zijn eerste dag als peercoach, ook wennen. ‘Maar als je zelf een eerste stap zet, komen ze vanzelf met vragen heb ik gemerkt.’

Tekst en foto’s: Jos van Nierop

Volg ons op Instagram

Wil je op donderdag (rond lunchtijd) het heetste nieuws van afgelopen week in je mailbox ontvangen? Meld je aan voor onze nieuwsbrief.