De laatste week op school is een week vol emotie. De laatste opdrachten moeten worden ingeleverd, we weten niet wat ons te wachten staat en we nemen afscheid van onze klasgenoot waar we lief en leed mee deelden, de docent die stiekem toch wel behoorlijk inspirerend is, de lesruimte waar zoveel herinneringen geborgen liggen en de computers en het internet waar we vooral zo collectief verdrietig van werden.

Want ja, het aftellen naar het starten van het afstuderen is begonnen. Zo blij en zenuwachtig als je vroeger de dagen op de kalender afstreept naar je verjaardag toe, zo blij en zenuwachtig voelt het nu. Om de laatste fase van de studie in te luiden heb ik alvast mijn volledige werkruimte opgeruimd. Zelfs mijn kledingkast moest eraan geloven. Maar wat is onze identiteit als we afstuderen?

In ieder geval kunnen we veel stress verwachten. Daarom moeten alle andere factoren die in de weg zitten worden vernietigd. Dus op zoek naar een luchtverfrisser met muntgeur (de geur van munt zorgt ervoor dat je harder werkt), de muren van de kamers licht en leeg (geen onrust, er komt vanzelf werk op te hangen), even alle sociale contacten op een afstand brengen (tijdklok op het internet, telefoon zonder ringtoon, geen ruimte in de agenda e.d.) en een opgeschoonde snelle computer (met automatische back-up functie). De voorbereidingen lijken getroffen…

Tenslotte zijn we allemaal op zoek naar dat project waar we trots op zullen zijn. Zelf studenten die wat laks studeerden beginnen nu te stuiteren van prestatiedrang. Allemaal om onze eigen uitdaging aan te pakken. En om die uitdaging voor mij te vergroten begint mijn afstuderen (maandag) met het verwijderen van mijn verstandskiezen… Want zonder moet ook lukken, toch?

Manon van der Sar