Als we schrijven over diversiteit en inclusie horen we nogal eens dat het geen onderwerpen zijn waar de hogeschool aandacht aan moet besteden. De hogeschool moet ‘neutraal’ zijn, wordt dan bijvoorbeeld gesteld, ‘gewoon goed lesgeven’ of ‘ophouden met die woke onzin.’ Wat vindt het Profielen Panel daarvan?

We legden ons panel de stelling voor: ‘Diversiteit en inclusie zijn ideologische onderwerpen; de hogeschool moet neutraal zijn en zich hier niet mee bezighouden’.

Joan Nunnely: ‘Ondersteunen van diversiteit en inclusie kan bijdragen aan de kwaliteit van het onderwijs’

Docent superdiversiteit, RAC

‘Het is nog steeds nodig om ook in een omgeving als deze het waarom te blijven benadrukken. Allereerst is het belangrijk om te erkennen dat diversiteit en inclusie belangrijke onderwerpen zijn in de hedendaagse samenleving. Veel mensen worden geconfronteerd met ongelijke behandeling en discriminatie op basis van hun identiteit en achtergrond. Het bevorderen van diversiteit en inclusie kan bijdragen aan het creëren van een rechtvaardigere en meer gelijke samenleving. Diversiteit is een trend, inclusiviteit is de stap en een sociaal veilige omgeving is een must.

Het ondersteunen van diversiteit en inclusie kan ook bijdragen aan de kwaliteit van het onderwijs. Wanneer studenten en docenten van verschillende achtergronden en perspectieven samenkomen, kan dit leiden tot een verrijking van de leerervaring en een meer holistische benadering van het onderwijs.

Tot slot is het belangrijk om te erkennen dat het bevorderen van diversiteit en inclusie niet per se betekent dat de hogeschool een bepaalde ideologie uitdraagt. Het is eerder een kwestie van het creëren van een inclusieve omgeving waarin alle studenten en medewerkers zich veilig en welkom voelen, ongeacht hun achtergrond of identiteit.
De hogeschool leidt de nieuwe managers, leidinggevenden en medewerkers op en daarom is het een must om mee te bewegen. Zeker in een stad als Rotterdam. De hogeschool kan een belangrijke rol spelen in het bevorderen van diversiteit en inclusie, en studenten voorbereiden op de realiteit van een steeds meer diverse samenleving en werkomgeving.’

Yoeri Meulemans: ‘Niet overtuigen, maar informeren!’

Student civiele techniek

‘Ik vind het belangrijk dat inclusie inclusief is. Dat betekent dus dat iedereen ertoe doet, ongeacht huidskleur, religie of geaardheid. Maar ook ongeacht je politieke opvatting. De woke-beweging krijgt steeds meer grip op de maatschappij, en dat is een slechte ontwikkeling als je het mij vraagt omdat het hand in hand gaat met de cancelcultuur. Als je mensen gaat cancellen ben je toch niet meer inclusief?

De hele woke-maatschappij creëert in mijn ogen juist polarisatie. Maar als hogeschool met 40.000 studenten kun je de ogen er niet voor sluiten. Want de maatschappij heeft ook effect op het studentenleven en andersom. Er mag wat mij betreft zeker aandacht aan woke worden gegeven, zolang de hogeschool er neutraal in blijft. Niet overtuigen, maar informeren! En als allerbelangrijkste, niet meegaan in de cancelcultuur als je inclusief wilt blijven.’

Ed Meesters: ‘Het gaat niet om beleid, het gaat om hoe het leeft’

Docent RAC

‘Als je stilstaat bij inclusie, dan hoor ik vaak overtuigend: ‘Ik sluit echt niemand uit, ik sta open voor iedereen’. Vervolgens hoor je dan: ‘En nu door, we hebben het druk’.

Het schoolsysteem is niét gebaseerd op inclusie. Dat begint al bij de wijkagent die niet toegelaten wordt tot social work omdat de politieacademie als minder wordt gezien dan havo.

Dat gaat verder met beoordelingen, die zeggen: álle onderdelen moéten voldoende zijn, anders krijg je geen 6 of 12 studiepunten. Het systeem bepaalt (je zou immers ook per onderdeel een punt kunnen geven) en dat leidt tot demotivatie en uitsluiting.

Vertraging: we bieden nauwelijks ondersteuning. Ook dat leidt tot uitsluiting.

Functioneringsgesprekken, bedoeld als ondersteunend in ontwikkeling, hebben ook nog weleens een weinig respectvolle ondertoon.

Ik herinner me de deeltijdstudent die naar mij toekwam: ‘Ed, ik kom niet meer naar de lessen, ik voel me door een docent en in de klas niet geaccepteerd’. We bespraken hoe je soms met kleine dingen onbewust een gevoel van uitsluiting kunt geven: wegdraaien in een gesprek, in de kantine ergens anders gaan zitten of niet ingaan op een vraag of opmerking.

Het gaat niet om beleid, het gaat om hoe het leeft. Als iemand op een bepaald moment kwetsbaar is, en dat misschien van-zich-afbijtend uit, dan vraagt dat om geduld en onze medemenselijkheid. Diversiteit en inclusie: een voortdurende uitdaging.’

Zeyad Al Mumar: ‘Focus vooral op effectief onderwijs waar iedereen zich thuis voelt’

Adviseur dienst O&O

‘Ik ben het ermee eens dat de hogeschool een neutrale houding moet hebben. Natuurlijk zijn diversiteit en inclusie belangrijk, maar dan heb ik het meer over dat iedere student binnen de hogeschool gelijk behandeld moet worden en zichzelf optimaal kan ontwikkelen. Dat is de kern van inclusie lijkt mij, en niet zozeer roepen dat vandaag de internationale dag is van (…) of (…), en daarom aandacht aan die bepaalde groep besteden.

Want wie wordt daar beter van? Wat voor effect heeft dat op het verbeteren van het onderwijs of studieresultaten? Maakt het een groot verschil? Is het bewezen? Ik denk eerlijk gezegd van niet. Daarnaast kost het de hogeschool jaarlijks veel tijd, energie en geld om met dit soort werkzaamheden bezig te zijn. De vraag is of het rendement overeenkomt met de kosten.

Kortom: ik zou als hogeschool zeggen, blijf neutraal, iedereen is welkom en geen student is minder. En focus vooral op effectief onderwijs waar iedereen zich thuis voelt. Wat daarbij het meest een rol speelt is de relatie tussen docent/medestudenten en de student. Ken je studenten en heb aandacht voor hun leerproces, dan heb je inclusie en goed onderwijs samen te pakken!’

Johan Fontijn: ‘Laten we elkaar beoordelen op kwaliteit karakter en werk’

Docent Rotterdam Business School

‘Diversiteit is eindeloos. Waar stop je? Wie is het zieligst? We zijn het eens dat we niet moeten discrimineren. Bepaalde groepen moeten schijnbaar wel naar voren getrokken worden en koste wat kost worden vertegenwoordigd. Dat is het tegenovergestelde van gelijkheid. Laten we elkaar zoals de vrije markt dicteert gewoon beoordelen op de kwaliteit van elkaars karakter en werk.’

Ernst-Ariaan van der Giessen: ‘Niet alles kan inclusief zijn’

Docent HRBS

‘Hebben ideologische onderwerpen geen ruimte? Nee, maar ze moeten geen hoofdthema worden. Het onderwijs zou zich moeten onderkennen in de verandering van leren. Vanuit deze vraag kunnen we kijken hoe we kunnen ingaan op diversiteit en inclusie. Niet alles kan inclusief zijn. Als er staat dat er een mannen-event is dan betekent dat dat het niet voor vrouwen is, en andersom.

Het zou moeten gaan om de kernactiviteit van onderwijs binnen de hogeschool en niet om randvoorwaarden. Deze zijn belangrijk maar leiden enorm af van waar het om moet gaan.’

Daisy Hofman: ‘Neutraal willen zijn staat haaks op verantwoordelijkheid nemen’

Docent en ambassadeur Diversiteit & Inclusie CMI

‘Neutraliteit bestaat niet. Iedereen heeft (voor)oordelen. Deze stelling illustreert een diepgeworteld kenmerk van onze Nederlandse cultuur: vermijdend gedrag. Wanneer zaken complex worden gaan we op zoek naar zo generiek en gestandaardiseerd mogelijke oplossingen die veelal kenmerken van uitsluiting vertonen. Neutraal willen zijn staat haaks op verantwoordelijkheid nemen. Wanneer je verantwoordelijkheid neemt zie je in dat neutraal zijn niet bestaat. Je bekent kleur, je erkent wat zich binnen in jou afspeelt. Je gaat het proces van bewustwording aan.

Ideologie betekent een bepaalde visie op de mens en de maatschappij. Het is essentieel voor de HR om een ideologie te hebben. Het is nodig om normen en waarden te vormen en om richting te geven aan welke koers te varen. Nu begrijp ik dat ideologie voor veel mensen een negatieve connotatie heeft. Maar er is een verschil tussen een ideologie volgen, wat impliceert dat je verantwoordelijkheid en macht buiten jezelf plaatst, of je laten informeren om zo een persoonlijke visie, normen en waarden te vormen.

Het D&I-vraagstuk maakt duidelijk dat onderwijs al lang niet meer gaat over het overdragen van het bekende en studenten “hierbinnen” voorbereidt op “daarbuiten”. Ieder lid van onze HR-samenleving brengt een stukje van de wereld mee de HR in. Het is de verantwoordelijkheid van onze hogeschool om een klimaat te waarborgen waarin ieder lid van de HR-samenleving niet alleen toegang heeft maar ook daadwerkelijk mee mag doen en bekrachtigd wordt in zijn/haar/hen zijn. Waar ruimte is om samen te groeien en te ontwikkelen, op persoonlijk en cultureel-maatschappelijk niveau. Daarvoor dient een onderwijsinstelling niet neutraal te zijn, maar dient zij bewust te zijn. Bewust van eigen vooroordelen, gedrag van uitsluiting en discriminatie. Jij en ik, WIJ zijn dat bewustzijn. Wij informeren en vormen de ideologie van de HR, haar visie haar normen, haar waarden en dragen deze uit, dagen deze uit en informeren en veranderen deze.

Complexe vraagstukken zoals D&I nodigen ons uit om onze persoonlijke verantwoordelijkheid te pakken en daarmee het proces van bewustwording aan te gaan.’

Dit artikel verscheen in ons themanummer over diversiteit en inclusie:

Tekstredactie: Edith van Gameren
Illustraties: Demian Janssen

Volg ons op Instagram