In de strategische agenda is bedacht om in het ‘zesde semester’ onderwijsactiviteiten te plannen die disciplines overstijgen. HR-docenten gingen op eigen initiatief op een wandelende brainstorm om te verkennen hoe en waar je zinnige projecten kunt bedenken over de grenzen van opleidingen en instituten heen.  

‘We wilden een gevoel van “wie heeft dit nu weer bedacht” voorkomen en laten zien wat er al gebeurt, wat er al kan, maar ook wat er lastig is’, zegt David ter Avest, docentonderzoeker bij het Instituut Gebouwde Omgeving (IGO). Hij is samen met Marjolijn Schouten, Instituut Sociale Opleidingen (ISO) en Peter van Waart, Instituut Communicatie, Media en Informatietechnologie (CMI) initiatiefnemer van de stadswandeling.  

Ingewikkeld

Hij noemt het Multidisciplinary Challenge-project van IGO. Een project van twee weken dat zich afspeelt ‘in de stad’, met andere opleidingen, externe partners en lectoren. Alle circa 600 derdejaars IGO-studenten draaien erin mee. ‘Dat is nog een hele uitdaging, terwijl het binnen één instituut is. Nu twee weken, straks een heel semester met leerwerkgemeenschappen als samenwerkingsvorm. Er moeten nieuwe rollen of functies komen, partners in de stad worden gezocht. Niet alle docenten willen meteen mee met een nieuwe vorm. De eerste leerwerkgemeenschap is eind april al gestart vanuit de gedachte: laten we het gewoon doen.’ 

‘Sommige opleidingen zitten nog geen 100 meter van elkaar vandaan, maar werken niet of nauwelijks samen. En ik heb zelf ervaren hoeveel studenten in korte tijd leren als ze met andere opleidingen samenwerken.’

Dat het ingewikkeld is, is echter geen reden het niet te doen, vindt hij. ‘Voor de buitenwereld is die sectorale indeling in het onderwijs maar vreemd. Het is moeilijk uit te leggen hoe het bij ons is georganiseerd. Sommige opleidingen zitten nog geen 100 meter van elkaar vandaan, maar werken niet of nauwelijks samen. En ik heb zelf ervaren hoeveel studenten in korte tijd leren als ze met andere opleidingen samenwerken. Een thema als ‘leefbare wijken’, daar gaan al onze studenten, die van ISO én die van CMI waarschijnlijk iets mee doen. Laat ze elkaar dan ook tegenkomen.’ 

Niet wachten tot het wordt opgelegd

Ter Avest vindt het belangrijk om te laten zien dat iets werkt, en niet te wachten tot het van bovenaf wordt opgelegd. Om het gevoel van ‘wie heeft dit nu weer bedacht’ voor te zijn, nam hij met Schouten en Van Waart het initiatief voor een stadwandeling om mogelijkheden tot samenwerking én interdisciplinair onderwijs te verkennen. En met succes, want zo’n 25 collega’s van tien verschillende instituten, diensten en kenniscentra sloten aan.  

Ter Avest, Schouten en Van Waard verdeelden de club in kleine groepjes, met zo min mogelijk mensen die elkaar al kenden in dezelfde groep. ‘Want een van de doelen is namen en gezichten leren kennen, elkaar echt ontmoeten’, zegt Ter Avest. ‘Nu in de eerste plaats om ideeën uit te wisselen, en uiteindelijk ook om dingen samen te gaan doen.’ 

Inspirerende plekken

De route voerde langs inspirerende locaties in de stad, ‘plekken waar je iets van vindt of waar meerdere instituten iets mee zouden kunnen. Denk bijvoorbeeld aan kunst in de openbare ruimte. Daar komt van alles bij kijken. Of een gevaarlijke weg die een woonwijk doorkruist.’ 

‘Waar we nu op hopen is dat een of meer van de deelnemers het stokje overnemen en een vervolg gaan organiseren.’

Die verbinding met de stad en alle problemen die je daarin tegenkomt is voor Ter Avest een belangrijke bonus van het interdisciplinaire onderwijs.  ‘Uiteindelijk is het een heel grote meerwaarde dat alle wijken en buurten een soort partner in crime hebben (vanuit de HR, red.) die meedenkt in het ontwikkelen van de stad. Het gebeurt nog te vaak dat ergens incidenteel studenten zijn, maar dan ook weer niet.’

Op een paar plekken is de HR permanent aanwezig. Dat werkt goed, zegt Ter Avest. ‘Zoals EMI op Zuid, dat is echt een best practice en dat gun ik ook andere plekken in de stad. En ik gun het aan docenten, het is verfrissend om weer zo met de praktijk bezig te zijn.’ 

De organisatoren kijken tevreden terug op hun out-of-the-box initiatief. ‘We waren met allemaal mensen die iets willen en de nieuwe opgave niet als een last zien, maar erin geloven’, zegt Ter Avest. ‘Waar we nu op hopen is dat een of meer van de deelnemers het stokje overnemen en een vervolg gaan organiseren. En dat er steeds meer docenten mee gaan doen, een zwaan-kleef-aan-effect. De volgende stadswandeling is al in voorbereiding.’ 

Tekst: Edith van Gameren
Foto’s: David ter Avest

Volg ons op Instagram