‘Op 13 maart 2020 heb ik mijn telefoon doorgeschakeld en ben ik naar huis gegaan’, zegt Marjolein Bakker, secretaresse van het college van bestuur. ‘In september ben ik twee keer op kantoor geweest, daarna werd alles weer strenger en ging ik opnieuw helemaal thuis werken. En ook al zijn de faciliteiten prima – ik heb een groot scherm en een tablet van de HR, ik heb mijn bureaustoel opgehaald – het maakt me niet vrolijk.’

Makkelijker concentreren

Wel, geeft ze toe, is het makkelijker concentreren buiten de reuring van het bestuurssecretariaat, waar gasten ontvangen moeten worden, de telefoon onophoudelijk gaat, stukken nog snel moeten worden gekopieerd en er voortdurend ‘overlegverkeer’ is tussen het secretariaat en de kamer van Wijnand van den Brink, het collegelid dat Marjolein ondersteunt.

‘Alles gaat thuis veel vlotter, dat moet ik wel zeggen. We zijn op het secretariaat met drie collega’s en er is enorm veel aanloop en telefoon. Gelukkig heb ik met de collega’s van het secretariaat nog veel contact en verenigen we dagelijks een zakelijk overleg met een koffiemomentje. Dat laatste vind ik heel waardevol, gewoon even kletsen over hoe het weekend was. Maar dat doe je alleen met directe collega’s. Het spontane is weggevallen in veel contact, dat mis ik.’

Niet alles is kommer en kwel. ‘Het geeft me een goed gevoel dat we mee zijn in de vaart der volkeren, een inhaalslag hebben gemaakt’, lacht Marjolein, ‘Ik heb me ook voorgenomen meer te gaan beeldbellen. Een mailtje is heel makkelijk, maar het is veel leuker om mensen te zien.’

‘Initiatief zou blijvend kunnen zijn’

Helen Hulspas van de kunstcommissie is een directe collega van Marjolein, dus het plan voor de uitleenkunst kwam haar al snel ter ore. ‘Ik weet ook van haar hoeveel energie ze erin steekt en hoeveel werken we hebben. Ik vond dit een mooi initiatief, kunst hoort niet in het archief! Ik was vroeger ook altijd lid van de Kunstuitleen. Volgens mij zou het iets blijvends kunnen zijn: ook als we straks weer op locatie werken kunnen mensen stukken thuis hebben.’

Bij bestudering van de collectie sprak het werk van Peter Dijkshoorn Marjolein meteen aan. ‘En nu we het thuis hebben blijkt het ook gewoon heel mooi te staan in onze woonkamer’, zegt ze, ‘ik zou het niet erg vinden als het langer blijft.’

Haar huisgenoten zijn het daarmee eens, al moesten man en zoon (19) wel even gewezen worden op de artistieke aanwinst. ‘Ik had niks met ze overlegd, maar ze vinden het een mooi werk, zeker mijn man.’

Lees ook deel 1 van de serie:

Jos Mansvelt: ‘Kunst moet gezien en gedeeld worden’

Tekst: Edith van Gameren
Foto: Frank Hanswijk

Profielen, het onafhankelijke nieuwsmedium van de Hogeschool Rotterdam, deelt wekelijks artikelen op Linkedin. Ben jij onze nieuwe connectie?