Spelletjes doen op de hogeschool, kan dat? Jazeker. Het brengt mensen samen, is het idee van de mediatheekmedewerkers die op locatie Museumpark een bordspellenmiddag organiseerden. Met studenten en medewerkers van verschillende opleidingen, nootjes en een omgevallen flesje cola werd het al snel gezellig.

‘Ik ben er niet mee opgegroeid maar vind spelletjes erg leuk om te doen’, zegt Rebekka, student Ad software management. Ze is een van de vijftien personen, zowel studenten als medewerkers van de HR, die is afgekomen op de bordspellenmiddag van de mediatheek. Een middag met allerlei spelletjes, frisdrank, snoep, nootjes en chips.

‘Ik vind het ook leuk om andere mensen te ontmoeten’, vult Rebekka aan. Nog geen paar minuten later zit ze met drie anderen aan tafel voor het spel ‘Just One’. Al spelend worden er grappen gemaakt, wordt er met elkaar gedold. De sfeer zit er meteen in.  

Het spel lijkt een variant op het vroegere tv-spel ‘Wie ben ik?’. Op een bordje staan vijf woorden, de speler die aan de beurt is ziet de woorden niet en moet zeggen of hij het eerste, tweede, derde, vierde of vijfde woord gaat raden. Vervolgens moeten de andere spelers op hun bordje een woord schrijven dat hint naar dat bewuste woord.

Multimeter, drilboor en knijptang

Aan de hand van de hints moet de speler die aan de beurt is het woord raden, iets wat docent elektrotechniek Joris meteen lukt. Dat doet hij nadat medespelers Rebekka, Lars (student lerarenopleiding geschiedenis) en Bridget (elektrotechniek) ‘multimeter’, ‘drilboor’ en ‘knijptang’ hebben opgeschreven. ‘Gereedschap’, roept Joris. ‘Exact’, reageert een van de anderen.

Het volgende woord is ‘couscous’. Als Joris ‘Maroko’ opschrijft, wijst Lars hem snel terecht. ‘Het is met twee k’s, hè!’. Rebekka is aan de beurt en denkt dat het antwoord ‘woestijn’ is. Helaas. Maar, vertelt ze, ‘couscous is echt heel lekker’.

Van het schaakbord naar Azul

Aan een andere tafel zit Yoeri (masterstudent shipping & transport) met een schaakbord waarop alle stukken zijn gezet. Geen van de andere aanwezigen kan schaken, en dus verkast de masterstudent ietwat teleurgesteld naar een tafel waar Azul wordt gespeeld, een spel met kleine tegeltjes die je op een bepaalde manier op een bord moet leggen. Om daarna zelf punten te scoren, of om anderen te benadelen.

Oeps, daar valt een flesje cola om, en over het spelbord. In alle rust – de spelletjesfanaten zijn blijkbaar erger gewend – worden er doekjes gehaald en de cola wordt van het bord gedept. We kunnen door. Yoeri is echter ietwat afgeleid als een nieuwe spelletjesliefhebber de mediatheek komt binnenlopen. ‘Kun je schaken?’, vraagt hij aan de nieuwkomer.

Het antwoord is bevestigend en een potje met Fin (student elektrotechniek) volgt mogelijk later, als de verslaggever weer vertrokken is. ‘Schaken is lang geleden voor mij, maar vroeger kon ik het wel een beetje’, zegt Fin. ‘Bordspellen zijn wel altijd mijn ding geweest. Ik zit in het bestuur van studievereniging Volta en in de gang op locatie Academieplein organiseren we weleens spelletjesmiddagen. Dan komen er zo’n 25 studenten.’

Evalien werkt bij de mediatheek en heeft thuis zo’n 150 bordspellen. Ze is vanmiddag een van de organisatoren en ook de persoon die de spelregels van de verschillende spellen uitlegt. ‘In de coronatijd organiseerde ik voor collega’s een speelkwartier met digitale bordspellen, met een klein groepje hebben we dat doorgezet.’ Evalien was bang dat ze vanmiddag misschien alleen met haar directe collega’s spelletjes zou gaan doen maar ‘het valt reuze mee’, zegt ze over de opkomst.

Mensen samenbrengen

De mediatheek heeft en leent educatieve spellen uit, maar de collectie is ook uitgebreid met ‘lichtere dingen’, vertelt Evalien, die aangeeft dat studenten ook op andere moment in de mediatheek een bordspel mogen komen spelen. ‘We vinden het ook goed om mensen samen te brengen, en je ziet: dat gebeurt hier vanmiddag.’ De bordspellenmiddag is er voorlopig elke eerste dinsdag van de maand.

Merel (student lerarenopleiding natuurkunde) gaat er de volgende keer waarschijnlijk weer bij zijn. ‘Voor de gezelligheid, en ik vind spelletjes ook echt leuk’, vertelt ze terwijl ze het spel ‘Sushi Go!’ uitlegt aan mediatheekmedewerker Krishne. Het gaat over stapeltjes kaarten doorgeven, onthouden welke kaarten dat zijn en kiezen welke kaarten je eruit moet halen. ‘Begrijp je het’, vraagt de student. ‘Niet helemaal’, moet Krishne bekennen.

Merel vertelt dat ze niet snel zelf een spel met iemand gaat spelen maar als iemand, of in dit geval de mediatheek, het aanbiedt is ze er wel voor te porren. ‘Ik vind het echt leuk. Anders ga je toch als vanzelf naar een film kijken. Dat vind ik toch minder.’

Pakweg twintig minuten en ook een paar rondes later in ‘Sushi Go!’ zitten Krishne en Merel al wat beter in het spel. ‘Je moet er toch een beetje inkomen’, maakt de mediatheekmedewerker duidelijk. Ze is blij dat ze vandaag voor de spellenmiddag nog wat langer op haar werk is gebleven.

Tekst en foto’s: Jos van Nierop

Volg ons op Instagram