Introductieactiviteiten zijn er om de studie en de school te leren kennen. Maar ook elkaar. De opleiding accountancy gebruikte daar een spelochtend voor. In eerste instantie had niet iedereen daar zin in.

Er wordt wat gelachen, her en der is nog wat onwennigheid te zien. Een kleine 150 eerstejaars accountancy zijn zojuist in groepjes van vier of vijf opgedeeld. Als eerste introductieactiviteit moeten ze deze ochtend aan allerlei spellen meedoen. Het gebeurt allemaal op het terrein van Buitenplaats, vijftien minuten lopen van metrostation Vlaardingen West.

‘Aan de zijkant, aan de zijkant!’

Bij het Jenga-spel met grote blokken wordt de eerstejaars die aan de beurt is luid aangemoedigd. ‘Aan de zijkant, aan de zijkant! Loslaten!’ Maar helaas, de stapel blokken stort toch ter aarde. ‘Aàh, ààh…’

Eliam van het verliezende team vertelt dat hij ‘niet superveel zin’ had in vandaag. ‘Maar we zullen wel zien, ons team is wel leuk’. We hebben nog niet alle spellen gedaan, vult Armi aan. ‘Je ziet dat sommigen heel competitief zijn; met vrienden had ik dit wel leuk gevonden. Ik begrijp natuurlijk dat dit wordt gedaan om met elkaar kennis te maken.’

Even later, nadat ze het touwtrekken hebben verloren, uit Armi nog eens zijn lichte onvrede. ‘Hoe eerder we naar huis kunnen, hoe beter. Waarom is er geen barbecue?’

Hun teamgenoot uit Dordrecht staat aan het begin van de dag evenmin hard te juichen. ‘Ik heb anderhalf uur in de file gestaan. Pas vanaf 1 september hebben we onze studenten-ov.’

‘Natuurlijk doen we mee om te winnen!’

Bij een hindernisbaan waar je door een stellage moet stappen, hinkelen, rennen en vuur moet aansteken, is er wat meer enthousiasme. ‘Ik vind deze buitenactiviteit wel een interessante keuze voor accountancy: zo zijn wij ook een keer buiten.’ Een ander lid van dit fanatieke team vertelt enthousiast dat ze al twee spellen hebben gewonnen. ‘Natuurlijk doen we mee om te winnen!’

Dat laatste blijkt als ze bij het – met bamboestokken  en elastiek – bouwen van een hoge constructie nog even afkijken bij het vorige team. ‘Heb je nog tips’, vraagt een lid van het fanatieke team. ‘Je moet twee elastieken gebruiken’, krijgt hij als antwoord. Met de stokken wordt er een soort piramide gemaakt, met daarboven meerdere stokken aan elkaar, zodat het één lange spriet wordt. ‘Dat gaat nooit werken! Misschien moeten de stokken van de piramide verder uit elkaar’, roept een van de teamleden fanatiek. Als-ie dan toch blijft staan, en de constructie hoger is dan die van het concurrerende team, volgt er gejuich. Trots laat het team zich op de foto zetten door een docent.

‘Wat is huppelen?’

Terug bij ‘Team geen zin’. ‘Dit was wel leuk’, vertelt Armi nadat hij met z’n team een spel deed dat niet om kracht of snelheid ging. Maar ja, nu volgt er een spel met rennen, achteruitlopen en huppelen. ‘Wat is huppelen?’ willen meerdere eerstejaars weten. De spelleider besluit dat de studenten die het weten, als eerste mogen. Ook om het voor te doen. ‘Team geen zin’ (inmiddels ‘Iets meer zin’) verliest het ren- en huppelonderdeel maar krijgt nog een bonuspunt omdat ze als eerste vuur hebben weten aan te steken.

De Dordtenaar uit het team kijkt ondertussen geïnteresseerd naar de hoogste bamboeconstructie bij een van de andere teams. ‘Het werkt beter als je veel elastieken gebruikt’, concludeert hij.

Kletsen en lachen

Het is pauze, tijd om even te zitten. Bij ‘Team fanatiek’ wordt nog even nabesproken. ‘We hadden zo’n bamboestok moeten pakken’, grapt een van hen, wijzend naar een hele lange bamboestok die niet bij het spel hoort. Er wordt, bij de meeste teams, met elkaar gekletst en gelachen. Meer dan aan het begin van de dag.

‘Toen ze hier vanochtend het terrein op kwamen lopen, de meesten in hun eentje, zag je het ongemak’, vertelt een docent desgevraagd. ‘Maar in een paar uur gaat het ongemak over in het hebben van een of meerdere maatjes. Dat heb je zelf natuurlijk ook als je ergens naartoe gaat waar je niemand kent.’

Tekst en foto’s: Jos van Nierop

Volg ons op Instagram