Salam Al Mumar (25) komt van ver. Letterlijk en figuurlijk. Op zijn veertiende vluchtte hij uit Irak naar Nederland. Hier moest hij zijn hele leven opnieuw opbouwen. Inclusief school. Van vmbo kader stroomde hij door naar hbo bedrijfskunde. Hij werd derde in de Student van het Jaar-verkiezing.

Als er iets is dat Salam in al die jaren heeft geleerd, is het wel doorzetten. Keihard werken, er helemaal voor gaan en zien dat het wél kan. ‘Ik kwam met mijn vader en moeder, mijn zussen en mijn broer naar Nederland. We kenden niemand, we spraken de taal niet en we wisten niets van Nederland. Hoe heftig is dat? In twee jaar tijd leerde ik de Nederlandse taal. In het begin was dat echt heel lastig. Daarom ben ik ook gestart op vmbo kader. Ik kon wel meer maar als je de taal niet spreekt heb je een groot probleem.’

Je bent nooit uitgeleerd

Meteen na het examenjaar stroomde Salam door naar mbo niveau 3 voor financieel administratief medewerker. Daarna accountancy op niveau 4, toen door naar Ad management waar hij zijn diploma haalde met gemiddeld een 7,5.

Nu is hij vierdejaars bedrijfskunde aan de Hogeschool Rotterdam. ‘Een gigantisch lange weg natuurlijk’, merkt hij op. ‘Waar de meeste van mijn medestudenten gewoon na de havo naar de hogeschool gingen, liep het voor mij totaal anders. En ik ben nog lang niet klaar want hierna wil ik nog doorstuderen. Een master projectmanagement lijkt me heel leuk. Misschien zelfs een dubbele master. En in de toekomst leidinggeven. Dat past echt bij mij. In werkgroepen en projecten op school neem ik ook meestal de leiding. Niet op een autoritaire manier maar samen met anderen.’

Het onmogelijke mogelijk maken

Met zijn nominatie voor Student van het Jaar is Salam superblij. ‘Hoe mooi zou dat zijn? Ik doe zo mijn best en als ik dan straks zwart op wit heb staan dat ik de nummer 1 student ben van dit jaar, dan zou dat helemaal geweldig zijn. Ik zet het meteen op mijn cv en ook bij sollicitaties bij toekomstige werkgevers is het natuurlijk een groot voordeel. Toen ik hoorde dat ik in de top-5 zat, was ik echt heel trots.’

Mensen stimuleren het beste uit zich zelf te halen en het onmogelijke mogelijk maken. Die missie wil Salam uitdragen. Op opleidingsniveau doet hij dat nu ook al. ‘Ik ben klassenvertegenwoordiger en ik geef mijn medestudenten bijles. Ze kunnen altijd met hun vragen bij mij terecht en dat doen ze ook echt. Anderen helpen is voor mij heel belangrijk. Ik doet het graag en het inspireert mij ook weer. Een peercoach heeft onze opleiding officieel niet. Maar ik denk eigenlijk dat ik zo’n beetje hetzelfde doe. Daarnaast ben ik heel actief tijdens de les, ik ben er altijd bij en ik wil overal aan mee doen.’

Een gezonde geest in een gezond lichaam

Niet alleen op school is Salam zo fanatiek en gedreven. ‘Ik wil 100 worden’, lacht hij. ‘Dus een gezond en fit leven vind ik heel belangrijk. Ik lees heel veel over gezonde voeding en ik ren iedere dag 5 tot 7 kilometer. Niet op een vast moment maar gewoon wanneer het uitkomt. Even tussendoor na school of na het werk. Ik leef zeven dagen per week dus waarom zou ik niet elke dag sporten? Dat houdt me fit en vitaal en ik krijg er energie van. Een gezonde geest in een gezond lichaam dus. Anderen vinden mij best streng maar zelf vind ik het wel meevallen.’

Laten zien dat ik het wél kan

Salam is ontzettend blij met de kansen die hij in Nederland heeft gekregen. ‘Als we in Irak waren gebleven en er geen oorlog was, dan was mijn weg vast een stuk eenvoudiger geweest’, weet Salam. ‘Dan was ik naar de middelbare school gegaan, meteen op het goede niveau en had ik deze strijd niet hoeven voeren. Maar een diploma in Irak is vandaag de dag niks waard in het buitenland. Je kunt er niks mee en er is weinig werk.’

Het belang van onderwijs en kansen pakken is zo belangrijk, weet Salam daarom. Zijn strijd heeft hem sterker gemaakt, daar is hij van overtuigd. ‘Ik begon hier met helemaal niks en kijk wat ik nu heb bereikt. Puur door vol te houden en door te zetten en door altijd het beste uit mezelf te halen. Door te laten zien dat ik het wél kan ondanks alle belemmeringen en drempels. Misschien júist wel door die drempels, denk ik soms. Want als alles vanzelf gaat, dan neem je het voor vanzelfsprekend aan.’

Tekst en foto: Sanne van der Most

Volg ons op Instagram