De Hogeschool Rotterdam heeft sinds eind jaren ’80 tienduizenden studenten opgeleid. Sommige van hen kwamen terug als docent of zagen hun kinderen in hun voetsporen treden als HR-student. Drie ‘hogeschoolfamilies’ vertellen over hun al dan niet gedeelde ervaringen. In deel 2: Steph en Binck Lausberg, vader en zoon.

Wat is jullie relatie met de Hogeschool Rotterdam?

Steph: ‘Een hele lange! Ik begon hier in 1988 als student bedrijfseconomie. Daarna ben ik een tijdje in het bankwezen terechtgekomen, maar toen we daar met maatschappelijke, financiële voorlichtingsprojecten gingen werken ben ik weer bij de hogeschool beland en parttime docent geworden. Uiteindelijk heb ik in 2019 besloten om de financiële wereld achter mij te laten en fulltime aan de slag te gaan als opleidingsmanager van de Career Academy.’

Binck: ‘Ik zit nu in het tweede jaar van de pabo. Dus ik heb nog twee jaar te gaan.’

Heeft je vader een rol gespeeld in de keuze voor de HR?

Binck: ‘Deels was het een bewuste keuze om na de middelbare school naar de hogeschool te gaan omdat mijn vader hier werkt. Maar het voelde vanaf de eerste kennismaking ook meteen goed, dat was toch de belangrijkste reden voor mijn beslissing.’

Is het bijzonder dat jullie op dezelfde school studeren en werken?

Steph: ‘Het is vooral heel leuk en grappig dat je elkaar weleens tegenkomt.’ Binck: ‘Soms moet mijn vader op dezelfde locatie zijn als ik en dan kan ik met hem meerijden. Dat is ook wel handig.’

Hebben jullie het thuis vaak over wat er op school gebeurt?

Steph: ‘Absoluut. Maar dan vooral in de rol vader-zoon, als het bijvoorbeeld even niet zo lekker loopt en advies nodig is. Uiteraard weet ik hoe de hazen lopen bij procedures zoals herkansingen. Wij hadden in de kerstvakantie helaas een overlijden van een van de opa’s. Dan is het voor mij relatief makkelijk om mijn zoon uitgeschreven te krijgen voor een toets.’

Binck: ‘Het is natuurlijk makkelijk om een lijntje naar hogerop te hebben, omdat mijn vader mensen kent. Daar maak ik verder geen misbruik van hoor, maar het is wel handig. Verder hebben we inderdaad vooral normale vader-zoongesprekken als het over mijn opleiding gaat.’

Wat heb je in jouw tijd zien veranderen en wat hoop je dat juist nooit verandert?

Steph: ‘In mijn studententijd was het nog weleens rommelig, veel gedoetjes. Tentamenroosters die niet klopten bijvoorbeeld, waardoor je het verkeerde vak had voorbereid. Nu zie ik mijn collega’s veel energie stoppen in het zo professioneel mogelijk maken van alles wat met de studie te maken heeft. Ik hoop dat de hogeschool altijd zo toegankelijk en laagdrempelig voor studenten en docenten blijft als nu. Het is een grote, maar platte organisatie, waar voor de studenten de managers – en zelfs de directie – altijd beschikbaar zijn voor problemen, klachten of adviesvragen.’

Tekst: John den Braber
Beeld: Frank Hanswijk
Beeldbewerking: Demian Janssen

Lees ook deel 1 uit deze serie:

Volg ons op Instagram