Vanochtend stond oud-student D.A. voor de derde keer in de Rotterdamse rechtbank. De 25-jarige Rotterdammer is vorig jaar aangehouden wegens het bedreigen van medestudenten; de Hogeschool Rotterdam stuurde hem daarom weg. Vandaag heeft de officier van justitie de eis ‘tbs onder dwang’ gewijzigd naar ‘tbs met voorwaarden’. Een definitieve uitspraak werd vandaag nog niet gedaan

Voor aanvang van de zitting staart de verdachte gespannen naar de grond, met zijn moeder aan zijn zijde. De rechter opent de rechtszaak met een ingezonden brief van de verdachte. Hierin vertelt hij dat hij spijt heeft van zijn daden en het liefst terug zou willen keren naar de Hogeschool Rotterdam. 

Momenteel verblijft hij namelijk in Utrecht. Aan de ene kant vindt hij dit wel fijn omdat niemand hem kent, maar aan de andere kant heeft hij veel moeite met de reistijd. De ex-student wil graag weer ‘normaal’ deelnemen aan het onderwijs – onder bepaalde voorwaarden – om zijn droom als oncoloog waar te maken. De officier van justitie gelooft dat tijdens zijn behandeling wel de mogelijkheid bestaat om zijn studie voort te zetten.

Eis richt zich nu op behandeling

In het rapport van de reclassering staat dat er bij de verdachte sprake is van een pril begin van intrinsieke motivatie, maar dat er nog wel twijfel is over de consistentie daarvan. Zijn ‘oppervlakkigheid’ en ‘ambivalentie’ worden als redenen genoemd die voor aarzeling zorgen bij de reclassering. Er wordt een forse lijst van bijzondere voorwaarden geadviseerd om de veiligheid van de maatschappij te waarborgen. 

Want in zijn brief schrijft D.A. ook: ‘Mijn boosheid wordt alleen maar groter, het stapelt. Er gaat niks van af en er komt alleen bij’. De advocaat van de slachtoffers vindt dit alarmerend; volgens hem is er wel wat meer aan de hand is dan de typische kenmerken van autisme. 

Verrassend nieuws 

Onder de geadviseerde voorwaarden: een langdurige en intensieve klinische behandeling ondergaan, niet het buitenland bezoeken, sociale media beperkt en onder toezicht gebruiken, een ambulante behandeling volgen en daarna begeleid wonen. Daarnaast heeft hij een straat- en contactverbod. De officier van justitie vond aanvankelijk een gevangenisstraf ook toepasselijk, maar wil dat nu aanpassen in de eis en zich richten op zijn behandeling. 

Tijdens de zitting kreeg de verdachte op dat gebied verrassend nieuws te horen van zijn toezichthouder: er is een plek voor hem in een forensische zorginstelling in Zutphen. ‘Met oog op de lange wachttijden is het een uitzonderlijke kans voor de verdachte. Deze kliniek is bovendien gespecialiseerd in het begeleiden van mensen die op het spectrum (het autistisch spectrum, red.) zitten, dus dit is een kans die hij met beide handen moet grijpen’, vertelt zijn toezichthouder. 

De verdachte staart stoïcijns voor zich uit als de rechter hem vraagt wat hij van dit nieuws vindt en antwoordt ‘weet ik niet’. Zijn advocaat begint meteen over de afstand en vindt dat er een instelling in de buurt gevonden moet worden, zodat de ouders hun zoon vaker kunnen bezoeken. Zijn moeder is zichtbaar geëmotioneerd.
De advocaat van de slachtoffers vreest voor een terugval na de klinische opname. ‘Better sorry than safe or better safe than sorry?’, vraagt hij zich hardop af. 

Op 27 november volgt de uitspraak. 

Tekst: Halima Tamimi 

Foto: Shutterstock