De hogeschool mocht een huismeester niet op staande voet ontslaan, oordeelt de kantonrechter. De werknemer loog, vond de hogeschool, maar voor een werknemer in de problemen geldt een zorgplicht, oordeelt de rechter. 

‘Jitse’ is ten onrechte ontslagen en krijgt daarom van de rechter een smak geld mee, maar hij is zijn ‘superleuke’ werk als huismeester op de Willem de Kooning Academie kwijt. ‘Ik kon juist heel goed met die alternatieve studenten’, blikt hij terug.  

Niet rancuneus

Ondanks de fouten die de hogeschool volgens hem heeft gemaakt, klinkt hij in de gesprekken die we voor en na de rechtszaak voeren niet rancuneus. ‘Ik neem de hogeschool niets kwalijk’, herhaalt hij keer op keer. Dat komt omdat hij zelf al zoveel fouten heeft gemaakt. Hij hoopt wel dat de HR van deze zaak kan leren. 

Vorig jaar meldde ‘Jitse’ zich ziek, vertelt hij. De combinatie van fulltime werk en de zorgen voor zijn zwaar depressieve vriendin trok hij niet meer. Volgens hem stelde ook zijn huisarts vast dat hij depressieklachten had.  

Toch bleef hij op verzoek van zijn baas op halve kracht werken: er was een personeelstekort en hij voelde te veel loyaliteit naar zijn werk om gewoon thuis te blijven zitten. Dat had hij niet moeten doen: de stress nam toe en zijn klachten verergerden, zegt hij.  

Wel vroeg hij om een gesprek met een bedrijfsarts, ook per e-mail. In plaats daarvan kreeg hij een re-integratiecoach. Toen hij na een aantal maanden eindelijk een bedrijfsarts sprak, liet die hem gelijk stoppen met werken. 

Problemen bestrijden met drank en drugs

Jitse vertelt dat hij zijn problemen tijdens zijn depressieve periode heeft bestreden met drank en drugs. ‘Speed en wodka, dat houdt elkaar in evenwicht’, legt hij uit. ‘Ik heb nooit onder invloed gewerkt, dat vind ik wel een belangrijk punt. Maar goed, de bedrijfsarts stuurde me naar een interventiecoach en die bleef er maar op hameren dat ik naar een afkickkliniek moest gaan. Dat zou me duizenden euro’s kosten en mijn depressieve vriendin zou dan alleen thuis zitten. Dus dat wilde ik niet.’ 

Jitse zat in zijn ogen compleet vast: hij kon niet meer werken, kon niet naar een afkickkliniek en kon daardoor dus ook niet re-integreren. Inmiddels is hij al een tijdje clean, zegt hij opgelucht, hij is zijn leven weer aan het oppakken, maar op dat moment was hij er behoorlijk slecht aan toe. 

Serieuze waarschuwing

Zo kon hij begin dit jaar nauwelijks uit zijn woorden komen tijdens een gesprek met een re-integratiecoach en een jurist van de hogeschool. Ze vonden hem er niet goed uitzien, mailden ze hem achteraf. Een belangrijke mail: de rechter ziet het als bewijs dat de HR zag dat Jitse serieuze problemen had.  

Jitse vergeet daarna twee afspraken. De hogeschool stuurt daarom een serieuze waarschuwing: we gaan een deel van je loon inhouden. En dan komt hij op een gesprek dat ineens zijn laatste blijkt te zijn: hij wordt op staande voet ontslagen. Waarom? 

De hogeschool claimt dat hij heeft gelogen. Hij had gezegd dat hij een intakegesprek had gevoerd met de afkickkliniek, maar na controle bij die kliniek bleek er niets van waar. Jitse zegt dat hij wel degelijk een telefonisch intakegesprek heeft gevoerd, ‘van een uur’. Hij heeft het bij dat ene gesprek gelaten, stelt hij, omdat hij het geld niet had voor een afkickkliniek en zijn vriendin niet in de steek wilde laten.  

Zwaardere zorgplicht

Dat de hogeschool teleurgesteld is over het resultaat van het re-integratietraject kan de rechter zich goed voorstellen. Maar waarom kan de hogeschool dat niet verder onderbouwen met een beoordeling van het traject door het UWV? Bovendien heeft de werkgever ‘bij problematiek rondom ziekte’ een ‘zwaardere zorgplicht richting werknemer’, meent de rechter. Dat de hogeschool na de aangekondigde loonstop ineens besloot tot ontslag op staande voet gaat daarom te ver. 

De hogeschool moet bijna vijftienduizend euro betalen aan Jitse. Die wil graag nog één boodschap meegeven aan de HR: ‘Eigenlijk vind ik dit het belangrijkste: als iemand zich ziekmeldt, moet dat serieuzer worden genomen. Schakel sneller een bedrijfsarts in ofzo. Dat had in dit geval veel ellende kunnen voorkomen.’ 

HR: Procedures en maatwerk

De hogeschool laat in een reactie weten zich niet te herkennen in het geschetste beeld. ‘Uitval, ziekte, ontslag zijn, net als alles wat mensen aangaat, precaire zaken waar zorgvuldigheid een groot goed is’, antwoordt een woordvoerder. ‘Om deze zorgvuldigheid ook te borgen, werken wij – zoals je van een organisatie met onze omvang mag verwachten – volgens procedures.’ Echter, iedere individuele situatie is anders en van andere factoren afhankelijk; daarom blijft dit – ondanks procedures – maatwerk.’

De HR meldt dat het verzuimproces zorgvuldig is ingericht (conform de Wet Poortwachter) ‘met daarbij aandacht voor het welzijn van onze medewerkers; waarbij nazorg ook belangrijk is. De hogeschool streeft ernaar om het goede werkgeverschap altijd te borgen en het is heel spijtig wanneer dat niet zo ervaren wordt.’

De echte naam van Jitse is bij de redactie bekend.

Tekst: Olmo Linthorst 
Beeld: Demian Janssen

Volg ons op Instagram