Op een regenachtige donderdagavond stap ik ‘t Fust aan het Stadhuisplein binnen. Aan de bar hebben zich veertig singles in de leeftijdscategorie 20 tot 35 jaar verzameld. Terwijl ik m’n jas uitdoe, bekijk ik het clubje. Het lijken me geen onaardige mensen, maar ik zou geen van hen aanspreken in de kroeg. Dikke pech voor mij want de komende uren ga ik alle twintig mannen toch spreken. Drie minuten per stuk. Go!

Met een scoreformulier voor me zit ik aan een tafeltje waar op het ritme van de bel steeds een andere man tegenover me gaat zitten. Dat gaat zo:
BEL! Zevendejaarstudent en dat is allemaal de schuld van de docenten. Goh. BEL! Nog bij je ouders in Barendrecht … Ja, ik heb wel een groot huis … Nog een huisgenoot? Nee. BEL! Net uit een psychose, maar het gaat nu beter. Da’s voor niemand leuk. BEL! Anderhalve ton per jaar. Poe poe. En een Porsche. Nou nou. BEL! Op welke termijn ik kinderen… HOUOPMETME!

In de paar seconden die ik heb tussen het wisselen van de mannen kan ik snel aantekeningen maken. Het is de bedoeling dat ik aan het einde van de avond ‘ja’ aankruis bij de mannen die ik leuk vind. Als hij mij dan ook leuk vindt, stuurt de organisatie ons elkaars mailadressen. Het papier is nog leeg. En het is pauze. Tijd voor wijn.

Aan de bar worden links onhandige gesprekjes aangeknoopt terwijl rechts een paar dames zich kirrend bovenop die ene aantrekkelijke gast en z’n vriend storten. De donjuans hebben een goede avond. Na de pauze schuift een van hen bij mij aan en hij vraagt hoe ik de avond vind gaan, ik beken dat ik jagen in het wild leuker vind. Hij legt z’n hand op de mijne en stelt voor dat we samen kunnen vertrekken om te kijken waar de avond ons brengt. Ik heb zo’n vaag idee waar dat gaat zijn en pas.

Na de laatste verlossende bel zet ik uit plichtsbesef wat kruisjes bij de mannen die ik best aardig vond, maar nooit meer ga zien.
Op weg naar m’n fiets zie ik de twee donjuans met hun veroveringen zoenen in een donker hoekje. Niets wachten op mailadressen, gewoon gelijk innen die handel. Well played sirs, well played.

Tosca Sel is oud-stagiaire van Profielen en date-deskundige. Ze schrijft o.a. voor Viva, Veronica Magazine en Glamour. Op deze site schrijft ze ook wekelijks de rubriek Lieve Tosca waarin ze raad geeft over liefde, leven daten en seks.