‘Er zijn veel meer mensen dan ik verwachtte, en iedereen vind het leuk, dat is het belangrijkst. Dit is alles wat ik nu kan doen’, zegt de Willem de Kooning-student met een verontschuldigende glimlach, halverwege de avond.

Gezien de opkomst kan ze dan al op een mooie opbrengst rekenen uit de ticketverkoop; later komt daar nog de opbrengst van de kunstveiling bij en de inkomsten uit de verkoop van posters, t-shirts, oorbellen en noem maar op.

‘Idee voor t-shirts in vier dagen uitgevoerd’

Die verkoop loopt bijvoorbeeld prima bij Amina en Valeria, vriendinnen van Yaroslava uit Groningen. Ze verkopen t-shirts met ‘Russian warship go fuck yourself’, met de tekst in het Engels of het Russisch. Ze zijn met een grote koffer uit Groningen gekomen, waar Valeria studeert en Amina net is afgestudeerd. ‘Mijn ouders wonen gelukkig in Nederland, maar een groot deel van mijn familie is nog daar’, zegt Amina.

Met pijn in haar hart volgt ze de ontwikkelingen. ‘Toen de oorlog begon hebben we het idee voor de t-shirts in vier dagen bedacht en uitgevoerd, en de eerste partij was heel snel verkocht via Instagram. Dit is het enige dat we kunnen doen.’ Ze hoopt dat de oorlog snel voorbij is. ‘Ik zit in allerlei live chats en elke keer als er een alarm gaat, heb ik het gevoel dat het ook mijn familie en vrienden kunnen zijn die gevaarlopen.’

‘Ik maak me ook zorgen om mijn familie’

Bij de entree controleert Oleksandra* de reserveringen en rekent via een QR-code de tickets af; het entreegeld gaat rechtstreeks naar de bankrekening van de Oekraïense hulporganisatie. De Russische medestudent van Yaroslava helpt bij de organisatie. Ze heeft het moeilijk met de oorlog. ‘De hele wereld staat aan de kant van Oekraïne, dat begrijp ik. Gewone mensen aan de andere kant worden er ook door getroffen. Mijn moeder bijvoorbeeld werkte voor een internationaal bedrijf. Ik maak me ook zorgen om mijn familie.’

Weer andere zorgen spelen bij tweedejaars WdKA-student Katerina, die eveneens helpt bij de kaartverkoop. Zij komt van oorsprong uit Letland; de kleine Baltische staat heeft altijd al een beetje buikpijn over Russische dreiging. ‘Dat voelt nu als een grote dreiging. Poetin is Oekraïne binnengevallen, wie weet wat hij verder wil. De NAVO heeft troepen naar ons land gestuurd, dat voelt iets veiliger.’ De benefietavond is een welkome afleiding en ze is ‘happy to jump in and help’, zegt ze met een glimlach.

Ondertussen heeft Yaroslava de microfoon gepakt om de aanwezigen te bedanken voor hun komst. De oorlog is een strijd tussen ‘weapons’ en ‘spirit’ zegt ze. En dat laatste kan het Russische leger niet vernietigen. ‘Slava Ukraini!’ De zaal klapt enthousiast. Daarna gaat de microfoon naar een van de mensen achter de stichting Oekraïners in Nederland, die vertelt wat er met de hulp gebeurt: humanitaire hulp ter plekke en hulp aan vluchtelingen in Nederland die in eerste instantie ‘lost at sea’ zijn; voor velen is hun vlucht ook de eerste keer dat ze in het buitenland zijn.

Ondertussen eten de gasten borsjt en andere Oekraïense gerechten. Na de speeches schalt er Oekraïense pop uit de boxen. Oleksandra zingt mee. Ook zij komt uit Oekraïne, uit Mykolajiv, een stad in het Zuiden waar af en aan zwaar gevochten wordt. ‘Mijn moeder en kleine zusje zijn gevlucht’, zegt ze. ‘Mijn vader is nog daar en ik maak me grote zorgen. Ook mijn grootouders, de rest van de familie en mijn vriend zijn daar. Het heeft een grote invloed op mijn mentale gezondheid, ik was er flink depressief van. Alles lijkt ineens zo zinloos als het erom gaat of je geliefden wel in leven blijven.’

‘Boos en geschokt’

Ze kan er niet over uit hoe de wereld op zijn kop staat. ‘We zijn een jonge democratie en we deden het goed. Er komen een hoop getalenteerde mensen uit Oekraïne. We ontwikkelden ons. Mijn ouders bijvoorbeeld, konden zich voor het eerst reizen naar het buitenland veroorloven. We genoten van het leven. Ik ben boos en geschokt over de inhumane oorlog.’

Met kleine stapjes probeert ze een beetje terug naar normaal te gaan en haar studie ook weer op te pakken. Op school – ze is tweedejaars animatie op de WdKA – ervaart ze gelukkig veel steun. ‘Leraren vragen vaak of het goed gaat; ik heb een afspraak gemaakt om meer te horen over financiële hulp. En ik heb veel steun van vrienden, zoals Leja.’ De betreffende vriendin en klasgenoot  is ook nu aan haar zijde. En deelt ook haar eigen zorgen: zij komt uit Litouwen. Zie Letland …

‘Blij dat ik het gedaan heb’

Ondertussen heeft Yaroslava de presentatie overgedragen aan Denise die als veilingmeester – gratis beschikbaar gestelde – kunstwerken gaat veilen. In eerste instantie wat aarzelend, komt de veiling toch goed op gang. ‘Dit schilderij maakt je dag veel gelukkiger, we beginnen bij 60 euro’. ’70!’ Klinkt het. ’85!’ In een razende vaart wordt er zo’n 1000 euro bij elkaar geveild. En boter bij de vis: QR-code scannen, geld overmaken en het kunstwerk mag meteen mee naar huis.

Een vermoeide maar gelukkige Yaroslava omhelst na afloop van de avond een van haar docenten. Ze heeft met haar hulpteam een hele week ‘van 6 uur ‘s ochtends tot 12 uur ’s avonds’ gewerkt aan het evenement. ‘Maar ik ben blij dat ik het gedaan heb.’

‘We hebben meer dan 4000 euro opgehaald’ laat ze de vanochtend blij weten. ‘Het is ongelooflijk. Ik ben zo trots op iedereen die hieraan mee heeft geholpen.’

Tekst en foto’s: Edith van Gameren
*Naam op verzoek veranderd

Volg ons op Instagram