Afgelopen december kreeg ik het verlossende woord: ik mag weer plaatsnemen in de centrale medezeggenschapsraad. Enthousiast feliciteer ik de medestudenten die ook gekozen zijn: ‘Je mag nu twaalf uur in de week spenderen aan het verbeteren van het onderwijs!’

Ja, je hoort het goed: deelname aan de cmr kost je twaalf uur in de week. Elke maandag ben je aan het vergaderen, en deze vergaderingen moet je goed voorbereiden. Want een beetje meepraten over het beleid klinkt allemaal leuk en aardig, maar er wordt ook wat van je verwacht. Bij het horen van die verantwoordelijkheden rennen de meeste studenten hard weg.

En dat is zonde, want deelname aan de cmr kan heel nuttig zijn. Als cmr-lid heb je de kans om daadwerkelijk het verschil te maken binnen de hogeschool. Je mag het college van bestuur gevraagd en ongevraagd advies geven. Ik wil bijvoorbeeld dat de hogeschool meer in sport gaat investeren, en dat studenten daar ook tijd voor krijgen binnen het curriculum. Onderschat je invloed niet en durf voor je standpunten te staan.

Laat ik wel eerlijk zijn: deelnemen aan de cmr is niet altijd makkelijk. Je bent dus elke maandag de hele dag aan het vergaderen. Jouw opleiding moet hier  rekening mee houden. Niet alle opleidingen doen dat helaas. Dat heb ik bij andere studentleden ervaren. Als cmr-lid wil je graag deze situaties aankaarten, maar om in de cmr goed je werk te kunnen doen, moeten deze situaties al aangekaart zijn. Voel je de paradox?

Dit jaar waren er maar 33 kandidaten voor de cmr, tegenover 112 in 2020. Ik vind het jammer dat de interesse in medezeggenschap letterlijk instort. Misschien past het niet helemaal in je schoolrooster, maar studievertraging is ook niet het einde van de wereld. Dat kan ik weten, aangezien ik zelf al in mijn 9e jaar zit. Deelname aan de cmr kan bovendien erg leerzaam zijn, nog los van dat het goed op je cv staat.

Bovendien krijg je als cmr-lid een vergoeding van 500 euro in de maand, als je voldoende inspanning levert. Het is ook mogelijk om als student voorzitter van de raad te worden. Dit kost gigantisch veel tijd, maar je vergoeding is dan ook aanzienlijk hoger. Dankzij deze vergoedingen hoef je geen andere baan naast je studie te nemen.

Gelukkig zit ik zelf voorlopig dus weer in de cmr, waar ik het ontzettend naar mijn zin heb, en waar mensen openstaan voor mijn levenservaring. De studenten die het volgend jaar misschien willen proberen, wil ik nog één ding zeggen: Iemand anders zal de wereld niet verbeteren. Dat moet je echt zelf doen!

Volg ons op Instagram