‘Heel soms ben ik nog even op de locatie voor het uitreiken van de diploma’s’, vertelt Jos Mansvelt, ambtelijk secretaris van de examencommissie van het Instituut voor Gezondheidszorg. ‘Mijn collega en ik beheren de diploma’s en die liggen bij ons in de kast. Een lid van de examencommissie haalt het diploma bij ons op voor de uitreiking. Wij geven vervolgens het diploma ook digitaal door aan DUO.’

Grote uitreikingen gaan natuurlijk niet door, zegt ze er meteen bij, maar met de overhandiging van het fysieke papier willen de opleidingen natuurlijk aandacht schenken aan de mijlpaal.

Thuiswerken: leuk is anders

De rest van de werkzaamheden van Jos is goed thuis uit te voeren en daar is ze dan ook het overgrote deel van de tijd te vinden. En dat is wennen. ‘Op kantoor zijn we met ons vieren, we zitten in een ruimte met het secretariaat. Ik mis mijn collega’s heel erg, en natuurlijk ook de aanloop van docenten en managers. Je kletst met elkaar en hoort nog eens wat. Via e-mail en Teams communiceren gaat natuurlijk ook, maar als je ook alleen woont zoals ik, mis je het intermenselijke contact. Ja het is nodig om thuis te werken en we doen het, maar leuk is anders.’

Om dat gebrek aan gezelligheid een beetje op te vangen en tegelijkertijd elkaar te motiveren fit te blijven, gebruiken de collega’s onder meer de app ‘Ommetje’, waarin ze een soort onderlinge wandelcompetitie hebben.

In materieel opzicht is het thuiswerken overigens prima voor elkaar, vindt ze. ‘Ik heb een laptop van de HR te leen en daarbij heb ik zelf een groot scherm. Van de thuiswerkvergoeding heb ik een in hoogte verstelbaar bureau aangeschaft en ik heb een goede bureaustoel gekregen. Dat is allemaal goed geregeld.’

Band sterker

De mogelijkheid om HR-kunst in huis te halen was in dat opzicht een leuke kers op de taart, vindt ze. ‘Het maakt de band met de HR, die door het thuiswerken een beetje verslapt is, weer wat sterker’, schreef ze in haar motivatie aan de kunstcommissie. Maar dat is niet de enige reden dat ze meteen reageerde: ‘Ik ben geïnteresseerd in kunst, ga graag galerieën bezoeken en heb ook bij de Willem de Kooning gewerkt. Kunst moet gedeeld en gezien worden, vind ik, dus ik sta heel erg achter deze actie.’

De dienst FIT heeft de kunst thuisbezorgd en omdat ze meer kunst in huis heeft was het ophangen zo gefikst: ‘Ik heb rails aan het plafond met haakjes. Als ik hem weer moet inleveren is het er ook weer zo weer afgehaald’, zegt ze.

Maar naar dat moment kijkt ze nog niet uit, want ze geniet echt van het werk van Barbara Helmers dat nu op haar thuiswerkplek hangt. ‘Vooral in het daglicht is het heel mooi’, zegt ze. ‘Het deed me denken aan bos, natuur, buiten. Ik heb er een goed gevoel bij, steeds als ik erlangs loop. Ik wist van te voren welk effect kunst kan hebben, vandaar dat ik snel reageerde en het ook aan anderen heb aangeraden. Volgende keer wil ik zeker weer meedoen.’

Tekst: Edith van Gameren
Foto: Frank Hanswijk

Volg ons op Instagram