Recente onderzoeken van onder meer het CBS en 1vandaag vertellen ons dat 43 procent van de 15-plussers zich enigszins (32 procent) tot sterk (11 procent) eenzaam voelt. Vertaald naar de HR zijn dat ruim 17.000 studenten en zo’n 1500 medewerkers. Ik behoor daar ook toe.

Toch wordt deze blog geen klaagzang. Integendeel. Sinds drie jaar ben ik single en dus alleen. Zeker ten tijde van het thuiswerken was dat een heel harde dobber en vloog ik vaak tegen het plafond op. Was dat eenzaam of alleen? Of is die lijn niet altijd zo scherp te trekken? Eenzaamheid heeft te maken met het gemis aan verbinding en emotionele gehechtheid. Alleen zijn wil zeggen dat je geen gezelschap hebt. Misschien is het vooral de vraag of dit een al dan niet vrijwillige situatie is die maakt of het tot lijden leidt, of niet. Ik noem het tegenwoordig ‘alleenzaamheid’.

Perioden van alleenzaamheid – kort of lang, vaak of zelden – zijn een gegeven. Je kunt een relatie of een grote groep vrienden hebben en toch alleenzaamheid ervaren. Bijvoorbeeld omdat je worstelt met een bepaald probleem, vraagstuk of situatie. Iets waarvan je weet: Ik zal het uiteindelijk zelf moeten fixen. Zie hier ook de kans op verlichting. Wanneer je jezelf (weer) verbindt met ‘common humanity‘, oftewel ‘onze menselijke natuur en realiteit’, weet je dat je niet meer alleen bent. We hebben hier ALLEMAAL, OVERAL TER WERELD, last van! Dat maakt het niet alleen een stuk dragelijker, het doet je ook inzien dat er niets mis is met je. Het is niet jouw schuld. Het is je mens-zijn. Dat delen jij en ik. Sting verwoordde het feitelijk heel mooi in een van zijn megahits voor The Police: Message in a bottle.

Dit inzicht is de helft van een ‘oplossing’, voor zover die bestaat. Het vervolgens accepteren is de andere helft. Deze vragen en overwegingen kunnen je hierbij helpen:
– Met hoe veel mensen op deze wereld deel ik dit gevoel/deze situatie/dit probleem nu?
– Hoeveel mensen zijn mij voorgegaan in deze alleenzame situatie?
– Deze situatie hoort bij het mens-zijn: het komt, het gaat ook weer voorbij.

Of kijk – terwijl je bijvoorbeeld op straat loopt – eens iedereen die je tegenkomt even aan, terwijl je innerlijk benoemt: ‘Jij bent net als ik: ook op zoek naar geluk, gezondheid en innerlijke vrede.’

Als we in staat zijn onze menselijke natuur werkelijk te accepteren, wordt alleenzaamheid beter hanteerbaar of kan ze zelfs oplossen. En sta er niet van te kijken dat je alleenzaamheid zelfs gaat verkiezen als je favoriete staat van zijn. Last van je alleenzaamheid? Kom gerust eens praten met een decaan of studentenwelzijnsadviseur. Of ga eens kijken bij Join-us.nu.

Volg ons op Instagram