Hogeschoolstudenten gaan alle kanten op. Profielen is nieuwsgierig hoe het nu met ze gaat, wat ze op de HR hebben geleerd en of ze misschien iets hebben gemist. Kenville Kleinmoedig (29) studeerde international business management, belandde als voortrekker van de internationale studenten in de medezeggenschap en is GroenLinks-PvdA-kandidaat voor de Europese verkiezingen.

In 2017 kwam je van Curaçao naar Nederland om te gaan studeren. Waarom koos je voor de Hogeschool Rotterdam?

‘Ik had me op het internet goed verdiept in de verschillende scholen en besloot dat de Hogeschool Rotterdam het beste voor mij was omdat ik hier ook buitenlandse ervaring kon opdoen.’

Je werd al snel actief in de Nederlandse politiek. Daarbij viel je keuze op GroenLinks. Waarom die partij?

‘In Curaçao was ik lid van het sociaaldemocratische Partido MAN, dus ik wilde in Nederland wel een soortgelijke ideologie volgen. Dan heb je in mijn ogen twee keuzes: GroenLinks of de PvdA. De SP is natuurlijk ook sociaal bewogen, maar die hebben toch wat minder oog voor de eilanden. Doordat ik op Curaçao mijzelf al flink inzette voor natuurbehoud, bijvoorbeeld door strandopruimingen te organiseren, kreeg GroenLinks de voorkeur.’

Waar komt dat politieke engagement eigenlijk vandaan?

‘Dat is al op jonge leeftijd ontstaan. Toen ik tien jaar oud was, ging ik met mijn moeder naar de kapper en zag ik aan de overkant van de straat een dakloze vrouw, waar het duidelijk niet goed mee ging. Ik vroeg aan mijn moeder: “Waarom helpt niemand haar?” Later kwam ik er via via achter dat ze haar partner en kinderen was verloren bij een auto-ongeluk; daarna was haar leven ingestort. Ik heb toen een brief naar de overheid gestuurd en ondanks dat ik nooit een reactie heb gehad, heb ik begrepen dat ze door overheidsinstanties weer op de been is geholpen. Dat was hét moment dat ik me realiseerde hoe belangrijk een goede overheid is voor de gewone mensen. Zoiets kan namelijk ons allen overkomen en niet iedereen heeft een familie of sterke vriendengroep die je uit de ellende kunnen halen.’  

Voor de gemeenteraadsverkiezingen van 2022 was je campagneleider van de GroenLinks Rotterdam en lijstduwer. Wilde je niet de raad in?

‘Nee, want ik had toen al het idee dat ik uiteindelijk naar het Europees Parlement wilde. Daarom ben ik na mijn hbo-opleiding op de hogeschool ook European Governance aan de Universiteit Leiden gaan studeren. Kijk, op gemeentelijk en landelijk niveau moet je altijd met je partij een meerderheid hebben om iets te kunnen veranderen. Op Europees niveau kan één parlementariër al een groot verschil teweegbrengen.’

Je bent nu ook voor jezelf campagne aan het voeren, want je wilt op voorkeursstemmen naar Brussel. Is dat leuk om te doen?

‘Jazeker. Ik hou van gesprekken voeren met anderen. Wat kunnen we samen bereiken? Tijdens zo’n campagne kom je mensen tegen die je normaal nooit zou spreken omdat ze niet in jouw leef- of werkbubbel zitten. Die andere standpunten begrijpen, helpt je verder in het debat en brengt je dichter bij je uiteindelijke doel.’

Wat is de belangrijkste les die je op de hogeschool hebt geleerd?

‘Leren om geduldig te zijn! In mijn tweede jaar werd ik lid van de instituuts medezeggenschapsraad van de Rotterdam Business School en de jaren daarna werd ik lid van de centrale medezeggenschapsraad en studentvoorzitter en vicevoorzitter van de centrale medezeggenschapsraad. Bij een instantie als de cmr heeft iedereen hetzelfde doel: de school beter maken voor studenten en docenten. Toch heeft iedereen andere prioriteiten. Er is veel geduld voor nodig om in gesprek te blijven over elkaars standpunten om tot een beter besluit te komen. Dat heb ik echt moeten leren. Soms wil je iets meteen gedaan krijgen, maar je moet mensen meekrijgen en dat kost nu eenmaal tijd. Zelfs binnen politieke partijen zijn er verschillende visies over hetzelfde beleid.’

Wat heb je gemist tijdens jou periode op de hogeschool?

‘Iets dat ik uiteindelijk zelf heb kunnen veranderen: meer internationale studenten in de medezeggenschapinstituten. Toen ik op de hogeschool begon was er nauwelijks interesse vanuit die groep, hoewel het er rond de drieduizend waren. De reden: de voertaal was Nederlands. Ik heb een initiatiefvoorstel gedaan om een tolk en vertaler bij de vergaderingen te laten zijn en dat is destijds ook aangenomen. Ik heb een politieke partij binnen de hogeschool opgericht, genaamd Progressive Student Union. Hiermee hebben we in de cmr vier van de tien zetels weten te bemachtigen voor internationale studenten.’

Wat wil je bereiken als Europarlementariër?

‘Ik wil dat de jonge generatie ook een stem krijgt in de Europese Unie. Jongeren worden namelijk vergeten in de besluitvorming, wat logisch is, want de gemiddelde leeftijd van een Europarlementariër is 53 jaar. Problemen als huisvesting en het feit dat niet alle mbo- en hbo-diploma’s in alle Europese lidstaten erkend worden, wordt amper besproken, laat staan aangepakt. Terwijl dit toch belangrijk is, voor starters en net afgestudeerden.

‘Daarnaast hoop ik dat ‘Europa’ ook meer gaat leven in Nederland. De Europese Unie is voor velen nog steeds een ver-van-mijn-bed-show. Dat hoort volgens mij bij de taken van een Europarlementariër: zorgen dat de politiek makkelijker en een stuk laagdrempeliger wordt zodat degenen die niet zoveel over Europese besluitvorming weten, beseffen dat het hen ook aangaat. We zijn tenslotte allemaal Europeanen.’ 

Tekst: John den Braber
Foto: Wardie Hellendoorn

Profielen, het onafhankelijke nieuwsmedium van de Hogeschool Rotterdam, deelt wekelijks artikelen op Linkedin. Ben jij onze nieuwe connectie?