Kim (18), informaticastudent: ‘Na een maand kreeg ik m’n geur en smaak terug’

‘Eind oktober had ik mijn eerste dag als vrijwilliger in de ouderenzorg. Tijdens het werk hadden we een mondkapje op, maar tijdens de lunch ging het af, anders kan je niet eten. Toen we zaten, werden er twee medewerkers gebeld dat ze een coronatest moesten doen omdat ze met een besmet persoon hadden gewerkt. Ik heb daar eigenlijk geen seconde meer aan gedacht, tot m’n moeder op een gegeven moment thuiskwam met onze hond. Het had geregend en normaal gesproken ruik je dan “natte hond”, maar deze keer rook ik niets. Ik liet me testen en bleek positief. Toen ik naar de instelling belde, bleek dat bijna iedereen die aan die lunchtafel zat besmet was geraakt. Ik denk dat ik daar besmet ben geraakt.

Na de positieve testuitslag werd ik snel ziek. Ik kreeg veel hoofdpijn en was zo moe dat ik een paar dagen amper uit bed kon komen. Het lukte ook niet om langer dan vijf minuten naar m’n scherm te kijken dus heb helaas een tentamenweek moeten missen. Ik woon bij m’n ouders thuis en zat in isolatie op m’n kamer terwijl ook m’n ouders het huis niet uit mochten. Ze zijn allebei gelukkig niet besmet geraakt. Na een week ging het bij vlagen beter, maar de verkoudheid bleef lang hangen waardoor ik niet uit quarantaine mocht. Na een maand kreeg ik m’n geur en smaak terug en nu we drie maanden verder zijn, kan ik alles weer.’

Janna (23), verpleegkundestudent:’Het ziekteverloop viel erg mee’

‘In april liep ik stage in een verpleeghuis, waar ook mensen besmet raakten, maar er waren geen beschermingsmiddelen en we liepen volledig achter de feiten aan. Op een dag voelde ik me niet lekker en ik wist vrij snel dat het corona moest zijn: ik had geen smaak, geen reuk, ik was moe en had spierpijn. Ik belde naar m’n stageplek om te vragen of ik getest mocht worden, maar dat bleek onmogelijk: ik was jong en hoefde niet in het ziekenhuis opgenomen te worden. Dat ik niet getest kon worden zat me dwars, ik voelde me niet serieus genomen.

Het ziekteverloop viel erg mee: ik voelde me een paar dagen moe en slapjes, maar heb geen koorts gehad en heb ook niet gehoest. Ik voelde me ook niet slecht, ik heb op m’n kamer gesport en ging iedere dag een rondje lopen. M’n huisgenoten kregen ook gewoon bezoek en sommigen gingen ook naar hun ouders. Dat was misschien niet zo verstandig, maar het was het begin van de pandemie en we wisten niet echt beter. Uiteindelijk heb ik geen huisgenoten besmet en ben ik ook gewoon weer aan het werk gegaan toen ik me goed genoeg voelde. Het duurde nog wel een week of drie voor ik m’n geur en smaak terugkreeg. Het was niet erg dat het even duurde. In het verpleeghuis hangen soms luchtjes die je best wel even kan missen.’

Linda (23), student AD engineering: ‘De benauwdheid komt af en toe nog terug’

‘Nog voordat Nederland in lockdown ging, raakte m’n vader besmet met corona. Hij ging naar de huisarts omdat-ie benauwd was en kreeg een puffer mee en moest thuisblijven tot hij zich beter voelde. Er was toen nog amper wat over corona bekend. Ik denk dat hij mij besmet heeft: niet veel later werden m’n moeder en ik ook ziek. Ik heb astma en ben qua benauwdheid echt wel wat gewend, maar dit was echt veel heftiger. Ik wist niet wat me overkwam. ‘s Nachts lag ik te piepen en naar adem te happen. Omdat ik zo benauwd was, ging ik naar het ziekenhuis maar daar werd ik niet geholpen en niet getest.

Ik ben een week heel ziek geweest en daarna had ik goede en slechte dagen. De benauwdheid komt af en toe nog terug en ik ben nog steeds snel vermoeid. Ik heb ook heel wat school gemist sinds m’n besmetting. Het online onderwijs startte ongeveer op het moment dat ik ziek werd, maar ik had niet de energie om dat te volgen en ik kon amper m’n bed uit. M’n vader heeft nog steeds bij vlagen last, m’n moeder is helemaal beter. Gelukkig.’

Hicham (27), student business it & management: ‘Ik heb de isolatie doorgebracht op de bank voor de tv’

‘Vlak voor de kerst ging ik wandelen met m’n moeder, ik had toen een kuchje maar zocht er eigenlijk niets achter. In de dagen die volgden werd ik steeds zieker: m’n geur en smaak had ik nog maar ik kreeg hoofdpijn, spierpijn, keelpijn en moest hoesten. Toen ik een positieve uitslag kreeg, was ik niet verbaasd. Wat me wel verbaasde, was dat de GGD eigenlijk niets van zich heeft laten horen. Ze hebben een keer gebeld, maar toen was de verbinding slecht. We hingen op en ik ging er vanuit dat ik teruggebeld zou worden, maar dat is nooit gebeurd.

Nadat ik de positieve uitslag kreeg, moesten m’n moeder en broertje uit voorzorg getest worden. Zij waren allebei negatief. Ook in het studentenhuis waar ik woon en ben uitgeziekt, is er niemand besmet geraakt. Ik heb m’n huisgenoten in de groepsapp verteld dat ik ziek was en we hebben afstand gehouden. Tijdens de feestdagen ging dat makkelijk, er waren weinig mensen thuis. Ik heb de isolatie doorgebracht op de bank voor de tv. Aan school heb ik niet veel gedaan, ik was moe. Drie dagen was ik echt ziek en de drie weken die daarop volgden heb ik nog stevig gehoest. Ondertussen gaat het weer goed met me. Als ik heb hardgelopen moet ik nog wel hoesten, maar dat wordt steeds minder.’

Anil (21) student communication and multimedia design: ‘Ik heb geen restklachten’

‘Op maandagavond had ik nog getraind op Papendal. Ik speel in het Nederlandse rolstoelbasketbalteam en we mochten nog trainen. Dinsdag werd ik ziek wakker: ik had het koud, was moe, moest heel veel hoesten, had keelpijn en een verstopte neus. De uitslag van de test was zoals verwacht positief dus ik belde m’n coaches. Het hele team moest in quarantaine tot zij ook getest konden worden. Een teamgenoot bleek positief, of we elkaar hebben kunnen besmetten is onduidelijk.

Een week lang voelde ik me echt ziek, daarna ging het al snel beter. Helaas had ik een kriebelhoest die lang aanhield waardoor ik niet uit quarantaine mocht. Al die tijd zat ik thuis en moest ik m’n best doen niemand te besmetten. We hebben ons goed aan de regels gehouden: m’n eten werd tot aan de deur van m’n kamer gebracht en na gebruik moest ik het toilet schoonmaken met chloor. Ik werd midden november ziek en toen de hoest na een paar weken weg was, was ik ook weer helemaal beter. Ik heb geen restklachten.’

Gwendoline (22, maar voelt zich soms 80) student lerarenopleiding Nederlands: In overleg met m’n slc’er doe ik m’n tweede jaar nu in twee jaar’

‘Op 30 april belde ik de huisarts dat het niet goed ding. “Het gaat echt heel slecht, dit heb ik nog nooit meegemaakt”, zei ik en ik mocht naar het ziekenhuis. Ze hadden daar een speciale corona-afdeling ingericht met een plexiglasplaat. Ze staken de stethoscoop door een gat zodat ze aan de andere kant van de plaat naar m’n longen konden luisteren. Het was niet goed, maar ze konden ook niets voor me doen. Zelfs niet testen, want ik was nog jong en werkte niet in de zorg. Thuis probeerde ik uit te zieken van symptomen die op zware griep leken met daarbij keelpijn en benauwdheid. Het duurde drie weken voordat ik me iets beter begon te voelen, maar de vermoeidheid is er tot op de dag van vandaag. Ik ga met kleine stapjes vooruit en met grote stappen terug. Vroeger ging ik drie keer per week dansen en had ik een goede conditie, nu ben ik na een uur sporten kapot. Ik train nu onder begeleiding van een fysiotherapeut om spierkracht op te bouwen en krijg ook hulp van een logopedist omdat ik te weinig lucht krijg tijdens gesprekken. In overleg met m’n slc’er doe ik m’n tweede jaar nu in twee jaar. Een volledige studie volgen is nu gewoon te zwaar, ik kan me niet zo lang concentreren.’

Dyann (21) student communication and multimediadesign: ‘Ik ben coronavrij, maar snel moe’

‘In de kerstvakantie ging ik naar m’n ouders. Toen ik daar aankwam bleek m’n vader verkouden te zijn, hij dacht niet dat het corona was. Dat bleek het wel, want na de kerst testte ik positief en m’n moeder had ondertussen ook klachten ontwikkeld. Het begon bij mij met keelpijn en daarna kreeg ik hoofdpijn en werd ik heel moe. Ik ben bij m’n ouders in quarantaine gegaan en heb heel veel geslapen en in bed gelegen met een luisterboek aan. Na twee weken was ik genoeg hersteld om weer naar m’n kamer in Rotterdam te gaan, maar ik ben nog niet helemaal beter. Ik ben coronavrij, maar snel moe. Als ik een nacht slecht slaap heb ik daar de volgende dag echt last van. Omdat ik ziek was in de kerstvakantie heb ik weinig onderwijs gemist. Nu doe ik wat ik kan en m’n minor-docenten zijn daar gelukkig aardig relaxt in. Dat scheelt veel stress.’

Anissa (25) student international business: ‘Er lijkt iets mis te zijn met m’n longen’

‘Eind oktober, midden in de tweede golf, werkte ik in de horeca. Een collega die corona niet serieus nam dacht dat-ie wel kon komen werken. Dat was een foute inschatting. Op een ochtend stond ik een beetje brakjes op en daar zocht ik eigenlijk niet zoveel achter tot ik ineens niet meer kon ruiken en proeven. Een dag later, op de fiets naar de teststraat, viel ik bijna flauw. Ik had koorts, was buiten adem, moest veel hoesten en was duizelig. Ik testte positief en heb 24 dagen in quarantaine gezeten. De eerste week was ik echt ziek. Daarna ging het wat beter, maar omdat de klachten aanhielden mocht ik niet naar buiten. Ik woon op mezelf en familie en vrienden kwamen eten brengen. Tot op de dag van vandaag heb ik klachten. Ik ben gestopt met roken en heb coronarevalidatie om conditie op te bouwen. Er lijkt iets mis te zijn met m’n longen, ze nemen zuurstof anders op. Ik kan nog steeds niet goed zelf boodschappen doen. Naar de winkel lopen gaat wel, maar terug met een zware tas is niet te doen. M’n baan in de horeca heb ik ook opgezegd: momenteel veel te zwaar. Ik werk nu in een groentenzaak, dat gaat beter. Met hulp van de sportfysio ben ik heel langzaam m’n conditie aan het opbouwen.’

Steffie (34) docent verpleegkunde: ‘Ik ben niet echt bang geweest maar dacht soms wel ‘waar stopt dit?’

‘Mijn man is docent op een middelbare school en het virus ging daar goed rond. Op een middag in november zei hij: “Ik voel me niet zo lekker, ik denk dat het corona is”. Binnen een paar uur had hij hoge koorts en dat heeft nog best lang aangehouden. Een paar dagen na hem werden onze baby en ik ook ziek. Niet geheel onverwacht: we hebben geen afstand gehouden, dat was niet te doen. Ik kreeg niet de hoge koorts waar hij last van had, maar wel ernstige hoofdpijn. Als ik m’n hoofd bewoog deed het pijn en ik was ook heel lichtgevoelig, daarnaast had ik keelpijn en raakte ik m’n geur en smaak kwijt. De verschijnselen kwamen bij ons allebei echt in golven, soms voelde ik me ‘s morgens heel ziek, maar was er ‘s middags vrij weinig aan de hand. Ik ben niet echt bang geweest, maar er waren wel angstige momenten. Vooral toen bij mijn man de koorts piekte, vroeg ik me wel even af: waar stopt dit? Hoe ontwikkelt dit zich verder?. Het duurde twee weken voor we allebei weer opgeknapt waren.’

Luc (24) verpleegkundestudent: ‘De zevende nacht viel ik flauw op het toilet’

‘In de herfstvakantie was m’n zus een quiche aan het bakken. “Ruikt-ie een beetje lekker?”, vroeg ze. Daar had ik geen antwoord op, ik rook niets. Het was geen verrassing dat de coronatest positief was. Ik ging in quarantaine, kreeg keelpijn en werd verkouden. De eerste week viel het heel erg mee, ik dacht ook na zeven dagen weer uit quarantaine te kunnen, maar in de zevende nacht viel ik flauw op het toilet. Daarna merkte ik andere dingen aan m’n lijf: als ik een stapel was had getild, was ik heel moe. Ik zal nooit meer grappen maken over een slechte conditie, ik weet nu pas wat dat is. Langzaamaan ben ik weer begonnen met werken. Tijdens de eerste diensten terug in het ziekenhuis moest ik af en toe even zitten om weer op adem te komen en daarna moest ik bijkomen in bed. Het heeft drie weken geduurd voordat ik weer fulltime aan het werk kon en in de tweede week kreeg ik een stevige terugslag. Op het werk werd goed op me gelet, dat was fijn. Ik maakte me nog even zorgen dat ik misschien m’n stage niet zou halen omdat ik ziek was geworden, maar school was coulant. Als ik kon laten zien dat ik m’n stagedoelen had gehaald, kon ik ook met minder uren toe. Dat nam heel veel spanning weg.’

Veronique (53) verpleegkundestudent: ‘M’n man heeft me keurig bediend met een masker op’

‘Ik weet nog precies wanneer ik hoorde dat ik besmet zou kunnen zijn: het was 1 december tijdens de lunch. Ik was op mijn tweede inwerkdag in het ziekenhuis en toen hoorde ik dat ik op de eerste inwerkdag nauw had samengewerkt met een besmette collega. Niemand had me op de hoogte gebracht, dat was wel balen want ik heb in de tussentijd gewoon het huis gedeeld met m’n gezin en ik ben ook nog naar de schoonheidsspecialiste geweest die haar moeder van 92 verzorgt. In het ziekenhuis werk je met een masker, handschoenen en je ontsmet om de haverklap je handen. Met zoveel voorzorgmaatregelen hoefde ik natuurlijk niet besmet te zijn, maar toen ik een rare hoofdpijn kreeg heb ik me laten testen en ik bleek positief. Ik heb tien dagen ziek op bed gelegen, m’n man heeft me al die tijd keurig bediend met een masker op. M’n zoon kreeg pas een halve dag na mijn uitslag bericht van zijn corona-melder app, dat vond ik best laat. Ondertussen gaat het weer goed, ik heb eigenlijk amper restklachten. Ik ben nu wel buiten adem als ik een trap oploop, dat had ik eerder nooit.’

Tekst: Tosca Sel
Illustraties: Demian Janssen

Volg ons op Instagram