De 19-jarige Madelief Hermann is sinds het uitbreken van de coronacrisis nooit bang geweest om in de frontlinie te opereren. Zo heeft ze gewerkt op een coronateststraat en werkt ze sinds oktober naast haar studie op de corona-afdelingen van het Franciscus Gasthuis. ‘Na de eerste lockdown ging ik op zoek naar een bijbaan die paste bij mijn opleiding. Ik wilde dolgraag een steentje bijdragen om de druk voor het zorgpersoneel te verlichten, zeker nu er zoveel fysieke lessen op mijn opleiding uitvielen. Al snel heb ik een cursus gevolgd om coronatesten te mogen afnemen.’

‘Vaak voelen de patiënten zich heel eenzaam, dus probeer ik even een praatje te maken en te vragen hoe het gaat.’

Haar bijbaan als tester was uiteindelijk niet te combineren met haar huidige werk in het ziekenhuis, omdat ze geregeld in contact is met mensen die besmet zijn met het coronavirus. De corona-afdeling waar ze werkt bestaat uit een buiten- en binnen-afdeling en vooral op die laatste gaat het er vaak hectisch aan toe. ‘Ik werk dag-, avond- en nachtdiensten. Daar ondersteun ik de verpleegkundigen en verricht ik werkzaamheden die ik op de opleiding al heb geleerd en onder supervisie mag uitvoeren, zoals het controleren van de vitale functies. Vaak voelen de patiënten zich heel eenzaam, dus probeer ik even een praatje te maken en te vragen hoe het gaat. Het is heftig om te zien hoe ziek mensen kunnen worden van dit virus. De hele situatie heeft veel indruk gemaakt op me.’

Geregeld maakt ze heftige gebeurtenissen mee. ‘Wanneer het slecht gaat met een patiënt mogen er onder strikte voorwaarden familieleden bij om afscheid te nemen. Op de buiten-afdeling help ik de familieleden met het aandoen van beschermende kleding en mondmaskers, zodat ze veilig naar buiten en binnen kunnen. Daarnaast ben ik ook verantwoordelijk voor het vervoer van coronapatiënten als ze bijvoorbeeld naar een scan moeten.’

‘De waardering die je krijgt is onbetaalbaar’

Ze heeft door haar ervaringen van de afgelopen maanden diep respect voor al het zorgpersoneel dat zich dag en nacht inzet in het ziekenhuis. ‘Het zijn soms heel lange en uitputtende diensten waarin we veel emotionele momenten meemaken. Ik werk zelf niet fulltime in het ziekenhuis, het is bijzonder knap hoe andere zorgmedewerkers het volhouden.’

Ze vertelt dat het mooiste is om een patiënt ontslagen te zien worden uit het ziekenhuis. ‘De waardering die je dan krijgt is onbetaalbaar. Een paar dagen later krijg je bijvoorbeeld een bedankje opgestuurd. Dit soort momenten doen je vermoeidheid vergeten en maken je dag weer goed.’

Je las de derde aflevering in de serie ‘coronahelden’. Lees ook:

Coronahelden op de HR: ‘Ochtendritueel biedt houvast, contact en dagritme’

Coronahelden op de HR: ‘Ik moest uitvogelen hoe ik mijn studenten kon voorzien van een digitale tekenles’

Tekst: Asli Kösker
Foto: Wouter le Duc

Volg ons op Instagram