Heb je je best gedaan om in de top-5 te komen?

‘Ik voel me ontzettend vereerd met deze nominatie, dus ja, ik heb wel een beetje campagne gevoerd. Ik ben 40 jaar en het gaat me vermoedelijk niet snel weer gebeuren dat ik voor zoiets genomineerd wordt dus ik ben er vol voor gegaan haha.’

Waar ben je het meest trots op, als je terugkijkt op afgelopen jaar?

‘Ik heb een baan bij De UMC Utrecht Academie en daar leiden we verpleegkundigen op die zich willen specialiseren, bijvoorbeeld richting de intensive care of de spoedeisende hulp. Dat ik in coronatijd, waarin er enorm veel op onze afdeling afkwam, dit onderzoek met een 9 heb kunnen afronden, daar ben ik wel het meest trots op.’

Wat was er zo bijzonder aan je masteronderzoek?

‘Voor verpleegkundigen is het lastig om kritieke situaties in de praktijk te oefenen. Je kunt kritieke situaties nu eenmaal niet overlaten aan iemand die dit nog onvoldoende beheerst en al helemaal niet plannen. Daarom werd vaak op een pop geoefend, maar studenten voelen zich daar vaak ongemakkelijk bij: het voelt nogal raar om tegen een pop te praten en dan vooral als iedereen kijkt. Daarom ben ik gaan onderzoeken of virtual reality  hierin een oplossing zou kunnen bieden.

We hebben in VR een kritieke situatie aangeboden en terwijl studenten voorheen ongemakkelijk waren vanwege alle ogen die op hen gericht waren, hadden ze hier in de VR totaal geen notie meer van. Studenten gingen compleet op in de virtuele situatie die ze werd voorgeschoteld, dus met recht (virtual) reality! Ze ervaarden bovendien de stress en de adrenaline van een echte kritieke situatie, wat het een zeer waardevolle leerervaring maakt.’

Welke impact heeft je onderzoek gehad?

‘Er zijn grote tekorten in de verpleging, zeker nu in coronatijd. Aangezien wij als opleiders zelf ook gediplomeerd verpleegkundigen zijn, ontstond de vraag of we konden ondersteunen op de IC met het toenemen van het aantal corona-opnames. Maar een periode niet opleiden, betekent in de toekomst weer minder gediplomeerde IC-verpleegkundigen. Dus zolang het verantwoord was, en gelukkig was het dat, hebben we ons vol gericht op de ook nieuwe uitdaging van het digitaliseren van het onderwijs om de nieuwe aanwas van IC-verpleegkundigen te borgen.

Mijn onderzoek heeft breed aandacht gekregen: zorginstellingen en scholen hebben allemaal interesse. Ik ben ook met een internationaal vervolgonderzoek bezig. Ik ben in contact gekomen met een Finse onderzoeker die bezig was met onderzoek naar serious gaming en VR. We hebben samengewerkt in mijn onderzoek. Zij bracht veel kennis en een groot netwerk mee, samen gaan we nu verder onderzoek doen, en vers van de pers: vanaf 1 maart 2021 start ik met een promotie-onderzoek!

In het UMC zijn we nu aan het onderzoeken hoe we VR in de opleidingen een structurele plek kunnen geven. We starten komend voorjaar met serious gaming, dit past perfect in onlineonderwijs. VR heeft natuurlijk ook een ‘fysiek aspect’, zoals de bril. Dat zijn dingen waar je nu echt goed over moet denken.’

Wat voor soort student was je in de master-klas?

‘Mijn docent en begeleider Izaak Dekker zei bij mijn afstuderen: “Jeroen is een autonoom persoon met zwarte humor, deze combinatie was heerlijk om in je team te hebben. Hiermee wist hij ervoor te zorgen de groep bij elkaar te brengen en constructief samen een team te vormen”.

Ik vond het ook superleuk en inspirerend om even afstand te nemen van mijn dagelijkse werkplek en op de Hogeschool in Rotterdam te zijn. Het contact met de diverse andere studenten en de docenten, het samen ontwikkelen van onderwijs en sparren over uitdagingen binnen onze praktijken was hierin enorm waardevol. Onderwijs is niet alleen zorgen dat je dingen leert, maar de sociale interactie is heel erg belangrijk. Ik ben ook iemand die alles wat hij doet, wel goed wil doen. En als je doet wat je leuk vindt, gaat presteren eigenlijk vanzelf.’

Welke hindernissen en uitdagingen kwam je tegen, afgezien van corona?

‘Binnen het onderzoek kwam ik best voor wat uitdagingen te staan. De VR die ik gebruikte was ‘fully emerged’, je kunt ermee rondkijken, maar ook je handen gebruiken, naar het hart en de longen luisteren enzovoorts. Het verkrijgen van de benodigde hardware en de licenties van de software via internationale partijen en was behoorlijk lastig – en kostbaar.

Er waren weleens momenten dat ik dacht: Gaat het nog lukken of heb ik de lat te hoog gelegd? Op die momenten had ik veel aan mijn medestudenten en mijn docenten van de master, die hielpen me dan om het onderzoek weer op de rit te krijgen en toch weer door te zetten. Met uiteindelijk een fantastisch resultaat.

Naast het volgen van de mijn master, werk ik 36 uur binnen onze organisatie en heb ik een jong gezin. Dat allemaal combineren was soms best een uitdaging. Dat ik uiteindelijk de master op deze manier heb kunnen afsluiten is natuurlijk fantastisch. En deze nominatie is de kers op de taart.’

Tekst: Edith van Gameren
Fotobewerking: Demian Janssen

Volg ons op Instagram