‘Ik heb meerdere open dagen bezocht, onder meer van de pabo en de lerarenopleiding biologie, want dat vak vond ik altijd wel interessant. De reden dat ik uiteindelijk voor de hlo koos (hoger laboratoriumonderwijs, red.) was dat ik de serie CSI superinteressant vond op dat moment. Heel erg geromantiseerd beeld natuurlijk, met alleen maar interessante experimenten. En de hlo speelde daar ook op in en trok er mensen mee. Bio en scheikunde vond ik oppervlakkig interessant, ik zag een leuke school, aardige mensen.

‘Mijn studiekeuze was eigenlijk kop of munt.’

‘Ik wist eigenlijk niet eens wat hbo precies was. Ik kwam van het vmbo, mijn hartsvriendin ging havo doen en ik dacht ‘dat doe ik dan ook maar’. Mijn ouders pushten me totaal niet, studeren was niet vanzelfsprekend. Mijn studiekeuze was eigenlijk kop of munt.

‘Niets staat je in de weg, behalve misschien jijzelf’

‘Eenmaal op het hbo vond ik de praktijkblokken het allerleukst. De hele dag in het lab, proeven doen. Die waren weliswaar helemaal opgezet door de docent, opgezet om te leren omgaan met technieken, maar voor mij waren ze een soort biologische sudoku. In het honoursprogramma moesten we een vraag van een bedrijf zien op te lossen en als ik iets leuk vond wilde ik het onderste uit de kan halen. En dit vond ik leuk, dat je zelf een oplossing kon gaan bedenken: supercreatief. Ik had er op dat moment nog helemaal geen carrièregedachten bij. Ook het honoursprogramma volgde ik niet met het idee “dan heb ik straks nog een extra diploma”.

‘En ik had ondertussen ontdekt: als je echt wilt, kun je zo’n beetje alles bereiken wat je bedenkt.’

‘Zeker in de laatste jaren van de opleiding, toen ik stages liep in het vakgebied en echt zag hoe het in elkaar zat, begon ik het werk van analist wel beperkt te vinden. Je bent de handen die het onderzoek uitvoeren en kunt daarin nog best creatief zijn, maar je bent beperkt in het stellen van de onderzoeksvragen. Ik voelde me gelimiteerd. En ik had ondertussen ontdekt: als je echt wilt, kun je zo’n beetje alles bereiken wat je bedenkt. Niets staat je in de weg, behalve misschien jijzelf. Ik ben geen aangeboren goed-studeerder, geen hoogvlieger. Mijn ouders betaalden mijn studie gelukkig wel, al zou ik tegen mijn jongere zelf willen zeggen: het is een eventuele studieschuld zeker waard.

‘Het buitenland was heel leerzaam, maar niet fijn’

Ik kreeg de Overtref jezelf Beurs voor drie plannen: een master gaan volgen in oncologie, een stage lopen in het buitenland en een boekje schrijven voor kinderen, over kanker. De eerste twee zijn gelukt. Naar het boekje heb ik veel onderzoek gedaan, maar het bleek er al te zijn, en heel goed en bruikbaar ook. Maar ook dat proces was leerzaam. De stage liep ik bij een research instituut in Londen waar ik onderzoek deed naar longkanker. Heel leerzaam, niet heel fijn: ik miste mijn vriendje, mijn ouders. Soms moet je iets proberen om te ontdekken dat iets niet bij je past. Als iets bevorderlijk is voor mijn carrière, maar ik word er niet gelukkig van… tja: voor wie doe ik het eigenlijk? Dichtbij jezelf blijven is mijn motto.

‘Als iets bevorderlijk is voor mijn carrière, maar ik word er niet gelukkig van… tja: voor wie doe ik het eigenlijk?’

Na mijn master oncologie – dat vakgebied is gek gezegd heel hot en daardoor heel populair – heb ik eigenlijk eieren voor mijn geld gekozen en mijn netwerk benaderd voor een PhD-plaats. Ik kreeg een positie aangeboden in het darmonderzoek, in een onderzoek naar de ziekte van Crohn en het klonk voor mij heel interessant, dus daar ben ik helemaal voor gegaan. Nu ben ik mijn proefschrift aan het afronden en ik heb een baan gevonden die me als onderzoeker weer een stap verder brengt, als post-doc bij bloedbank Sanquin.

‘Mijn grootste drijfveer is dat alles creatief is’

Voor mij was het altijd: wat vind ik zélf interessant? En dan vond ik het ook belangrijk of ik er een beetje welvaart mee op kon bouwen. Ik vind dat ik mazzel heb gehad, ik vind dit enorm leuk en kan er ook nog goed mee verdienen. Als je doet wat je leuk vindt is het makkelijker om gemotiveerd te blijven. Mijn grootste drijfveer is dat alles creatief is. Ik kan helemaal zelf bijdragen aan de kennis die er is. Daar haal ik de meeste energie uit, dat is het meest belonend. Je kunt elke vraag beantwoorden, dat vind ik oprecht superleuk.

‘Het wordt veel leuker als je gaat spelen met de vrijheid die je hebt.’

Het kan best zijn dat je aan het begin van je opleiding nog helemaal geen drive bij jezelf ziet, maar dat kan zeker nog groeien. Vooral verschillende dingen uitproberen. Ik kwam er achter dat ik het project voor het bedrijfsleven op de HR zo leuk vond, omdat ik zoveel vrijheid kreeg in het onderzoek. Vervolgens kwam ik erachter dat dat in de wetenschap heel gebruikelijk is. Als student ben je nog wat onzeker en je eerste reactie is dan vaak om opdrachten uit te voeren zoals je wordt gevraagd. Het wordt veel leuker als je gaat spelen met de vrijheid die je hebt.’

Tekst: Edith van Gameren
Foto: Rosa Schous

Volg ons op Instagram