Nietsvermoedende reizigers kijken zondagmiddag vreemd op van de bonte stoet aan demonstranten die zich in de loop van de middag verzamelen in de stationshal van Rotterdam CS. Tussen leden van politieke partijen bevindt zich ook een handvol studenten van de Hogeschool Rotterdam.

‘Er moet écht iets veranderen, en wel nu!’

De studenten maken deel uit van het bestuur van studentenvakbond STUUR. Ze zijn slechts met z’n drieën – ‘we hebben niet de capaciteit om ons goed te organiseren’ – maar dat deert hen allesbehalve. Het grote aantal demonstranten in en rondom het station doet hen goed: ‘Ik hoop dat dit een historische dag wordt’, zegt Marijn Prins. ‘Het is nu eindelijk tijd om de straat op te gaan. Er moet écht iets veranderen, en wel nu!’ Zijn medestanders knikken instemmend. Op het perron voegen zij zich bij de verschillende politieke partijen.

Op de valreep protestborden maken

In de trein klinkt er enthousiasme, al kan student Jeroen Wijtkamp het niet laten om meermaals te verzuchten dat ‘die goede demonstratie helaas wel in dat verschrikkelijke Amsterdam is’.

‘Ik hoop dat dit een historische dag wordt’

Twee jongens, duidelijk onwetend, vragen waar de reis naar toe gaat. Als het woonprotest aan hen uitgelegd wordt, knikken ze instemmend en wensen ze de demonstranten veel succes. Ze gaan niet mee naar het Westerpark: hun gezicht verraadt dat ze net een punt hebben gezet achter een lange nacht.

Te Amsterdam gaat het groepje Rotterdamse studenten op in de massa. Op het Stationsplein schrijven verschillende woonprotestdemonstranten op de valreep nog even de teksten op hun kartonnen bordjes.

‘Voor onze kinderen en kleinkinderen’

De looproute vanaf het station naar het Westerpark is één grote Woonprotestmassa. Zover het oog rijkt, zie je bordjes en/of spandoeken van politieke partijen. Op het Haarlemmerplein applaudisseren voorbijgangers voor de demonstranten: ‘Als ik jullie leeftijd had, was ik er sowieso ook geweest’, zegt een dame op leeftijd. In een grote stoet trekken de demonstranten het park in.

Opvallend is dat het publiek divers is: tieners, twintigers, dertigers, studenten en oud, dik en dun, wit en gekleurd, yuppies, en activisten. Profielen vraagt verschillende ouderen naar de reden van hun komst. Unaniem klinkt het antwoord: ‘Voor onze kinderen en kleinkinderen’. Op het veld trekken verschillende demonstranten een biertje open – het blijft toch zondag.

‘Tienduizenden op de been’

De organisatie is in handen van een groep jongeren. ‘Vroeger geloofde ik nog in sprookjes: Sinterklaas, de kerstman en een toegankelijke woningmarkt’ grapt een van hen op het podium.

‘Vroeger geloofde ik nog in sprookjes: Sinterklaas, de kerstman en een toegankelijke woningmarkt’

Dat het druk is, blijkt alleen al uit het feit dat het telefoonnetwerk vanaf het begin structureel overbelast is. ‘Ik kan beter een postduif sturen’, verzucht een vrouw die haar vrienden zoekt en contact probeert te leggen via de app. Volgens de organisatie waren er ‘tienduizenden’ mensen op het been, een precies getal ontbreekt: een woordvoerder van de Amsterdamse politie houdt het op ‘vele duizenden’ aanwezigen.

Als de demonstratie begint, zegt ‘moderator’ Fatima Faïd van de Haagse Stadspartij dat ze staat ‘te shaken’ van de massa. Meermaals wordt aan de demonstranten gevraagd om verder op te schuiven om plaats te maken, ‘want er is nog steeds een massa onderweg naar het park’.

‘Wollah gun huis’

De demonstranten hebben zich uitgeleefd op hun bordjes: ‘Wollah gun huis’, ‘slapend rijk worden is geen recht’, ‘geen woning geen kroning’, ‘wonen op zes vierkante meter, bij je ouders is het bijna beter’, ‘hoelang moeten mijn kinderen bij Hotel Mama blijven?’, enzovoorts.

‘Fuck de woningmarkt, wonen is een recht’

Een aantal sprekers spreekt de massa toe, onder meer bewoners van de Tweebosbuurt in Rotterdam-Zuid van wie de woningen gesloopt worden. Er komen minder en duurdere woningen voor terug. Voormalig Tweede Kamerlid Sadet Karabulut (SP) zegt dat woningen ‘handelswaar’ zijn geworden, ‘terwijl wonen een recht is’. ‘Fuck de woningmarkt, wonen is een recht’ scandeert de massa. Als de naam Mark Rutte valt, gaan de middelvingers omhoog. ‘Er zitten huizenmelkers in onze Kamer! Wonen is een mensenrecht’, klinkt het.

‘Wie wil nou samenwonen bij z’n ouders?’

Een spreker van de studentenvakbond houdt een vurig pleidooi. ‘We zijn er klaar mee. Ik wil niet nu al bezig zijn met waar ik over 5 jaar moet wonen, als dat al kan. Als ik met mijn vriend samen wil wonen, moet ik misschien wel naar m’n ouders. Wie wil dat nou, samenwonen bij je ouders?’

‘Kap eens met VVD stemmen’, schreeuwt de zanger.

De organisatie waarschuwt tegen zakkenrollers: ‘Steel een huis, besteel niet ons’, roept iemand in het publiek. Als de band Hang Youth speelt, verandert het veld in een kolkende, springende en dansende massa. ‘Kap eens met VVD stemmen’, schreeuwt de zanger. Wederom gaan massaal de middelvingers de lucht in.

‘Een nier voor geen Rutte Vier’

Na ongeveer twee uur aan sprekers, is het tijd voor de mars vanaf het Westerpark naar de Dam in Amsterdam. Een opgetogen menigte trekt door de stad, uit huizen steken opgestoken duimen. Leuzen schallen door de straten, de teksten van de eerdergenoemde band Hang Youth blijven duidelijk hangen: ‘Ik geef een nier voor geen Mark Rutte Vier’, klinkt het door de Amsterdamse straten.

Als de groep op de Dam aankomt, gaat deze bijna geheel vreedzaam uiteen – later op de avond worden er in het Amsterdamse centrum ‘tientallen’ personen opgepakt omdat zij een woning wilden kraken.

‘Tof om erbij te zijn, de energie was goed’

Achteraf zijn de HR-studenten die deelnamen aan de demonstratie tevreden. ‘Er was veel enthousiasme. Uiteindelijk is het belangrijkste of politici erop gaan reageren. In de komende weken wordt het afwachten’, zegt Marijn Prins. ‘Ik vond het heel tof om erbij te zijn. De energie was goed! Iedereen was strijdbaar, heel tof dat iedereen met hetzelfde doel komt!’, reflecteert Sam van Leeuwen. En Jeroen Wijtkamp besluit: ‘Het was heel energiek. Sowieso was er een geweldige opkomst, en het belangrijkste vind ik dat er een vervolg op komt. Dat de protestacties (in Rotterdam in oktober, in Den Haag in november, red) door zullen gaan, is het belangrijkste’.

Tekst en foto’s: Rutger de Quay

Volg ons op Instagram