Ingezonden: Waarom de blog van Danny voor mij een stroef stuk is
Gepubliceerd: 24 June 2020 • Leestijd: 6 minuten en 12 seconden • Nieuws Dit artikel is meer dan een jaar oud.Soezy Castillo is derdejaars social work op de Hogeschool Rotterdam en loopt stage als preventiemedewerkster bij antidiscriminatiebureau RADAR. Ze reageert met een ingezonden stuk op de blog van Danny van afgelopen week: ‘Black lives matter. Oké en alle andere levens dan?’
Vorige week klikte ik mijn HR-platforms open en las ik jullie (of eerder: Danny) artikel Black lives matter! Oké, en alle andere mensen dan? Het is volgens mij duidelijk dat hier veel reacties op zijn gekomen en wat die reacties willen overbrengen. Toch heb ik het gevoel dat het als etnisch diverse sociale agoog en antidiscriminatie-werkster mijn plicht is om mijn mening met jullie te delen. Niet met kwade of neerbuigende doelen; ik wil jullie simpelweg een kijk geven in mijn leefwereld als zwarte vrouw, de professionele kennis die ik heb opgedaan en waarom dit artikel voor mij een stroef stuk is. Ik bespreek het punt voor punt.
‘Alleen de demonstratie op De Dam had nooit door mogen gaan. De demonstrerende mensen hebben hier bewust een tweede golf coronapatiënten geriskeerd. Ze willen een statement maken voor een dode maar riskeren bewust levens van honderden mensen. Dan vraag ik me af: wat ben je beter dan die agenten in de VS?’
Ik kan met trots zeggen dat ik bij de demonstratie in Rotterdam was. Zelf zit ik in de risicogroep en was ik er hierdoor ook hartstikke angstig voor. Maar ik voelde mij geroepen door de duizenden doden ten gevolg van politiegeweld. Politiegeweld is een fenomeen dat uit systematische discriminatie en racisme stamt. Het stelt een norm dat mensen van kleur eerder wel dan niet crimineel zijn en voor alleen al het vermoeden de doodstraf verdienen. Hierdoor was dit protest niet alleen om ‘een statement te maken voor een dode’, het was voor elke zwarte persoon die bestolen is van de kans om een volwaardig leven te leven in Amerika. Als ik hier mijn gezondheid voor moet riskeren, doe ik dat met heel mijn hart en ziel: het was dan tenminste mijn eigen keus om mijn leven in gevaar te brengen.
‘Bij de demonstratie zie ik een of andere rapper de meest vreemde dingen roepen. Altijd moet en zal Zwarte Piet erbij gehaald worden en deze meneer begon te roepen dat Zwarte Piet naar zijn hoerenmoeder teruggaat en dat hij hoogstpersoonlijk – als hij in november een Zwarte Piet ziet – die op zijn of haar gezicht trapt. Hij demonstreert tegen politiegeweld maar oppert wel geweld te gebruiken tegen Zwarte Piet. En daarbij heeft het werkelijk niks met het onderwerp te maken waar de demonstratie over gaat.’
In zijn verwoording zit een neerbuigende ondertoon die niets anders aantoont dan een waardeoordeel. Deze ‘een of andere rapper’ is namelijk een sociale pionier voor de hedendaagse zwarte emancipatie in Rotterdam. Hierbij staat Zwarte Piet allesbehalve los van het hedendaagse systematische racisme tegen de zwarte gemeenschap. Het is van oudsher een karikatuur van zwarte mensen dat hen tot op de dag van vandaag op schokkende wijze voor een ‘kindertraditie’ als knechten en ondergeschikten portretteert. Hierbij geloof ik zelf ook dat ‘Zwarte Piet’ een idee is en niet iemand die in november aangevallen kan worden (hoewel het geweld tegenover verklede ‘Pieten’ of ‘Piet-aanhangers’ niet half zo schadelijk of hevig zal zijn als het geweld dat zwarte mensen in de maatschappij hebben ervaren).
‘Het nare in Nederland is dat dit soort verkeerde mensen een podium krijgt om goedkoop te kunnen scoren. Het zijn altijd de gekken die de aandacht trekken.’
En ‘dit soort verkeerde mensen’ zijn? Activisten? Zwarte activisten? Zwarte mensen? Wat hieruit te begrijpen zou zijn, is het beeld dat activisme kan schetsen. Zelf ben ik van mening dat demonstraties en activisme tools zijn om onuitgesproken, maar grote maatschappelijke problemen vanuit het belangrijkste perspectief aan te tonen: de mensen. Als men het recht op demonstratie niet had, zou ik wellicht nooit hebben kunnen stemmen of studeren. Volgens mij zorgen ‘verkeerde mensen’ dus voor veranderingen die er zeker toe doen.
‘Om heel eerlijk te zijn begrijp ik de hele ophef in Nederland niet zo goed. Ik heb eigenlijk nooit meegemaakt of gehoord dat mensen racistisch bejegend werden. De enige plek waar ik daarvan hoor is op tv of in de krant.’
In een woord samengevat: onwetendheid. Het is zeker te begrijpen dat discriminatie voor jezelf minder zichtbaar is als je niet behoort tot de groep die hieronder lijdt. Ik heb zelf bijvoorbeeld op de middelbare school ervaren dat toen een Nederlandse docent dacht dat ik ergens at waar dit niet toegestaan was, hij mij in zijn kantoor een half uur lang toesprak over hoe ik ‘omdat ik Marokkaans was’ niet begrijp dat Nederland plekken schoon wil houden. Daarna liet hij me twee uur de aula van mijn school schoonmaken. Ik had nog nooit les van hem gehad, hij kende mij niet. Ik ben Antilliaans-Javaans. Ik was vijftien. Ik was doodsbang en meldde dit dus niet. De krant en tv liepen dit dus zeker mis.
‘Nu is het tegenwoordig ook wel zo dat we vrij weinig kunnen zeggen. Je mag als blanke eigenlijk geen mening vormen over een zwart persoon of iemand met een ietwat andere achtergrond. Doe je dat wel, dan word je of uitgemaakt voor racist of erger; columnisten of tv-analisten moeten met politiebescherming leven.’
Natuurlijk mag je een mening vormen over anderen, ongeacht hun huidskleur! Als ik een naar persoon ben tegenover een ander hoor ik dat graag en zal ik dit niet op mijn uiterlijk betrekken. De intentie van de mening is belangrijk; wil je een zwarte persoon onbeschoft noemen omdat hij jou bijna omver duwde in de metro, of noem je hem niet gefatsoeneerd omdat hij zijn haar in een losse afro draagt of in dreadlocks vlecht? Intentie.
Ook wil ik graag uitlichten dat de schrijver zichzelf ‘blank’ noemt en de doelgroep ‘zwart’. Als hier geen neerbuiging of waardeoordeel in zat, zou hij zichzelf ‘wit’ noemen of zou hij zwarte mensen ‘donker’ noemen. Antidiscriminatiebureau RADAR stelt dat de correcte termen ‘zwart’ en ‘wit’ zijn, vanwege het politieke narratief.
‘Dan nog het statement “Black lives matter”. Er wordt gedemonstreerd voor gelijkheid en gelijke behandeling maar ondertussen plaatsen ze zich wel in het hokje van de zwarte mensen. Hoe zit het met al het andere leven op deze aarde? Volgens mij doen alle levens ertoe. Plus: als je demonstreert tegen politiegeweld moet je niet bij een demonstratie politiebusjes bekogelen met stenen.’
Zwarte mensen plaatsen zichzelf niet in hokjes; dat doen de maatschappij en de media al voor ze. Ook is het zeker waar dat er ook vele andere problematieken en gebeurtenissen van belang zijn in de wereld, maar als mijn huis in brand staat, blus ik dat eerst voordat ik ga kijken hoe het met het huis van mijn buurvrouw gaat. ‘All lives matter’ is een defensieve zin die de ‘black lives matter’ beweging kleineert. Stel je bijvoorbeeld eens voor dat je een kind nadat het gevallen is en een grote wond heeft niet helpt ‘omdat andere kinderen ook weleens vallen’. Tenslotte, nogmaals, haalt het gooien van stenen niet eens een procent van al het geweld dat de politie heeft uitgevoerd tegenover zwarte mensen.
‘Er wordt te veel geleefd in het verleden. Niemand kan veranderen wat in de VOC-tijd is gebeurd. Nederland is een land waar iedereen welkom is en waar iedereen een kans krijgt. Als iets niet lukt ligt dat toch aan jezelf. Dat ligt niet aan of je een andere huidskleur hebt of een andere afkomst.’
We leven niet in het verleden; het verleden is nog lang niet afgesloten. Het gaat niet om het willen veranderen van dingen die al gebeurd zijn, het gaat om het stoppen van het al te grote spoor dat deze dingen hebben achtergelaten. Als Nederland gelijke kansen bood, zouden er geen dingen gebeuren als discriminatie op de woningmarkt, stagediscriminatie of racisme in de sport. Hier nog wat cijfers.
Wat dit artikel ook terzijde plaatst is hoe politiegeweld helaas ook voorkomt in Nederland, ondanks het feit dat dit vaak onder de radar van het publieke oog blijft. Black Lives Matter dient niet alleen als een voertuig voor het bestrijden van politiegeweld in de VS, maar ook voor het bestrijden van de politiegeweld dat zwarte mensen in het algemeen ervaren. Aldus is deze beweging ook zeker van belang voor het bestrijden van de systematische discriminatie die altijd in Nederland heeft plaatsgevonden. Kijk naar de voorbeelden van Rishi, Mitch, Tomy, Jerry en anderen.
Dit zijn helaas recente voorbeelden. Hiermee hoop ik tot slot dat degene die mijn stuk lezen een glimp op hebben kunnen vangen van de kant waar mijn peers en ik (gekleurde studenten, jongeren en mensen in het algemeen) ons op de wereldlijke munt bevinden. Blogs/teksten zoals dit mogen er zijn in een land waar we volgens artikel 7 van de grondwet allemaal recht hebben op vrije meningsuiting. Echter hebben vele andere lezers zoals ik de mening dat artikel 1 van onze grondwet zeker ook na te volgen is:
Allen die zich in Nederland bevinden, worden in gelijke gevallen gelijk behandeld. Discriminatie wegens godsdienst, levensovertuiging, politieke gezindheid, ras, geslacht of op welke grond dan ook, is niet toegestaan.
Discriminatie heeft tot dusver een eeuwenlange levensloop waarin het ademt op plekken waar het eigenlijk vanzelfsprekend zou moeten zijn dat het niet plaatsvindt. Blijf lezen, blijf leren en blijf vooral steun bieden aan jouw naasten en de maatschappelijke groei die nu tot bloei probeert te komen. Zoals Malcom X zei: ‘The future belongs to those who prepare for it today’.
Profielen, het onafhankelijke nieuwsmedium van de Hogeschool Rotterdam, deelt wekelijks artikelen op Linkedin. Ben jij onze nieuwe connectie? 
Wil je op donderdag (rond lunchtijd) het heetste nieuws van afgelopen week in je mailbox ontvangen? Meld je aan voor onze nieuwsbrief.
Beste Soezy Castillo, goed artikel complimenten!
Mijn vraag aan jou en aan heel de gemeenschap die meedoet aan de demonstraties voor BML. Waarom alleen Black Lives Matters? De zwarte gemeenschap of gekleurde (ik weet geen eens meer wat wel en niet racistisch is) wordt gediscrimineerd om zijn/haar kleur? Maar een blanke met sproeten en rood haar wordt gediscrimineerd om het rode haar. Een lgbt-er wordt gediscrimineerd omdat het toevallig een homo/transgender is. Een christen hoort de hele dag gevloek om zich heen en een kankerpatiënt moet om zich heen horen hoe mensen met kanker schelden terwijl deze patiënt ligt te vechten voor zijn/haar leven.
De mensheid discrimineerd toch iedereen. Er worden niet alleen gekleurde mensen bedreigt maar blanke mensen net zo goed alleen die worden niet bedreigt met de woorden aap, zwarte piet etc. omdat ze deze eigenschappen niet hebben maar er worden wel andere eigenschappen van hun uitvergroot.
Ik las laatst dat je geen gekleurd en blank meer mag zeggen omdat dit racistisch is. Het is nu bruin en wit, maar de meeste blanken die ik ken zijn verre van wit moeten wij ons nu ook gediscrimineerd voelen omdat we er niet meer bij horen?
In Nederland wordt er gedemonstreerd naar aanleiding van de dood van George Floyd. Verschikkelijk wat daar is gebeurd, meen ik oprecht. Maar in Nederland gebeurd het zelden dat een politie een hardhandige arrestatie heeft. Op het moment dat een politieagent in Nederland een kogel afvuurt komt er direct een onderzoek naar. Waarom zijn de demonstraties dan nodig zeker in Corona tijd waarin de meeste hun best doen om aan de maatregelen te houden…
Ik kan heel goed begrijpen dat de gekleurde gemeenschap in ons land zich gediscrimineerd kan voelen als ze dat willen. Maar ik vraag me af of ze zich daar aan moeten storen. Ze zullen als gekleurd persoon altijd opvallen in een blank land en mensen die daar kwaad over willen doen zullen dat altijd blijven doen. Maar nogmaals dat is niet alleen bij gekleurde personen maar ook bij de lgbt gemeenschap. En ik als Christen heb best veel last van al het gevloek wat ik om me heen hoor. Je kan je daar heel druk om maken en veel energie aan verliezen of je kan het negeren en de mensen die dit doen geen aandacht geven. Ik heb er voor gekozen om de mensen die vloeken te negeren en af en toe als het te erg wordt een speldenprik uit te delen. Mijn ervaring is dat mensen met de speldenprik veel meer nadenken over hun woordkeuze dan wanneer er boos gereageerd wordt op hun woordkeuze.
Ik denk dat het goed is als de Hogeschool maar eigenlijk in heel Nederland aandacht wordt gegeven van het effect van bepaalde woorden. Welke emotie schuilt achter woorden en waarom kan je een woord beter niet gebruiken. Samen de dialoog aangaan is mijns inziens het enige wat helpt.
Dank je voor je heldere en uitgebreide uitleg, Soezy! En voor je persoonlijke verhaal.
Ik zie dat Hogeschool Rotterdam gesprekken gaat organiseren over racisme. Ik hoop dat die gesprekken niet zullen gaan over wie er gelijk heeft (want daar gaat het volgens mij niet om). Ik hoop dat er goede ideeën uit naar voren komen waar Hogeschool Rotterdam iets mee gaat doen.
Hoi Soezy, ik heb wat vragen over je geschreven artikel.
“Als ik hier mijn gezondheid voor moet riskeren, doe ik dat met heel mijn hart en ziel: het was dan tenminste mijn eigen keus om mijn leven in gevaar te brengen.”
Hoe zit het met de gezondheid van de vakkenvuller, de kapper, je ouders? Het vervelende van dit virus is dat je niet alleen jezelf ermee benadeeld maar ook de mensen om je heen.
“Stel je bijvoorbeeld eens voor dat je een kind nadat het gevallen is en een grote wond heeft niet helpt ‘omdat andere kinderen ook weleens vallen’. Tenslotte, nogmaals, haalt het gooien van stenen niet eens een procent van al het geweld dat de politie heeft uitgevoerd tegenover zwarte mensen.”
Dit is niets anders dan het goedpraten van geweld. Als jij iemand slaat, mag hij jou dan terug slaan? Of mag de moordenaar ook vermoord worden? Hier zijn ethisch gezien vraagtekens bij te plaatsen .
Ten slotte zou je deze column van Roderick Veelo eens moeten lezen over de selectieve verontwaardiging: https://www.rtlnieuws.nl/economie/opinie/column/5149366/waar-blijven-de-demonstraties-tegen-de-misdaad
Beste Raymond,
Ik wil ingaan op jouw vraag “Waarom alleen Black Lives Matters? De zwarte gemeenschap of gekleurde (ik weet geen eens meer wat wel en niet racistisch is) wordt gediscrimineerd om zijn/haar kleur? Maar een blanke met sproeten en rood haar wordt gediscrimineerd om het rode haar. Een lgbt-er wordt gediscrimineerd omdat het toevallig een homo/transgender is.Een christen hoort de hele dag gevloek om zich heen en een kankerpatiënt moet om zich heen horen hoe mensen met kanker schelden terwijl deze patiënt ligt te vechten voor zijn/haar leven.”
Discriminatie is iets anders dan opmerkingen krijgen omdat je opvalt. Discriminatie en in dit geval meer specifiek, institutioneel racisme, gaat over anders behandeld worden (door de overheid) dan anderen omdat je opvalt op grond van kenmerken waar je niets aan kan doen. En ja, roodharigen en kankerpatiënten kunnen er niets aan doen dat ze rood haar of kanker hebben, maar ze worden er dan ook niet anders om behandeld. Er worden niet relatief meer roodharigen of kankerpatiënten aangehouden door de politie dan niet-roodharigen of niet-kankerpatiënten en ze krijgen ook niet gemiddeld genomen lagere schooladviezen dan niet-roodharigen of niet-kankerpatiënten, bij dezelfde cito-score. Om maar twee voorbeelden te noemen.
Het gaat in de discussie dan ook niet over de vraag of je je gediscrimineerd en persoonlijk geraakt moet voelen. Het gaat in deze discussie over de vraag wat we kunnen doen om er voor te zorgen dat mensen, zoals Martin Luther King in zijn I have a dream toespraak al zo mooi zei, will not be judged by the color of their skin, but by the content of their character..
Hi Raymond,
Ik kan wel antwoord geven op de vraag die jij hebt omtrent discriminatie.
Waarom een roodharig iemand bijvoorbeeld niet gediscrimineerd kan worden, is omdat ‘uiterlijk’ geen discriminatiegrond is. In de wet staan de volgende gronden waarop je gediscrimineerd kunt worden:
– Afkomst/huidskleur
– Leeftijd (alleen op de arbeidsmarkt of als het gaat om onderwijs)
– Nationaliteit
– Handicap/chronische ziekte
– Godsdienst en levensovertuiging
– Politieke overtuiging
– Hetero- / homo / trans / biseksualiteit
– Geslacht
– burgerlijke staat
– Arbeidsduur
– Soort contract
Op deze gronden kun je wettelijk gediscrimineerd worden en dat is volgens artikel 1 vd Nederlandse grondwet verboden.
Er zit dan ook een groot verschil in wettelijke discriminatie en het gevoel van discriminatie.
Waarom zou je dan niet gediscrimineerd kunnen worden op een basis van een witte huidskleur? Dat alles heeft te maken met het fenomeen ‘wit privilege.’ Omdat het tot vandaag de dag nogsteeds de norm is om wit te zijn, zul je je als wit persoon nooit hoeven te verantwoorden. Om een voorbeeld te geven;
Als je solliciteert met een Nederlandse naam hoef je je als wit persoon geen zorgen te maken dat je wordt afgewezen op basis van je naam, dit terwijl iemand met een niet Westerse naam wordt geweigerd. Begrijp me niet verkeerd, dat een persoon wit is betekent niet dat het leven makkelijker is en je kiest ook niet voor de privileges, deze krijg je gewoon.. Wit privilege betekent enkel en alleen dat de kleur van je huid je leven niet moeilijker maken of extra zorgen met zich mee brengt.
Graag zou ik je documentaire ‘wit is ook een kleur’ van Sunny Bergman willen aanraden. Hierin wordt dit fenomeen goed toegelicht en worden de effecten hiervan aan het daglicht gebracht.
Beste Soezy,
Complimenten voor je goed onderbouwde en persoonlijke verhaal. Heel mooi hoe je met je artikel de dialoog aan gaat op een respectvolle manier.
Ik blijf me verbazen dat met ieder nieuw artikel over deze kwestie iemand wederom begint met de klacht dat de beweging zich inzet tegen discriminatie van zwarte mensen en niet tegen discriminatie van iedereen. Dit argument is meerdere malen weerlegd in de discussies bij de andere artikelen.
De bewering dat iedereen die ergens voor op moet komen ook alle andere problemen tegelijk moet oplossen is een onredelijke standaard die nooit in andere situaties wordt toegepast. Niemand wordt geacht de toverstok te bezitten waarmee je met een grote zwaai dit allemaal kan veranderen. In geen enkele andere situatie klagen mensen dat iemand gericht een probleem probeert aan te pakken, dus waarom behandelen mensen de BLM beweging als een uitzondering?
Toppunt van ironie: de BLM beweging discrimineren door deze aan een andere maatstaf te houden dan andere sociaal-maatschappelijke verbeterprojecten. Als de gemeente een sloppenwijk aanpakt, ga je dan klagen dat ze niet alle sloppenwijken overal aanpakken? Moet de politie stoppen met criminelen te arresteren omdat ze niet alle criminelen kunnen arresteren? Moeten alle daklozencentra dicht omdat niet alle daklozen daar terecht kunnen?
De klacht dat de beweging zich op een specifiek onderwerp richt, is eigenlijk de klacht dat deze mensen geen daadwerkelijk probleem hebben en is gewoon de ontkenning van het racismeprobleem. Gechargeerd gezegd, “zwartje mag niet klagen, ze hebben het goed genoeg”. Het is de opmerking om het probleem te bagettaliseren zodat je vervolgens kan pretenderen dat omdat het klein is, het probleem ook maar genegeerd kan worden. Het is toch niet jouw probleem.
Er is daarnaast een fundamenteel verschil tussen gediscrimineerd worden en je storen aan dingen. Een Christen die scheldwoorden hoort wordt niet gediscrimineerd. Iedereen wordt namelijk gelijk behandeld in die situatie, een persoon maakt gebruik van zijn recht om naar eigen inzicht hun mening te verkondigen. Je vind het misschien niet leuk, maar de wereld hoeft geen rekening te houden met jouw persoonlijke voorkeur.
Sterker nog, eisen dat de wereld rekening houdt met je persoonlijke voorkeur, is eisen dat je speciaal behandeld wordt en dan kan je niet langer spreken van fundamentele gelijkwaardigheid. Met andere woorden, eisen dat mensen niet mogen schelden in de buurt van mensen die dat niet leuk vinden, is discriminatie. Mensen hebben recht op vrije meninguiting. Mensen hebben geen recht om nooit meer iets te overkomen wat ze niet leuk vinden.
Dit staat in schril contrast met hoe bepaalde bevolkingsgroepen worden behandeld, waarbij deze fundamentele gelijkwaardigheid ontkent wordt. Dat gaan niet alleen over doden in de VS, dat gaat ook over vooroordelen bij de Nederlandse belastingdienst, dat gaat over de frequentie waarmee sollicitanten worden beoordeeld op hun uiterlijk of achtergrond waar dat niet relevant is, en dat gaat over de frequentie waarbij de politie systematisch mensen met een huidskleur eerder staande houdt voor controle of preventief fouilleren dan een blanke.
Dat gaat ook over LGBTQers die tijdens een wandeling in elkaar geslagen worden, of hun baan verliezen omdat ze niet “binnen de bedrijfscultuur” passen, of welk andere soortgelijke gebeurtenis dan ook. Dat gaat over een verschil van handeling door anderen in de praktijk, niet over persoonlijke irritatie. En ja sommige personen spelen de “discriminatie” kaart misschien iets te snel, maar mensen zijn geirriteerd omdat ze worden gediscrimineerd, niet andersom.