Medezeggenschap HRBS stemt voor begroting na opschroeven ‘magere ambities’
Gepubliceerd: 13 February 2020 • Leestijd: 2 minuten en 55 seconden • Nieuws Dit artikel is meer dan een jaar oud.Profielen is deze week op de Kralingse Zoom en bezocht de imr-vergadering. Bij de behandeling van de eerste begroting van het nieuwe instituut, de Hogeschool Rotterdam Business School, geeft de lokale medezeggenschapsraad een duidelijke boodschap mee aan de directie. Iets hogere ambities graag!
De instituutsmedezeggenschapsraad (imr) wil een groter aantal docenten per student en de raad wil dat die docenten meer tijd krijgen om te professionaliseren. Op het eerste punt kreeg de imr gemakkelijk gelijk van de directie. Op het tweede punt denkt de imr de directie te kunnen vertrouwen met een verzoek om een iets hogere ambitie aan te houden.
‘Magere’ ambitie
De docent/student-ratio die de directie van de HRBS in de begroting voorstelt, zou de komende jaren dalen naar 1 docent op 27 studenten. Tegelijkertijd beloofde de directeur in de begroting ‘kleinschalig onderwijs’.
Maar 1 op 27 is beslist geen kleinschalig onderwijs, vindt een meerderheid van de raad. ‘Ik vind het magertjes’, zegt docent en raadslid Sjoerd van Vliet. Hij vergelijkt het met een hogeschoolbreed gemiddelde van 1 op 25. ‘Dan mag het hier (bij de HRBS, red.) ook wel iets naar beneden.’
Massaal onderwijs de norm
De HRBS is dit studiejaar ontstaan uit een fusie tussen drie instituten: Financieel Management (IFM), Bedrijfskunde (IBK) en Commercieel (COM). Deze instituten hadden verschillende student/docent-ratio’s, zeggen de imr-leden, van 1 op 25 bij IFM tot 1 op 33 bij COM.
De voorzitter van de raad, Kim Niersman, afkomstig van COM, is geneigd in te stemmen met de begroting, zegt ze. ‘Je zit op een instituut waar massaal onderwijs de norm is. Dan is 1 op 27 al een hele verbetering.’
Streefcijfer kan gemakkelijk omlaag
Zes leden, een kleine meerderheid, vinden de 1 op 27 als ambitie voor de komende jaren echter onvoldoende. Bovendien vinden ze het punt zwaarwegend genoeg om de hele begroting op af te keuren. En dat op de dag van de deadline voor instemming, legt de voorzitter uit. Uitstel kan niet, dus haalt de raad ter plekke de directie erbij voor spoedoverleg.
Dan blijkt dat het probleem gemakkelijk is op te lossen. ‘In de praktijk halen we nu al 1 op 24,3’, legt directiesecretaris Cor Spee uit. Waarom staat dat dan niet in de begroting, wil de IMR weten? ‘Omdat we die cijfers pas twee dagen hebben’, aldus Spee. De begroting is al maanden in de maak. ‘Kun je het streefcijfer in 1 op 25 veranderen?’, vraagt de voorzitter. ‘Dat is heel reeel’, denkt Spee. Dankzij deze aanpassing stemt de raad alsnog in met de begroting.
Extra geld voor (extra?) bijscholing
Maar de directie heeft zijn hielen nog niet gelicht of het volgende breekpunt doemt op. In een apart plan, dat sterk met de begroting samenhangt, beschrijft de directie hoe men het extra geld uit het potje van de ‘Kwaliteitsafspraken’ wil uitgeven. Dat geld, vele miljoenen euro’s, krijgt de hogeschool de komende jaren van de overheid als compensatie voor het afschaffen van de basisbeurs.
Met dit extra geld moet de HRBS de onderwijskwaliteit verbeteren. Daarom wil de directie er docenten extra professionaliseringstijd van geven. Streven: tien tot vijftien procent van hun werkuren, om een cursus te doen, stage te lopen in het bedrijfsleven of een masterdiploma te halen.
Geen cent!
Ook hier spat de ambitie niet vanaf, vinden enkele imr-leden. De norm op de hogeschool is al heel lang tien procent, dus dan is de ondergrens die hier staat, van tien procent, geen kwaliteitsimpuls, stellen enkele leden.
Daar komt een principieel punt bij: het extra geld mag niet voor het reguliere proces gebruikt worden. ‘Geen cent’, zegt imr-raadslid Sjoerd van Vliet principieel. Met andere woorden: alles boven de tien procent was beter geweest, als ondergrens, dan de tien procent die de directie nu voorstelt.
Vertrouwen
Opnieuw wil een meerderheid van de raad niet instemmen met de plannen voor de Kwaliteitsafspraken. Docent en raadslid Leo Scheffer vraagt zich af of instemming misschien vooruitgeschoven kan worden, zodat de raad eerst nog eens met de directie kan praten. ‘Of moeten we hier vandaag op instemmen?’ Nee, zegt de voorzitter, dat moest gisteren al.
Weer de directie erbij halen vinden de raadsleden wat te veel van het goede. Voorzitter Kim Niersman komt daarom met een oplossing. ‘We kunnen ook laten weten dat we verwachten dat we boven de tien procent uitkomen. En tegen de directeur zeggen dat we erop vertrouwen dat hij daar iets mee doet.’ Eén lid vind dat te vrijblijvend, maar het woord ‘vertrouwen’ gaat ineens als een mantra rond de vergaderzaal. Ook Sjoerd van Vliet stemt in. ‘Vertrouwen, ja, dat vind ik wel een goed woord om erbij te gebruiken.’
Tekst: Olmo Linthorst
Wil je op donderdag (rond lunchtijd) het heetste nieuws van afgelopen week in je mailbox ontvangen? Meld je aan voor onze nieuwsbrief. 
Profielen, het onafhankelijke nieuwsmedium van de Hogeschool Rotterdam, deelt wekelijks artikelen op Linkedin. Ben jij onze nieuwe connectie? 
onderwijskwaliteit is afhankelijk van de omstandigheden waarin het onderwijs wordt gegeven. Bijvoorbeeld de inrichting en grootte van het lokaal, een studeerbaar rooster, de middelen zoals de elektronische leeromgeving, oefentoetsen, etc. Je kunt nog zo’n goede docent hebben, zonder die randvoorwaarden krijg je de onderwijskwaliteit niet omhoog.
Als je geen analyse maakt waarop het onderwijs verbeterd dient te worden, dan weet je niet wat extra professionalisering of extra docenten toevoegt aan betere onderwijskwaliteit.
Bijvoorbeeld: Met een goede digitale leeromgeving heb je geen extra docenten nodig. Wel docenten die studenten in kleine groepen, of individueel, coachen. Dit vraagt weer andere skills dan voor de klas staan. In die visie kun je wel docenten trainen in coaching. Het ligt dus aan het onderwijsmodel wat hier ten grondslag ligt.
Conclusie: Het hele student/docentratio is in mijn ogen een non-discussie zolang het niet helder is wat het probleem met onze huidige onderwijskwaliteit is. Dat klinkt als een auto-onderdeel vervangen zonder dat je hebt onderzocht of er iets stuk is en waar.