De uitspraak: Bij groepswerk wordt niet alleen plagieerder gestraft
Gepubliceerd: 5 March 2020 • Leestijd: 1 minuten en 7 seconden • Uitspraak Dit artikel is meer dan een jaar oud.Een groepsgenoot heeft plagiaat gepleegd terwijl een andere student zíjn deel van het werkstuk netjes zelf heeft geschreven. ‘Waarom word ook ik gestraft?’, vraagt deze student zich af. Via het college van beroep voor de examens probeert hij zijn gelijk te halen.
Klacht van: student
Over: door groepsgenoot gepleegd plagiaat
Uitspraak: ongegrond
Voor de cursus marketing moest er per groep een werkstuk worden gemaakt. Een van de studenten heeft in zijn deel van het werkstuk geen plagiaat gepleegd. In het deel van een groepslid gebeurde dat wel, en dat is ook geconstateerd. Gevolg: het werkstuk wordt ongeldig verklaard en hetzelfde geldt voor een toets waar de student een 5,5 voor haalde.
Voorwaarde voor het ontvangen van een resultaat voor die toets was namelijk het behalen van een ‘voldoende’ of een ‘goed’ voor het werkstuk. Resultaat is dat de student niet meer onder een negatief bindend studieadvies (bsa) uitkomt.
De examencommissie stelt dat de gedupeerde student heeft nagelaten het werk van zijn medestudenten te controleren. Als hij dat wel had gedaan was volgens de commissie ‘zonder meer’ duidelijk geworden dat er was geplagieerd. Er waren namelijk stukken overgenomen van een werkstuk van een andere groep; in het kader van peer review waren alle werkstukken over en weer gedeeld.
Gedeelde verantwoordelijkheid bij groepswerk
Het college van beroep gaat mee in deze redenering en stelt ook nog dat er bij groepswerk sprake is van gedeelde verantwoordelijkheid voor het werkstuk als geheel. ‘Hoewel de groep mag besluiten het werk onderling te verdelen ontslaat een dergelijke verdeling de groep als geheel niet van de verplichting elkaars stukken te controleren.’ Dat heeft de student nagelaten.
Dat de student door het plagiaat niet meer onder een negatief bsa uit zou komen, is voor het college ‘niet relevant’. De student heeft het vanwege het plagiaat aan zichzelf te wijten dat de eerdergenoemde toets ongeldig is verklaard.
Tekst: Jos van Nierop
Illustratie: Demian Janssen
Profielen, het onafhankelijke nieuwsmedium van de Hogeschool Rotterdam, deelt wekelijks artikelen op Linkedin. Ben jij onze nieuwe connectie? 
Wil je op donderdag (rond lunchtijd) het heetste nieuws van afgelopen week in je mailbox ontvangen? Meld je aan voor onze nieuwsbrief.
Ik ben het hier niet mee eens. Als mijn studiegenoot een stuk overneemt uit een ander verslag. Hoe zou ik dat kunnen controleren? Ik heb geen plagiaatcontroler. Zou ik in zijn gunstigste geval kunnen zien aan verschil in schrijfstijl, maar verder…
Een vriend van mij heefteen keer in groepsverband “plagiaat” gepleegd op zijn eigen werk. Hierin is zijn groepsgenoot om de zelfde reden als die in het artikel is benoemd benadeeld. Dit zelfs de groepsgenoot onmogelijk kon weten dat hij “plagiaat” op zijn eigen werk had gepleegd.
Mede hierom ben ik het eens met de uitspraak “ik heb geen plagiaatcontroller”. Misschien is het een idee om deze voor studenten beschikbaar te stellen?
Belachelijk streng, kinderachtig en gemakkelijk van de examencommissie. Een jaar van het leven van deze student weggegooid omdat een groepsgenoot het verpest heeft.
Het is onlogisch om zomaar aan te nemen dat de jongen in kwestie dit had kunnen detecteren, hij hoeft immers niet op de hoogte te zijn van de (afgekeken) verslagen van klasgenoten. Achteraf kun je dit makkelijk zeggen, als je al weet dat er plagiaat is gepleegd, maar als je in een normale setting je peer reviewed ga je hun stukken natuurlijk niet naast die van alle klasgenoten, ouderejaars etc. leggen.
Het lijkt mij duidelijk dat hier het rechtsprincipe van de proportionaliteit is geschonden door het college van beroep. De student die het plagiaat niet heeft gepleegd wordt gestaft met een negatief bsa, de casus vermeldt niet of de andere student ook een negatief bsa heeft gekregen, maar kennelijk is dit niet het geval.
De ene student die een minder vergijp heeft gepleegd (verzuim van controle) wordt dus (veel) zwaarder bestraft dan de student die daadwerkelijk heeft geplagieerd.
Ook in het tuchtrecht behoren staffen op individuele basis te worden opgelegd, waarbij overwogen moet worden of de straf proportioneel aan het vergrijp is. Hier wordt automatisch een uniforme groepsstraf opgelegd, hetgeen strijdig is met meerdere rechtsprincipes.
De hogeschool zou er beter aan doen dit probleem basaal en structureel aan te pakken en niet achteraf middels tuchtrecht. Stel aan alle studenten een plagiaatschanner (gratis) beschikbaar en stel als eis dat alle in te leveren producten door de student(en) vooraf door deze scanner wordt gehaald en als vrij van plagiaat wordt beoordeeld.
@H.Kroeze,
Sorry maar uw conclusie dat studenten anders worden bestraft is onterecht. Het feit dat deze ene student nu een BSA heeft is niet opgelegd door de examencommissie als direct gevolg van het constateren van plagiaat. Het constateren van plagiaat is namelijk geen voldoende of noodzakelijke voorwaarde voor het krijgen van een BSA.
Het BSA is opgelegd omdat de student te weinig studiepunten heeft, en dit is een accidenteel gevolg van het vervallen van de punten van dit vak. Had de student verder voldoende punten gehad, had de student ook geen BSA. Het zou een geval van ongelijke behandeling zijn wanneer een student die als accidenteel gevolg een BSA krijgt, anders beoordeeld wordt dan een student waarbij dat niet het geval is.
Ik kan uw suggestie voor het beschikbaar stellen van een plagiaatscanner goed voorstellen, plagiaatregels zijn niet altijd even transparant. Aan de andere kant kan ik me ook voorstellen dat onderdeel van schrijfopdrachten is dat studenten leren stukken te schrijven met het in acht houden van de plagiaatregels. Het zal in hun uiteindelijke beroep ook het geval zijn dat ze niet altijd een plagiaatscanner voorhanden hebben. Dit extra trainingaspect kan dus een argument zijn voor het niet beschikbaar stellen.
@S.Heikamp,
Volgens mij is het een onbetwistbar feit dat de ene student zwaarder wordt bestrafd dan de andere. U gebruikt het argument ‘ongelijke behandeling mag niet’, maar het is nu juist zo dat het proportionaliteitsbeginsel is veel gevallen tot ongelijke bestraffing in gelijke gevallen leidt.
Voorbeeld: als de rechter een straf moet opleggen voor een alcohol-gerelateerde verkeersovertreding, dan kan de rechter daarbij in overweging nemen dat een ontzetting uit de rijbevoegdheid voor een professioneel chauffeur veel zwaarder uitwerkt dan voor iemand die dat niet is. Een chauffeur zal immers waarschijnlijk zijn werk verliezen.
Ook kan een rechter bij het opleggen van een geldboete rekening houden met de financiële draagkracht van de verdachte.
Zo zien we dat volgens het proportionaliteisbeginsel rekening wordt gehouden met de uitwerking die de straf heeft op de betrokkene, waarbij aspecten worden meegewogen die niet gerelateerd zijn aan het delict.
In het geval van de student die het negatief bsa kreeg, had volstaan kunnen worden met een voorwaardelijke straf; daarbij wordt bepaald dat bij herhaling van het delict alsnog uitvoering wordt gegeven aan de oorsponkelijke straf, die en negatief bsa tot gevolg heeft.
De betrokken student zal zich dan maximaal inzetten om herhaling van plagiaat te voorkomen, waarmee een van de belangrijkste doelstelling van het (tucht)recht wordt bereikt: het voorkomen van recidive.