Josephine, Michael, Khae en Aala zaten aan het begin van het jaar allemaal afzonderlijk te peinzen over het vraagstuk dat ze centraal zouden gaan stellen in hun project van de eerste periode. Toen ze met elkaar in gesprek raakten bleken ze alle vier een soortgelijk thema te hebben bedacht: meer diversiteit in de culturele sector.

Het zorgde ervoor dat ze als groep aan de slag gingen met research. ‘Het onderwerp bleek erg breed, te breed’, zegt Josephine. ‘We moesten het concreter maken.’ Dat bracht de focus van ‘divers’ en ‘cultuur’ op ‘vrouwen in de culturele sector’. Maar het kon nog scherper en uiteindelijk werd ‘vrouwen in de muziekbusiness’ het onderwerp waar ze allemaal warm voor liepen. ‘Er werken veel vrouwen in de culturele sector’, zegt Aala, ‘maar in de muziek zijn ze ondervertegenwoordigd’.

Slechts zes procent van de acts is vrouw

Khae is actief in de wereld van dans en hiphop en daarom ligt het onderwerp haar na aan het hart. ‘Ik kom van alles tegen en hoor veel verhalen op dit gebied’, zegt ze. ‘Sex sells, bijvoorbeeld. Talent is talent, maar als je geen superlekker wijf bent of sexy gekleed, moet je veel harder werken’.

Josephine deed haar stage op het WOO HAH! Festival en ook haar viel het gebrek aan diversiteit op: ‘Slechts zes procent van de acts is vrouw. Dan vraag je je af: Is er zo weinig talent of worden vrouwen zo weinig geboekt?’

‘In de muziek zijn vrouwen slecht vertegenwoordigd.’

‘We hebben interviews gehouden met artiesten en producers, om hun verhalen te horen’, zegt Michael. ‘En onze conclusie was: dit is een probleem en hiervoor willen we een platform zijn, voor meer gelijkheid van vrouwen en lhbtq’ers in de muziekindustrie.’

Maar hoe krijg je dat tussen de oren bij makers en publiek, hoe start je een beweging of – meer in lijn met de opleiding – een ‘brand’ om die boodschap van diversiteit en vrouwvriendelijkheid uit te dragen?

‘We kunnen een soort ambassadeurs worden’

Om te beginnen door de boodschap persoonlijk rond te brengen, bijvoorbeeld bij artiesten, artiestenmanagers en boekingskantoren. ‘Zo waren we bijvoorbeeld bij Bart van Houten, een van de oprichters van Van Klasse’ (artiestenmanagement, red.), vertelt Josephine. ‘In de researchfase konden we van hem veel te weten komen, de ervaringen horen van een man.

Tegelijkertijd helpt zo’n gesprek ook om bewustwording te creëren.’ ‘We kunnen een soort ambassadeurs worden door verhalen te delen’, zegt Aala.

Ze spraken ook met Ayu Lestari, producer, muzikant en oprichter van het platenlabel Signature. ‘De feedback die we van haar kregen: Hou het luchtig.’ Ze waren het er zelf ook over eens dat het positieve beweging moest worden. Geen me-too, geen mannenhaat, geen focus op seksisme. ‘Pro change’, noemt Khae het. In de communicatie is dat merkbaar.

Geen me-too, geen mannenhaat, geen focus op seksisme.

Om de boodschap aantrekkelijk en tastbaar te verpakken en te branden zijn de vier studenten bijvoorbeeld aan de slag gegaan om merchandise te maken, legt Michael uit. ‘We hebben een heel leuk logo ontworpen.’

Dat logo – twee borsten – komt bijvoorbeeld op hoodies, die hopelijk gewilde items worden en zo de boodschap verspreiden. Via de website Krijgnoutietuh zijn ze te koop. ‘En we kunnen bijvoorbeeld op festivals staan met een stand’, zegt Josephine.

‘We willen jonge meiden inspireren’

Daarnaast zijn ze via sociale media druk bezig om meer bewustzijn te kweken voor de zaak. Op Instagram bijvoorbeeld (check @krijgnoutietuh alleen al vanwege het bijzondere kleurgebruik) en via vlogs brengen ze bijvoorbeeld vrouwelijke artiesten onder de aandacht en zetten ze in bredere zin mensen aan het denken over diversiteit in de muzieksector.

‘We willen stereotypen bespreekbaar maken.’

Krijg Nou Tietuh deelde bijvoorbeeld een filmpje van rapper S10, waarin zij uitlegt hoe lastig is het ‘goed’ te doen in de door mannen gedomineerde hiphopwereld, en belichtte Mona Haydar, een islamitische vrouwelijke rapper met hoofddoek. ‘We richten ons niet op het “oplossen” van een probleem, maar willen stereotypen bespreekbaar maken. We willen jonge meiden inspireren’, zegt Michael.

‘Lekker Rotterdams geworden’

Eind 2019 was het project wat de opleiding betrof klaar, maar ze gaan zeker door tot de zomer. Ze hebben er lol in, blijven het thema belangrijk vinden en – niet onbelangrijk – er staat een lange lijst pre-orders klaar voor de merchandise.

‘We begonnen met “seksisme in de muziekindustrie”, maar het is nu veel minder zwaar geworden, lekker Rotterdams’, zegt Michael. ‘We wilden met grote artiesten spreken, dat zou wat ons betreft een mijlpaal zijn’, zegt Aala, ‘maar we zijn nog veel verder gekomen.’ Als er straks mensen op straat lopen en ik denk “hé je draagt onze trui”, dat zou vet zijn’, zegt Josephine. ‘We zijn er elke dag mee bezig, het is nu al groter dan school.’

Tekst: Edith van Gameren
Foto: Krijg Nou Tietuh

Volg ons op Instagram

Wil je op donderdag (rond lunchtijd) het heetste nieuws van afgelopen week in je mailbox ontvangen? Meld je aan voor onze nieuwsbrief.