Een tekort aan woonruimte voor studenten is niet verrassend. Jaarlijks moeten nieuwkomers flink hun best doen om een betaalbaar onderkomen voor hun studietijd te vinden, maar dit jaar lijkt de markt nog krapper. Volgens Veerle Bras van de huisvestingsafdeling van Center of International Affairs (COIA) heeft dit meerdere oorzaken. ‘Normaliter stroomt een lichting studenten door, maar er zijn er nu die door corona tijdelijk zijn gestopt of vertraging hebben opgelopen en zo woonruimte bezet houden. Andere studenten komen juist weer terug, nadat ze een tijdje weer in hun thuisstad hebben gewoond bijvoorbeeld. Meestal lost het probleem van schaarste zich in de maand september wel weer op, maar nu zien we toch dat er langer vraag blijft naar woonruimte.’

‘Ik krijg meestal niet eens een reactie’

Tala Al Nasraween is zo’n nieuwkomer. Ze kwam dit jaar vanuit Jordanië naar Rotterdam om haar master in consultancy and entrepreneurship te halen. De 32-jarige studente heeft in haar thuisland een bloeiend bedrijf, maar wilde toch naar het buitenland om deze internationale opleiding te volgen. ‘Ik ben naar Rotterdam gekomen omdat het een mooie en diverse stad is’, legt ze uit. ‘Daarnaast hoorde ik altijd van mensen dat Nederland het gelukkigste land ter wereld is. Dus toen was mijn keus snel gemaakt.’

Maar wat Tala niet vermoedde was het tekort aan woningen voor studenten in de Maasstad. ‘Er werd gezegd: kom gewoon hierheen, dan verblijf je eerst even in een hotel en daarna zorgen we er wel voor dat je een kamer krijgt. Dus ik ging er lang vanuit dat het goed zou komen. Maar nu begin ik toch wel te twijfelen of het überhaupt nog gaat lukken.’

Want dat ‘even’ is inmiddels al bijna twee maanden en het geld om de hotelkamer te betalen, raakt op. ‘Ik heb nog voor een week geld en dan is het klaar. Het is heel frustrerend dat ik zoveel energie – die ik normaal in mijn studie zou moeten stoppen – verlies aan het zoeken naar een onderkomen. Ik ben er dagelijks mee bezig: mailen, op websites reacties achterlaten, rondbellen. Maar tot nu toe zinloos. Ik krijg meestal niet eens reactie.’

Volgens Veerle Bras doet het COIA geen beloftes dat ze een kamer zullen vinden voor een student: ‘Vanuit Centre of International Affairs is er vanaf het begin al aangegeven dat een kamer vinden in Rotterdam lastig kan zijn.’

‘Als je wanhopig bent word je eerder opgelicht’

Tala denkt dat jonge studenten dan ook best wat hulp kunnen gebruiken bij hun vestiging in een voor hen onbekend land. ‘Ik ben oud genoeg om niet bedonderd te worden. Maar ik kan me voorstellen dat als je begin twintig en wanhopig bent, je makkelijk in oplichting trapt en nog meer in de problemen komt. Als buitenlandse student ben je al vrij onstabiel in een vreemde cultuur en omgeving. Daarom zou meer begeleiding echt op zijn plaats zijn.’

Over oplichting kan Helena Minh Ha Hoang (28) helaas meepraten. De Vietnamese dacht via Facebook een prachtkamer te hebben bemachtigt. Ze moest alleen een maand vooruitbetalen en dan kreeg ze de sleutel. ‘Maar toen we zouden afspreken, werd ik geblokkeerd en was het onmogelijk om nog contact te krijgen’, vertelt ze.

Dagelijks zes uur in de trein

De studente international business woont nu bij haar vriend in Groningen, waardoor ze dagelijks zes uur in de trein zit. ‘Ik moet om vier uur opstaan om op tijd in Rotterdam te zijn. Dat is eigenlijk ondoenlijk, maar ik heb nu geen andere keus. Maar het beïnvloedt mijn studeren wel. Ik kan me heel moeilijk concentreren en soms ben ik zo moe dat ik tijdens college in slaap val.’

Voor Helena gaat de zoektocht dus nog door. En die wordt volgens haar bemoeilijkt door veel voorwaarden waaraan huurders moeten voldoen. ‘Ik heb soms het idee dat ze liever geen buitenlandse studenten willen en daarom maar allerlei eisen opstellen, waaraan je nooit kunt voldoen.’

Ook bijna geflest

Mateo Raschio (26) uit Peru is het met zijn international business-studiegenoot eens. Ook hij liep lang tegen een torenhoog eisenpakket aan bij het zoeken naar woonruimte. ‘Ik heb in mijn zoektocht echt genoeg kamers voorbij zien komen die beschikbaar zijn’, zegt hij, ‘maar buitenlandse studenten komen daar dus vrijwel nooit voor in aanmerking. Ze vragen om een BSN of een bankgarantie van bijvoorbeeld een ouder. De eis van een arbeidscontract van minimaal tweeënhalf jaar heb ik ook voorbij zien komen.’

Hij heeft naar eigen zeggen wel honderd mails per week gestuurd en facebook-groepen doorgespit. Mateo werd ook bijna geflest via een nepadvertentie, maar hij had het op tijd door. ‘Meestal hebben de aanbieders dan een vaag verhaal dat ze zelf momenteel niet in Nederland zijn en dus eerst een betaling willen zien voor ze terugkomen om de kamer te tonen.’

BSN en bankrekening maken het makkelijker

Nadat hij een maand in een hostel woonde voor dertig euro per dag, heeft Mateo nu inmiddels wel een kamer. Hij kan dan ook zijn vreugde niet op. ‘Ik heb een bijbaantje en via mijn baas kon ik een BSN en een Nederlandse bankrekening krijgen. Dat maakt het dus inderdaad een stuk makkelijker. Ik heb nu een mooie plek in Blijdorp, waar ik voorlopig hoop te blijven. Want ik heb geen zin meer om wéér zoveel moeite te doen voor woonruimte.’

Volgens Bras zijn er nu nog honderden studenten opzoek naar een verblijfplek in de stad. Ze denkt dat de kans op passende woonruimte aanzienlijk wordt vergoot door er vooral op tijd bij te zijn. ‘Ik adviseer om jezelf vroeg op de markt te oriënteren. Sommige studenten gaan een week voordat ze naar Rotterdam komen pas zoeken. Dan ben je dus te laat. Verder is het slim om ook buiten de stad te zoeken en je niet alleen op de binnenstad van Rotterdam te focussen.’

Tekst: John den Braber
Foto’s: Rutger de Quay (demonstratie), eigen foto’s studenten

Volg ons op Instagram