Dat stagelopen doen ze in het door de Willem de Kooning Academie ontworpen Rotterdamse paviljoen, en in opdracht van de gemeente Rotterdam. Nog tot 3 december want het viertal is ook betrokken bij de afbouw van de Expo die aanstaande zondag officieel wordt gesloten.

Wat doen jullie allemaal tijdens jullie stage?
Martijn: ‘Wij zijn projectassistent, we ondersteunen dus de managers. Onze hoofdtaak is het in de gaten houden van het paviljoen, dus het aansturen van de Chinese hosts & hostesses, de schoonmakers en de beveiligers. Wij zorgen ervoor dat iedereen weet wat hij of zij moet doen en controleren ook of dit goed gaat. Daarnaast geven wij uitleg over het paviljoen aan bezoekers en aan VIP-delegaties. Daarnaast doen we administratief werk en onderhouden contact met de overkoepelende organisatie van de Expo.'

Wat blijft je het meeste bij, wat was er bijzonder aan jullie werk?
Djini: 'Je merkt dat de meeste bezoekers naar de Expo komen omdat ze gewoon op de Expo geweest willen zijn; als ze niet op de Expo zijn geweest hebben ze het gevoel dat ze iets heel belangrijks gemist hebben. Bezoekers willen in een korte tijd zoveel mogelijk zien, maar begrijpen daardoor niet zo goed welke informatie paviljoens willen overbrengen. Ze komen snel een kijkje nemen en een stempel halen voor hun Expo-paspoort.
Van alle bezoekers is een 60-jarige manklopende man mij het meest bijgebleven. Hij was al voor de negende keer op de expo en sprak trots dat alles goed met hem ging en vertelde dat hij mank liep omdat hij een paar jaar geleden een auto-ongeluk had gehad waardoor hij gehandicapt was geraakt. Door zijn handicap was het voor lastig om te reizen. Maar door de World Expo beleefde hij weer hoe het is om in een ander land te zijn. Hij was een echte fan van de Expo en erg geïnteresseerd in de verhalen van alle paviljoens. Door de Expo kan hij zijn reisdromen weer waarmaken en daar haalt hij zijn energie vandaan. Zijn optimisme heeft me geraakt.'

Martijn: 'Mij valt het op dat we in het paviljoen echt vaak op de foto moeten. De bezoekers komen uit alle uithoeken van China en zijn het niet gewend blanke mensen tegen te komen. Er wordt zelfs weleens om een handtekening gevraagd. Bezoekers stellen ook allerlei rare vragen aan ons. Bijvoorbeeld of het water uit de waterprinter op ons paviljoen magisch water is. Anderen vragen of ze onder de waterprinter mogen douchen.'

In Shanghai zit je neem ik aan in een heel andere wereld dan in Rotterdam…
Martijn: 'Wat er meteen uitspringt is de immense omvang van de stad, met al haar wolkenkrabbers, brede wegen en het uitgebreide ondergrondse metro-netwerk. Er wonen evenveel mensen in Sjanghai als in heel Nederland, het is absoluut een wereldstad. Het is altijd druk op straat, het is heel levendig en erg energiek.'

Martijn, Je collega-studenten hebben een Chinese naam, hebben zij het in Shanghai makkelijker?
Martijn: 'Alle vier hebben we op de hogeschool tweeënhalf jaar Chinese les, drie uur per week. Ka Shing en Djini spreken wel veel beter Mandarijn dan Yan en ik vanwege hun Chinese achtergrond. Djini is zelfs in China geboren. Yan z’n vader heeft een Chinees/Indonesische achtergrond maar spreek geen Chinees, dus wat dat betreft zijn Yan en ik van het zelfde niveau. Het beheersen van het Mandarijn is een groot voordeel in China, er zijn nog steeds erg weinig Chinese mensen die het Engels goed beheersen.'

Was jullie stage leerzaam?
Martijn: 'Inhoudelijk is de stage van voldoende niveau, de werkzaamheden zijn niet bijzonder ingewikkeld maar wel leerzaam. Je leert de gebruikelijke kantoorwerkzaamheden en het doen van administratief werk. Het meest interessant is het intensieve contact met de Chinese studenten, schoonmakers en beveiligers. Je leert echt met hen omgaan, je leert hun cultuur. Ook het geven van de VIP-tours is erg leerzaam en leuk. Het is een goede manier om te netwerken en je raakt vertrouwd met het toespreken van belangrijke personen en grote groepen.'

JvN