De rente op studieleningen gaat flink stijgen. Van 0,46 naar 2,56 procent. Bijna een verzesvoudiging dus en voor veel studenten reden om morgen de straat op te gaan tijdens het ‘renteprotest’ van de Landelijke Studenten Vakbond (LSVb). Profielen vroeg hoe hogeschoolstudenten ermee omgaan.  

‘Een behoorlijke “back stab” actie’

Samuel (vierdejaars ruimtelijke ontwikkeling en planologie en minor citybranding WdKA): ‘De eerste paar jaar van mijn studie was het gelukkig niet nodig maar nu de inflatie steeds groter wordt, moet ik wel bij-lenen. Op dit moment zelfs maximaal. Natuurlijk ben ik blij met die basisbeurs maar de hoge rente die er nu aankomt, is eigenlijk wel een behoorlijke “back stab” actie. Er werd altijd geroepen dat we nauwelijks rente hoefden te betalen en nu wordt het ineens 2,6 procent. Ik heb het even uitgerekend, dat is voor mij toch tegen de duizend euro, die ik straks extra moet terugbetalen.

Ik probeer er maar zo min mogelijk aan te denken en er geen stress over te hebben. Het is gewoon zo. Anders kan ik mijn huur en mijn boodschappen niet betalen. Nog meer erbij werken lukt ook niet. Mijn studie gaat nu echt even voor.’

‘Ik ben nog steeds voordeliger uit dan in Engeland’

Poppy (tweedejaars fine arts, WdKA): ‘Een van de redenen om vanuit Ierland in Nederland te gaan studeren, was de lage rente op je lening. Daardoor kan ik mijn huur betalen. Dat is echt een voorrecht. Anders hadden mijn ouders moeten betalen en die zijn daar niet toe in staat. Die renteverhoging was wel een shock. Ik wist er ook helemaal niks van. Niemand had het me verteld, geen enkele vooraankondiging. Ik zag het online in mijn Duo-account en ik schrok me rot.

Ik heb nog niet uitgerekend wat dat voor mij precies betekent. Alsnog ben ik hier voordeliger uit dan in Engeland, maar aan het eind van mijn studie is het zeker een enorm bedrag. Maar goed, het kan niet anders, dus ik probeer er niet te veel aan te denken. Misschien wat harder werken en minder lenen. Als er een demonstratie wordt georganiseerd, doe ik zeker mee.’

‘Het voelt raar en oneerlijk’

Laurens (tweedejaars technische informatica): ‘Die basisbeurs die we nu krijgen, is natuurlijk wel fijn. Alleen het is voor mij lang niet genoeg om alles mee te kunnen betalen. Ik woon hier in Rotterdam op kamers. Daarom heb ik wel wat meer nodig. En dat leen ik bij. Vorig jaar en dit jaar weer.

Natuurlijk begrijp ik best wel dat ze iets meer rente vragen. Zeker nu die basisbeurs erbij is gekomen. Maar tegelijkertijd voelt het raar en oneerlijk, het betekent dat ik, als ik straks klaar ben, een veel hogere schuld heb. Ik ben er niet te veel mee bezig, dat levert alleen maar stress op. Af en toe zet ik wat opzij maar dat lukt niet heel goed. Erbij werken kan natuurlijk ook. Tegelijkertijd weet ik dat ik nu niet zo veel kan verdienen en later wel. Dan wordt geld minder waard. Dus dat houdt me ook wel weer tegen.’

‘Je relatie met geld wordt zo echt verstoord’

Anne (vierdejaars transformation design, WdKA): ‘Geld lenen wordt veel te makkelijk gemaakt. Je kunt gewoon zeggen: “ik wil nu geld” en dan staat het op je rekening. Daardoor wordt je relatie met geld en de waarde ervan verstoord. Geen goede start lijkt me, voor jonge mensen. Dus best dom dat de overheid dat doet. Er zijn ook zoveel studenten die maximaal lenen. Sommigen hebben het wel echt nodig maar anderen beleggen ermee en verdienen daar behoorlijk aan.

Zelf krijg ik een aanvullende beurs. Daar kan ik mijn huur van betalen. Verder werk ik naast mijn studie. Ik leen ook wel, maar dat probeer ik echt zo min mogelijk te doen. Soms is het even nodig omdat ik collegegeld moet betalen, maar daarna zet ik het bedrag ook weer omlaag. Ik heb gewoon geen zin in een grote schuld. Zeker nu met die verhoogde rente. Dat vind ik wel echt heftig. En zeker een reden op de straat op te gaan.’

‘Ik denk dat het heel veel stress oplevert’

Daphne (eerstejaars communicatie en multimedia design): ‘Zelf leen ik gelukkig niet en eigenlijk ken ik ook niet veel mensen die wel lenen. Ik woon nog bij mijn ouders en die wonen gelukkig in de buurt. Dan kán het ook. Voor mij is het nu dus nog een beetje ver van mijn bed. Maar als je verder weg woont, dan moet je haast wel lenen.

Natuurlijk is het superfijn dat de basisbeurs weer terug is. Maar tegelijkertijd, als je toch moet lenen, omdat je ouders het niet kunnen betalen, of omdat je ver weg woont en wel op kamers moet, dan word je nu wel keihard gestraft met die hoge rente. Op die manier wordt het wel heel makkelijk gemaakt om schulden te creëren. Ik denk dat dat ook heel veel stress oplevert. Zeker het vooruitzicht, dat als je je eerste baan hebt, je de eerste tien jaar bezig bent met afbetalen.’

‘Hoe kun je met zo’n hoge schuld straks aan een huis komen?’

Tim (tweedejaars Technische informatica): ‘Zelf leen ik niet. Ik woon in Spijkenisse bij mijn ouders. Dus mij persoonlijk raakt het gelukkig niet. Maar ik snap wel dat het voor studenten die wél lenen, een groot probleem is. Zeker nu met die krappe woningmarkt. Hoe moeten jonge mensen straks aan een huis komen, als ze al beginnen met zo’n hoge schuld?

Ik ken ze overigens zelf niet. Bijna iedereen blijft gewoon thuis wonen, als het even kan. Ik weet wel dat je met technische informatica best goed gaat verdienen, maar fijn is het niet als ik straks met een studieschuld mijn loopbaan begin. Voor mij reden om voorlopig nog maar even maar thuis te blijven wonen. Er is eigenlijk geen andere keuze. Ik zou niet zo snel de straat op gaan. Het staat toch wat verder van mij persoonlijk af.’

‘Ik heb nog niet uitgerekend wat het precies voor mij betekent’

Anouk (tweedejaars communicatie): ‘Vorig jaar betaalden mijn ouders alles maar vanaf dit jaar moet ik lenen. Daar baal ik natuurlijk wel van maar ik snap het ook. Wel vervelend dat die rente juist nu zoveel omhoog gaat. Zes keer zo veel bijna. Ik ben er ook best boos om. Ze weten toch dat alles duurder wordt en dat het voor jongeren nu al niet te doen is om een huis te vinden. Een nog hogere studieschuld helpt natuurlijk niet mee.

Ik heb nog niet uitgerekend wat het precies voor mij betekent. Als ik dat doe, krijg ik alleen maar nog meer stress. Ik moet er zeker bij gaan sparen. En minder uitgeven. Maar dan nog moet ik er rekening mee houden dat ik vanaf mijn eerste echte salaris meteen moet aflossen. Ik wil er graag zo snel mogelijk van af zijn.’

Tekst en foto’s: Sanne van der Most

Volg ons op Instagram