Een week na zijn verkiezing en heel veel e-mails, Teamsberichten en LinkedInreacties later, is Docent van het Jaar Robert Mol er, zegt hij, ‘nog steeds stil van’. Over waarom hij zo goed is praat hij niet graag, maar Profielen doet toch een poging erachter te komen.

‘Ik werk graag en houd van mijn werk’, zegt de docent van de lerarenopleiding Engels van de Hogeschool Rotterdam. ‘Ik vind niet dat ik per se beter ben dan andere docenten. Het is geen wedstrijd. Ik doe dingen waarschijnlijk anders.’

Rustig en empathisch, maar ook duidelijk en streng

‘Wat mij denk ik karakteriseert is dat ik rustig ben, begripvol, empathisch, vriendelijk, maar ook duidelijk als dat nodig is’. In het juryrapport viel ook het woord ‘streng’. ‘Ja’, ik heb ook een beoordelende functie, legt Mol uit. ‘Bij lesbezoeken op stagescholen gaat het met stagiairs soms fantastisch maar soms ook niet en staat de stagiair bijvoorbeeld niet op zijn strepen en komen leerlingen weg met iets waarmee ze niet weg mogen komen. Dan moet ik daar wat mee, en heb ik een slechtnieuwsgesprek met die student.’

Hoe je in gesprek gaat met studenten, bijvoorbeeld ook tijdens een slc-gesprek, vindt Mol erg belangrijk. ‘Je moet een gesprek niet ingaan met dat wat er allemaal niet goed gaat. Als eerste vraag ik meestal “Hoe is het met je?” Uiteindelijk kom je dan wel bij de dingen die niet goed gaan. Ik vind het ook belangrijk om de potentie die iemand heeft te benoemen. En dat je er bent op het moment dat het niet goed gaat met de student. Beschikbaarheid, benaderbaarheid.’

‘Het is ook belangrijk om soms uit te staan’

Dat wil overigens niet zeggen dat de Docent van het Jaar per definitie ook ’s avonds en in het weekend voor hen bereikbaar is, geeft hij aan. ‘Liever niet, maar als het echt iets dringends is wil ik er wel gehoor aan geven. Het is voor mij, en veel mensen in het onderwijs, wel een leerpunt: werk in de uren die je ervoor krijgt. Dat gaat steeds beter. Ik wil ook graag aan mijn studenten (toekomstige leraren, red.) meegeven dat het ook belangrijk is om soms even uit te staan, anders bestaat de kans dat je over een jaar een burn-out hebt.’

Robert Mol ging na de havo informatica studeren op de Hogeschool Rotterdam maar na drie maanden was hij daar al klaar mee. ‘Ik zat te veel achter het scherm en had, vond ik, te weinig contact met anderen. Toen ging ik nadenken wat ik echt leuk vond. Dat was werken met kinderen, en daarnaast was ik ook goed in Engels. Dus werd het de lerarenopleiding Engels, ook op de HR.’

Na de lerarenopleiding studeerde Mol psychologie in Leuven. ‘Ik wilde weten waar gedrag vandaan komt’, zegt hij. ‘De studie was erg interessant.’ Vervolgens werd hij leraar Engels aan het Dalton Lyceum in Barendrecht. Tot 2019. ‘Het werk vond ik nog steeds heel leuk maar ik was toe aan volwassener gesprekken, met een wat oudere doelgroep.’

‘Break-out rooms, quizjes en het digitale prikbord Padlet’

Op de HR geeft hij, zowel aan studenten als collega-docenten, met name les in digitale didactiek, een onderwerp waarover hij al langer cursussen gaf. Tijdens de coronacrisis viel hij met zijn neus in de boter omdat leraren en docenten zich hardop afvroegen hoe ze ervoor konden zorgen dat hun online lessen minder saai zouden zijn.

Mol: ‘Ik ging collega’s helpen om te proberen studenten actief te houden. Je moet ze in een les bijvoorbeeld ook de ruimte geven om met elkaar te praten, bijvoorbeeld in Break-out rooms. Iets doen met interactieve quizjes werkt ook, net als Padlet, een digitaal prikbord waarop studenten van alles kunnen delen.’

De studenten dwingen om lessen (actief) te volgen en ook hun camera aan te zetten kan niet, weet Mol. ‘Maar je kunt de les wel zo actief mogelijk maken. Zelf vind ik het ook belangrijk om studenten die er niet zijn op de man af te vragen of het goed met ze gaat. Als docent voel je je toch op een bepaalde manier verantwoordelijk voor het welzijn van je studenten. Het welzijn van de student staat voor mij op 1, ook omdat bijvoorbeeld verdrietige studenten minder goed kunnen studeren’, zegt Mol. Hij wil graag een compliment geven aan de afdeling Studentenwelzijn van de HR, waarnaar hij weleens studenten doorverwijst. ‘Ik heb veel contact met Studentenwelzijn, studenten worden daar écht heel goed geholpen.’

‘Mensen denken aan vliegende hologrammen’

Dat Mol gespecialiseerd is in digitale didactiek wil niet zeggen dat hij vindt dat alles in het onderwijs digitaal moet. ‘Soms liever niet. Na corona is het weer heel fijn om te zien hoe mensen er bij zitten. Mensen denken bij mijn vak soms aan vliegende hologrammen in een digitale wereld, maar je moet technologie vooral gebruiken als je er echt iets aan hebt.’

Als voorbeeld noemt hij formatief toetsen via MS Forms. ‘Soms vraag je aan het begin van de les of ze een bepaald lesonderdeel al snappen. Als ze iets al weten, hoef je het niet nog een keer te vertellen.’ Dat laatste is erg belangrijk, benadrukt Mol. ‘Als je niks met de opgehaalde informatie doet, heb je er niks aan. Als via MS Forms bijvoorbeeld duidelijk wordt dat studenten iets heel moeilijk vinden, kun je erop terugkomen. Of als je als docent ziet dat een student het moeilijk heeft, kun je in gesprek gaan met die student.’

‘Ik voel mij hier heel erg thuis’

Het gesprek met de student, in alles is duidelijk dat Robert Mol er veel belang aan hecht. En daar wil hij graag een rol in blijven spelen, op de Hogeschool Rotterdam. ‘Ik heb niet het gevoel dat ik ergens anders zou willen zitten, ik voel mij hier heel erg thuis.’

De trotse maar bescheiden Docent van het Jaar mag zich de komende tijd eerst voorbereiden op de landelijke docentverkiezing. Als hij tenminste mee gaat doen. ‘Bij die verkiezing hoort onder andere een gesprek met een jury aan wie je moet vertellen waarom jij de Docent van het Jaar zou moeten worden. Een beetje het X-factor idee. Dat past helemaal niet bij mij. Ik wil mijzelf niet ophemelen.’

Tekst: Jos van Nierop
Foto: Danny de Bok

Volg ons op Instagram