Blog Sterre: De finish is in zicht maar voelt onbereikbaar
Blog van SterreGepubliceerd: 1 week ago
| 
|
Yoeri is in 2023 afgestudeerd aan de opleiding civiele techniek en volgt nu de master Shipping and Transport. Daarnaast is hij cmr-lid. Zijn favoriete hobby is zeilen en hij schrijft in zijn Profielenblogs graag hoe het zeilen hem helpt met het laten uitkomen van zijn toekomstplannen.
Ik weet nog wel wat mijn ouders zeiden toen ik naar de Hogeschool Rotterdam ging: ‘Je bent maar een nummertje!’ Letterlijk, want mijn studentnummer is 0889701. Maar naast dat ik een nummertje ben, ben ik ook maar een cijfertje.
Welk cijfertje ben jij? Als ik in Osiris kijk ben ik een 6,957. Maar waar heb ik het nou eigenlijk over? Natuurlijk, de ‘cijfercultuur’ die al wel vaker onder vuur heeft gelegen! Via het Profielen Panel is toen al eerder om mijn mening gevraagd. Maar nu dacht ik dat het eens tijd werd om hier een blog aan te besteden, want tijdens mijn studieloopbaan heb ik best wat vreemde dingen over onze beoordelingen ontdekt.
Want we denken natuurlijk dat we met een cijfer van 1 tot en met 10 op een heel duidelijke manier iemands niveau kunnen beoordelen. En voor tentamens kan dat ook wel. Een toets is bijvoorbeeld 90 punten. Heb je niets goed heb je een 1,0 en heb je de volle 90 punten gehaald dan heb je een 10,0. Klinkt simpel, maar hoe doe je dat met opdrachten?
Want laten we eerlijk zijn: wie van mijn lezers hier heeft ooit een 10 gehaald voor een ingeleverde opdracht? Ikzelf toevallig voor mijn reflectieverslag van mijn tweede stage. Maar dat was ook echt omdat het perfect was, en ik een beoordelaar had die ook tienen durft uit te delen. De meeste andere docenten zijn daar wat voorzichtiger mee. Perfectie bestaat in hun ogen niet, dus geven ze een 9.
Ik zit zelf in het College van Beroep voor de Examens, en dat betekent dat je mij kunt tegenkomen als je in beroep gaat tegen je examencommissie. Voor een zitting kreeg ik stukken aangeleverd van een scriptiebeoordeling. In het beoordelingsformulier vielen mij twee dingen op. De minimale score was een 5,0 en de maximale score was een 9,0. Toen ik dat opmerkte zei de examencommissie dat het mogelijk was om 1,0 punt extra toe te kennen als de student heel bijzonder gepresteerd had. Oké, dat nam ik dan maar aan. Maar toch voelde het vreemd.
En welke studenten kom ik het meeste tegen in het College van Beroep voor de Examens? Je raadt het al, de studenten die ergens tussen een 5,0 en een 5,5 hebben gehaald. Net geen voldoende dus. En hoewel hun klachten meestal ongegrond zijn, snap ik ze ergens wel. Want wat doet een student met een 5,5 nou eigenlijk beter dan zijn klasgenoot met een 5,4? Niet veel, maar het is toch een verschil tussen slagen en niet slagen.
Als je het mij vraagt zouden we terug moeten naar een simpeler beoordelingssysteem. Eentje die ik al voor sommige keuzecursussen en SLC had. Juist, het OVG-systeem! Door studenten simpelweg een Onvoldoende of een Voldoende te geven (met feedback uiteraard) voorkom je dat eeuwige gezever over studievertraging door 0,1 punt verschil. Plus dat je extra gedreven studenten kunt belonen door een G uit te delen, zonder als docent de doodsangst te hebben dat je misschien wel een 10 moet geven …
De redactie waardeert het als je onder je eigen naam reageert.
Lees hier alle details over onze spelregels.
Maar wat als je na je HBO opleiding door wilt studeren aan een master? Vaak stellen ze wel een eis dat je minimaal 7 of 7,5 gemiddeld moet staan.
Denk je niet dat als je een systeem hebt gebaseerd op OVG, je net zo veel aanvragen krijgt, zo niet meer, omdat mensen het oneens zijn met de ‘onvoldoende’ beoordeling? Het verschil tussen een 5,4 en een 5,5 is niets meer dan die grens, als je een O geeft moet je ook uit kunnen leggen waarom dat geen V was.
Ik kan je ook beloven dat het het fundament van je aanklacht niet oplost, je verandert de taal alleen van ‘Ik ben maar een cijfertje’ naar ‘Ik ben maar een labeltje’. Kan hard aankomen als je labeltje ‘Onvoldoende’ is, het kan gevoelsmatig ook veel uitmaken of je jezelf een 1 voelt of een 5.
Ook al kunnen we erkennen dat een objectieve beoordeling niet bestaat, zijn er verschillen in hoeveel subjectiviteit er bij komt kijken. Waar het op neer komt is dat je beoordelingsmodel en bijbehorende criteria in orde moeten zijn. Als je een enkele beoordeling hebt, kan ik me voorstellen dat je niet kan verantwoorden waar die ene tiende punt verschil vandaan komt. Een collega-docent drukte het eerder dit jaar bij zijn rubric duidelijk uit, ‘een verschil tussen een 6 en een 7 kan ik uitleggen, tussen een 6 en een 6.5 niet”.
Als je een samengestelde beoordeling hebt, is dat tiende verschil de uitkomst van de deelwaarden en kan je binnen die deelwaarden beter uitleggen waarom een student een punt meer of minder heeft gescoord.
Ik moet zeggen dat een beoordelingsmodel waarbij een 5 het minimum is en een 9 het maximum, wel heeeeeel bijzonder vind. Dit lijkt op de ‘four point scale’ trope, waarbij mensen een beoordelingsmodel aanhouden wat gericht is om een verwacht gemiddelde te halen en je 50% score kan halen op iets wat eigenlijk totale troep is onder het mom van ‘het is nog steeds een scriptie’.