Buiten is het koud en ligt er zelfs sneeuw, binnen is het warm en gezellig. Vierdejaars communicatiestudent Lindsey Zimmerman organiseerde maandag een druk bezocht dak- en thuislozendiner in hartje Rotterdam. Op die avond kunnen ze ‘zich weer even mens voelen’ en genieten van een leuke avond en lekker eten.

Een amuse van breekbrood met kruidenboter, tomatensoep, een halve kip met krokante frietjes of broccoli met bimi en Parmezaanse kaas. Als nagerecht bananenbrood met ijs. De kok heeft flink zijn best gedaan en als het diner wordt geserveerd is het even stil. ‘Een geweldige actie’, vindt Hakim. ‘Het zijn zware tijden hoor, met die kou en het vinden van een slaapplaats. Ik ben blij dat ik bij het Leger des Heils terechtkan. Toch blijft het zwaar, zeker in deze tijd. Maar vanavond is het feest. Het is hier warm en gezellig. En zo’n lekkere maaltijd krijg ik niet iedere dag. Fijn dat er mensen zijn die zoiets voor ons doen.’

Weg uit de dagelijkse sleur

Aan tafel zit ook Erwin, begeleider bij het Leger des Heils. ‘Ik vind het een heel mooi gebaar. We zijn met een groepje bewoners aangeschoven en vanavond gaan we lekker genieten. Even weg uit de dagelijkse sleur en iets gezelligs doen. Voor veel van deze mensen is dat niet vanzelfsprekend.’

‘Zodra het nieuwe jaar aanbreekt, verdwijnen de liefdadigheidsacties vaak als sneeuw voor de zon.’

Voor Lindsey zijn het dé drijfveren om vanavond dit diner te organiseren. ‘Waar wij met het inluiden van het nieuwe jaar starten met onze goede voornemens, breekt er voor veel dak- en thuislozen een onzekere periode aan’, vertelt ze. ‘Tijdens de warmte van de feestdagen lijkt iedereen te denken aan de medemens maar zodra het nieuwe jaar aanbreekt, verdwijnen de liefdadigheidsacties vaak als sneeuw voor de zon. De bijtende kou, de eenzaamheid en de wanhoop blijven gewoon bestaan. Daklozen vallen terug in een diep gat, waar ze de warmte en liefde die zij juist zo hard nodig hebben, moeten missen. Op straat worden ze met een schuin oog aangekeken. Maar vanavond worden ze echt gezien en kunnen ze zich weer even mens voelen en genieten van uit eten gaan.’

Geen plek om naartoe te gaan

In haar studie communicatie aan de Hogeschool Rotterdam, volgt Lindsey de externe minor ‘Project van je leven’, aan de Hogeschool Utrecht. ‘Daarbij mag je een half jaar je passie volgen’, vertelt ze. ‘Die van mij is regelen en organiseren en iets doen voor de maatschappij. Vorig jaar was ik bij een lunch voor dak- en thuislozen – waar ik geld voor had ingezameld – en dat was een echte eyeopener voor mij. Er waren mensen bij van mijn leeftijd en mensen die gewoon een baan hadden, maar geen plek om ’s avonds naartoe te gaan. Daar schrok ik zo van en dat was een van de redenen om dit dak- en thuislozendiner te organiseren.’

Ze heeft het vrijwel alleen gedaan: ‘De organisaties voor dak- en thuislozen – Leger des Heils, CVD en Pauluskerk – hebben de bezoekers uitgenodigd. En ik ben ondersteund door de coaches van de minor, maar dan vooral bij het reflecteren; de praktische organisatie heb ik in mijn eentje gedaan.’ Daar hoorde ook het vinden van sponsors bij: de sfeerverhogende versiering van de Ballonnenbar (Lindsey: ‘Het werd hierdoor echt een feestje!’), mooie goodie bag samenstellen en entertainers die belangeloos meewerkten.

Iedereen zijn eigen verhaal

Gezien worden ze deze avond zeker, en in het zonnetje gezet. Zo konden de genodigden naast het heerlijke diner ook genieten van optredens van dj Valentino én zangeres Marise. Daarnaast organiseerde Lindsey een kledingmarkt in de kelder van de locatie. De genodigden kunnen er kledingstukken uitkiezen. ‘Echt een soort winkel dus, er hingen splinternieuwe jassen bij’, aldus Lindsey.

‘Ik zie mezelf niet als dakloos, maar als adresloos’

En dan zijn er nog de complimentenmakers die alle tafels afgaan, een praatje maken met de gasten en ze vervolgens een complimentje op papier geven. ‘Je hebt een stralende lacht en veel energie’. Die mag Guleed in zijn zak steken. ‘Ik zie mezelf niet als dakloos, maar als adresloos’, zegt hij. ‘Dat is een groot verschil hoor. Adresloos kan iedereen worden, als het even tegenzit in het leven. Iedereen is anders.’

Glenn denkt er ook zo over. Ruim vijftien jaar leefde hij op straat en inmiddels wordt hij begeleid naar een eigen huis. ‘Iedereen heeft zijn eigen verhaal. Dat zie je vanavond ook. Bijzonder om de verhalen te horen. Ik kijk om me heen en ik denk bij al die mensen ‘ben jij ook dakloos?’ Je ziet het echt niet altijd aan iemand. Het is echt een survival en je redt het alleen als je jezelf bent. Eerlijk en oprecht naar anderen. Alleen dan kom je de juiste mensen tegen. Dat heb ik altijd gedaan en daarom ben ik er nu nog. De toekomst is mooi en ik heb er weer zin in.’

Afscheid met een goodie bag

Als de avond ten einde loopt, maakt Lindsey de balans op. ‘Ik ben supertevreden’, zegt ze. ‘Toen de gasten binnenkwamen, zag ik direct een twinkeling in hun ogen. “Is dit echt voor mij?” leken ze te denken. De liefde en gastvrijheid voelt overweldigend voor ze. Sommigen zijn eerst afwachtend en blijven een beetje op de achtergrond. Maar later zie je ze toch uit hun schulp kruipen om een praatje te komen maken of de dansvloer op te stappen. Dat vind ik ontzettend mooi om te zien.’

Met een goed gevulde maag én een goodie bag met verrassingen van sponsors Bram Ladage, Alexanderhoeve en de Coffee Company gaan de gasten aan het eind van de avond weer naar buiten. Missie geslaagd.

Tekst en foto’s: Sanne van der Most

Volg ons op Instagram