Iraanse docenten vroegen vandaag op locatie Museumpark van de Hogeschool Rotterdam aandacht voor de situatie in Iran. Bezoekers konden met de docenten in gesprek en deelnemen aan een ‘workshop protestkunst’.

Parisa tekent tijdens de workshop een gebalde vuist en kleurt ‘m oranje. De student cross mediale communicatie is Iraans en vindt dat er, met name in de media, veel te weinig aandacht is voor de wreedheden van het Iraanse regime. Mensen die demonstreren voor meer vrijheid moeten vrezen voor hun leven. Haar eigen familie doet niet mee aan de protesten maar dat wil niet zeggen dat ze niet in gevaar zijn. Parisa: ‘Er was een kind dat een lijflied over de revolutie zong en daarom werd doodgeschoten. Bizar.’

‘Aandacht en bewustwording helpt’

Dat velen ter dood worden veroordeeld wordt onder de radar gehouden, vertelt Parisa. ‘Daarom moet er bewustwording worden gecreëerd. Ik las over een jongen die op het punt stond te worden geëxecuteerd. Maar omdat er veel aandacht voor was werd die executie uitgesteld. Aandacht en bewustwording helpt!’

Het protest en de workshop in de kantine van locatie Museumpark zijn een initiatief van Iraanse docenten aan de HR en wordt ondersteund door CoIA (Centre of International Affiars) en het platform Included. ‘Het begon met mijn ingezonden brief over studenten en docenten die in Iran opkomen voor hun vrijheid’, vertelt docent Khazar Lotfi. ‘Daarna kwam het college van bestuur met een standpunt. Bijzonder dat de HR dit doet, je ziet het niet bij veel andere hogescholen. Collegevoorzitter Bormans ondersteunde het vooral ook omdat het ook gaat over de vrijheid van onderwijs.’

Je creativiteit gebruiken om je over het regime te uiten

Bij het protest is onder andere  Parisa Akbarzadehpoladi aanwezig, ze is kunstenaar, activist en creatief therapeut en gebruikt kunst als middel om je te uiten. Ze doet dat vandaag in de workshop en het is iets dat ook in Iran gebeurt. ‘Iraanse mensen gebruiken hun creativiteit om over het regime te praten.’ Ze laat een eigen tekening zien van een Vrouwe Justitia die zich afvraagt hoe ze de Iraanse mensen kan helpen.

Akbarzadehpoladi, negen jaar geleden met haar man naar Nederland gevlucht omdat hij vanwege zijn beroep als journalist daar niet meer veilig was, vindt dat er te weinig ruchtbaarheid is en ziet tot haar leedwezen ook dat een internationale organisatie als Unicef weinig kan of durft te doen, uit angst dat het Unicef-mensen in gevaar brengt.

‘Je ziet verscheurdheid bij Iraanse studenten’

Een van de deelnemers aan de workshop is decaan Serge Feldmann. Het woord ‘Vrijheid’ versiert hij met losse vrouwenharen. ‘Van een Iraanse student hoor ik over de wreedheden. Het houdt haar erg bezig, je ziet verscheurdheid’, zegt de decaan. ‘Ik kan er heel boos over zijn. Ik probeer het ook te snappen; van nature ben ik vrij progressief ingesteld en dit is echt heel erg terug naar oude tijden.’

En er is, vergeleken met bijvoorbeeld de oorlog in Oekraïne, te weinig aandacht voor, vindt ook hij. ‘In een tv-programma was er pas een psycholoog die vertelde hoe het kwam. “Ze lijken niet op ons”, stelde hij. We discrimineren van nature. Uit Iran en met een hoofddoek is anders. Het is gênant om te ontdekken dat het ook bij jezelf zo werkt.’

Enkele studenten social work zijn door hun docent gewezen op de protestactie. Ze bekijken tekeningen en gaan in gesprek met de Iraanse docenten. Renske zegt wel iets van de problematiek te weten maar niet veel. ‘Ik weet dat er een tijd geleden een vrouw is doodgeschoten omdat ze geen hoofddoek droeg. Ik ben voor vrouwenrechten, dus vind dat wel belangrijk.’

‘Je moet je vrij kunnen voelen wie je wilt zijn’

Haar studiegenoten Bello en Hamza zeggen het belangrijk te vinden dat er aandacht wordt besteed aan. Hamza: ‘Het is heel erg wat daar gebeurt. Je moet je vrij kunnen voelen wie je wilt zijn. Er is te weinig aandacht voor, en dat geldt ook voor wat er gebeurt in bijvoorbeeld Syrië en Palestina.’

Hamza vindt het ook belangrijk dat mensen niet denken dat het Iraanse islamitische regime ‘de islam’ vertegenwoordigt. ‘Of je een hoofddoek wel of niet draagt is iets tussen jou en je schepper. Het idee dat op het niet dragen ervan de doodstraf staat, heeft niets met de islam te maken.’

Tekst en foto’s: Jos van Nierop

Profielen, het onafhankelijke nieuwsmedium van de Hogeschool Rotterdam, deelt wekelijks artikelen op Linkedin. Ben jij onze nieuwe connectie?